«Εγώ, όταν θα μεγαλώσω θα γίνω Σεπτέβρης, έλεγε ο Αύγουστος» αυτός ο στίχος από τη συλλογή «το τελευταίο σώμα μου, της Κική Δημουλά, ήρθε στο μυαλό μόλις βρεθήκαμε στον Κάμπο της Ανεμότιας. Πάνω σε ηφαιστειογενή εδάφη χωρίς νερό έχει γεννηθεί ένας μοναδικός αμπελώνας σε αρώματα και γεύσεις.

Ρόγες από κάθε ποικιλία που ευδοκιμεί στην περιοχή κρέμονται από τα τζαμπιά και τα κλίματα να γέρνουν δηλώνοντας έτοιμα να παραδώσουν τη σοδειά τους. Στο αμπέλι του κ. Γιώργου Ατσικπάση συναντήσαμε τρεις γενιές ανθρώπων που μεγάλωσαν μέσα σε αυτά τα αμπέλια, που αγάπησαν το χώμα του και τους καρπούς που δίνει. Ακόμη συναντήσαμε ανθρώπους που πήγαν να κάνουν «γιαρντούμ», να βοηθήσουν δηλαδή στην συλλογή των σταφυλιών. Με την μόνη διαφορά ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν γείτονες, αλλά κατάγονται από άλλα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου, φίλοι του κ. Ατσικπάση, και προάγγελοι ενός αγροτικού τουρισμού, που θα θέλαμε να πολλαπλασιαστούν στο νησί μας.

Ακούγοντας τραγούδια του Χαρούλη, έχουν ξεχυθεί σε κάθε συστάδα και μαζεύουν τα σταφύλια. Ένας σορός από καφάσια έχει γεμίσει ολάκερη καρότσα αγροτικού που έχει προορισμό το οινοποιείο του Συνεταιρισμού «Ηφαίστειο Ανεμώτιας». Το οινοποιείο μπορείς να το εντοπίσεις με κλειστά τα μάτια, αφήνοντας τη μύτη σου να σε οδηγήσει ακολουθώντας αρώματα φρουτώδη και μεθυστικά. Εκεί θα δεις σιλό που φυλάν στο εσωτερικό τους όλους τους χυμούς των σταφυλιών ή στέμφυλα που προορίζονται να μετουσιωθούν σε κρασί ή τσίπουρο. Όσοι ώρα ήμασταν εκεί ένας ήχος ρυθμικός, ήρεμος, ήσυχος μας διαπερνούσε, ήταν οι χυμοί αγκαλιά με φιλικούς για κείνους μύκητες χορεύουν εκστασιασμένοι ανεβάζοντας τις θερμοκρασίες μέχρι να εξουθενωθούν, να ηρεμήσουν και να σιγήσουν. Εκείνη τη στιγμή, ο μούστος θα έχει γίνει κρασί που αργότερα θα πλουτίσει τα τραπέζια των ανθρώπων, θα ανοίξει τις καρδιές τους φέρνοντάς τους πιο κοντά. Ανθρώπων που αποφάσισαν να δώσουν ξανά ζωή σε ένα χωριό άλλοτε 1200 κατοίκων που σήμερα ερημώνει, δημιουργώντας για αρχή τον Σύλλογο Αμπελουργών Ανεμώτιας και αργότερα τον Συνεταιρισμό Αλληλέγγυας Οικονομίας «Ηφαίστειο Ανεμώτιας».

Σύλλογος Αμπελουργών Ανεμώτιας «ο Κάμπος»

Μετά από πολλές δεκαετίες αποστασιοποίησης και αδράνειας, στο χωριό Ανεμώτια της Λέσβου δημιουργήθηκαν και πάλι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συλλογική ενεργοποίηση των μελών της τοπικής Κοινότητας.

Η Ανεμώτια σε βάθος δεκαετιών είναι ιδιαίτερα γνωστή για το επιτραπέζιο σταφύλι της αλλά και για την παραγωγή κόκκινων κρασιών και αποσταγμάτων στεμφύλων, υψηλών ποιοτικών επιδόσεων. Αυτά είναι τα βασικά προϊόντα χωρικής οινοποίησης και απόσταξης που προορίζονται για αυτοκατανάλωση.

Στα τέλη του 2016 μια ομάδα ανθρώπων που συνδεόταν μεταξύ τους με το κοινό στοιχείο της ερασιτεχνικής ενασχόλησης με την αμπελουργία ίδρυσε τον Σύλλογο Αμπελουργών Ανεμώτιας Λέσβου «Ο Κάμπος». Έτσι έγινε η αρχή μιας νέας περιόδου συλλογικής ενεργοποίησης των κατοίκων της Κοινότητας αλλά και γειτονικών χωριών.