«Τὸν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ἄσμασι, τὸν μετὰ πάντων ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμεν ἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τὴ τούτου ἑορτή, καὶ ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ’ αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθη ἐκβοήσωμεν Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν Ἰάματα.» ψιθύριζαν τα χείλη των πιστών που βρέθηκαν στην Ιερά Μονή Λειμώνος του Αγίου Ιγνατίου του Αγαλλιανού, ανήμερα της εορτής του.

Άγιος Ιγνάτιος – Τα έργα του

Στη θέση που σήμερα είναι η Ιερά Μονή του Λειμώνος υπήρχε ένα φτωχικό ξωκκλήσι του αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Όλο αυτό το μεγάλο κτήμα ανήκε στον πατέρα του Αγίου Ιγνατίου, όπως και το άλλο, που είναι το σημερινό γυναικείο Μοναστήρι της Μυρσινιώτισσας, που τότε ήταν σχεδόν ερειπωμένο. Και τα δύο αυτά μεγάλα κτήματα κληρονόμησε ο Άγιος Ιγνάτιος από τον πατέρα του, όπως αναφέρεται σε παλαιά έγγραφα της Ιεράς Μονής Λειμώνος.

Ο  Άγιος Ιγνάτιος με μεγάλο και θερμό ζήλο αξιοποίησε τα κτήματα αυτά για ιερούς σκοπούς. Με προσωπική του δαπάνη επισκεύασε το ερειπωμένο μοναστήρι της Μυρσινιώτισσας. Με τον ίδιο ζήλο ίδρυσε το μοναστήρι του Λειμώνος και αντί του μικρού ξωκκλησίου του αρχιστρατήγου Μιχαήλ έκτισε λαμπρό ναό, μεγάλο, απαραίτητο για τους πολλούς μοναχούς που είχαν μαζευτεί εκεί αλλά και των πολλών προσκυνητών που ερχότανε στο μοναστήρι.

Για να κατοχυρώσει το μοναστήρι από τις αρπακτικές διαθέσεις των Τούρκων, αλλά και των κακών γειτόνων, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και κατόρθωσε να εκδοθεί Πατριαρχική Πράξη το έτος 1530, και διατάγματα της Τουρκικής Κυβέρνησης (φιρμάνια) με τα οποία κατοχύρωσε τη μοναστηριακή περιουσία. Μετά την αποπεράτωση του μοναστηριού, τέσσερα μόνο χρόνια τα κυβέρνησε σαν ηγούμενος, από το 1426-1530.

Στα χρόνια της Τούρκικης κατοχής του νησιού της Λέσβου, πρόσφερε μεγάλες και σημαντικές υπηρεσίες στα εκεί μοναστήρια και στους υπόδουλους χριστιανούς. Για όλα αυτά, καθώς και για την αγιότητα της ζωής του, ενώ βρισκότανε στην Κωνσταντινούπολη τον εξέλεξαν Μητροπολίτη Μηθύμνης, αναγνωρίζοντας «την λαμπροτάτην και ισάγγελον πολιτείαν αυτού».

Όταν ανέλαβε τα επισκοπικά καθήκοντα ήταν αποφασισμένος να δώσει όλες τις δυνάμεις του για τη διοίκηση της Εκκλησίας. Έτσι αναγκάστηκε να παραδώσει τη Φροντίδα του μοναστηριού στον γιο του μοναχό Μεθόδιο.

Και στο νέο του πόστο ο Άγιος Ιγνάτιος αναδείχτηκε άριστος ποιμένας και έτσι θεάρεστα αφού ποίμανε το ποίμνιο του Χριστού. Κατά το τέλος του έτους 1563 ο Άγιος Ιγνάτιος ζήτησε να παραιτηθεί από το μητροπολιτικό θρόνο της Καλλονής, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σαν μοναχός στα μοναστήρια του. Τέλος παρέδωσε την αγία ψυχή του στο Θεό στις 14 Οκτωβρίου  του έτους 1566. Τον ενταφίασαν με βαθιά θλίψη και με μεγάλες τιμές οι χριστιανοί κάτοικοι όλων των γύρω χωριών στο μοναστήρι της Μυρσινιώτισσας.

Ο Άγιος Ιγνάτιος είχε δώσει εντολή να μην ανοιχθεί το τάφος του. Έπειτα από εννέα χρόνια, ήρθε στη Λέσβο ο Πατριάρχης, Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, φίλος του Αγίου Ιγνατίου. Ο Πατριάρχης Σίλβεστρος επέμενε να κάνει ανακομιδή των λειψάνων του και άνοιξε τον τάφο του Αγίου Ιγνατίου. Τότε είδαν να βγαίνει μύρον και άρωμα από τον τάφο και τα οστά του Αγίου. Αυτό ήταν ένα ακόμα σημείο της αγιότητάς του Ιγνατίου.

Ο είναι από τους περισσότερο γνωστούς Αγίους στο νησί της Λέσβου. Ιδιαίτερα, μάλιστα, γνωρίζουν και τιμούν τον Άγιο Ιγνάτιο οι χριστιανοί της Ιεράς  Μητροπόλεως Μηθύμνης, όπου βρίσκονται τα δύο ιστορικά Μοναστήρια του Αγίου, του Λειμώνος και της Μυρτιδιωτίσσης. Ένδειξη της τιμής αυτής είναι ότι πολλοί στην επαρχία Μηθύμνης έχουν το όνομα του Αγίου Ιγνατίου.