«Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα», οι στίχοι αυτοί του Μανώλη Ρασούλη σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου είχαν κάνει πάταγο τη δεκαετία του ’80 και το τραγούδι «Οι νταλίκες» έμελε να γίνει ύμνος για έναν ολόκληρο κλάδο, εκείνον των οδηγών των ομώνυμων οχημάτων.  

Το «Ε» ταξίδεψε με ένα τέτοιο όχημα και με οδηγό τον Παναγιώτη Ελευθερίου, που στο κοντέρ του έχει γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα και τις ρόδες του φορτηγού του να έχουν κυκλοφορήσει σε Αθήνα, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος. Επαγγελματίας αυτοκινητιστής κοντά 18 χρόνια & αντιπρόεδρος του Σωματείου Φορτηγών Δημοσίας Χρήσης Λέσβου, διατηρεί μεταφορική εταιρία στην Καλλονή τη «ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΚΑΛΛΟΝΗΣ». Ο Παναγιώτης Ελευθερίου μίλησε στο "Ε" για τις δυσκολίες του «ταξιδιάρικου» αυτού επαγγέλματος αλλά και τις ομορφιές του. 

Οι δυσκολίες στη Λέσβο  

Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το επάγγελμα του αυτοκινητιστή στη Λέσβο διαπιστώσαμε ότι είναι αρκετές και χρήζουν μέριμνας από τους αρμόδιους φορείς.  

Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στο Εμπορικό Λιμάνι Μυτιλήνης με την ανεξέλεγκτη στάθμευση ΙΧ αυτοκινήτων όταν στην είσοδο του λιμανιού υπάρχει ένδειξη απαγόρευσης βάσει της οποίας δεν επιτρέπεται η είσοδος & στάθμευση ΙΧ αλλά και η διέλευση πεζών, καθότι είναι χώρος φορτοεκφόρτωσης καυσίμων. Ωστόσο η απαγόρευση αυτή εκ του αποτελέσματος δεν εμποδίζει την στάθμευση. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι τα οχήματα που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό, και φτάνουν σε μήκος και τα 16 μέτρα, δεν μπορούν να κινηθούν με ότι αυτό συνεπάγεται. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές, όπως ειπώθηκε, που ενώ οι επαγγελματίες ζητούν λύσεις από τους αρμόδιους οι τελευταίοι τους επιδίδονται σε ένα παιχνίδι «πινκ-πονκ» ευθυνών. 

Ένα δεύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην διέλευσή τους από την Καλλονή, το κυκλοφοριακό που επικρατεί και η ανεξέλεγκτη στάθμευση και σε αυτή τη περίπτωση εμποδίζουν την διέλευση των οχημάτων από την περιοχή αυτή. «Μόνο ο περιφερειακός θα μας σώσει» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ελευθερίου.  

Ταξιδεύοντας για Πέτρα και συγκεκριμένα στο λιμάνι όπου μεταφέρεται από τις αλυκές του νησιού αλάτι από τα φορτηγά, ειπώθηκε ότι πολλές φορές στην διάρκεια του καλοκαιριού οι επαγγελματίες οδηγοί ενημερώνονται - αφού έχουν φτάσει στο λιμάνι της Πέτρας- ότι το πλοίο που επρόκειτο να παραλάβει το αλάτι δεν θα δέσει τελικώς εκεί. «Εμείς όμως μέχρι να πάμε πληρώνουμε βενζίνες, φθείρουμε τα αυτοκίνητά μας. Εμείς πληρώνουμε το μάρμαρο με τέτοιες κινήσεις» εξηγεί ο κ. Ελευθερίου επισημαίνοντας ότι ο δρόμος Καλλονής - Πέτρας δεν είναι και ο πιο εύκολος του νησιού καθώς στην διαδρομή εντοπίζονται πολλά στενά σημεία που κάνουν δύσκολη την διέλευση των φορτηγών ειδικά όταν από το άλλο ρεύμα κυκλοφορίας συναντήσουν δεύτερο όχημα.  

Και η πανδημία  

Η πανδημία επηρέασε και το συγκεκριμένο κλάδο. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι πολλές από τις μεταφορές σχετίζονταν με τους φοιτητές. Η παύση λειτουργίας των σχολών είχε ως αποτέλεσμα την μη ανάγκη μεταφοράς αντικειμένων, όπως είθισται στην διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.  

Και τα καλά 

Στα καλά του επαγγέλματος μπορεί να ενταχθεί η σχέση αλληλεγγύης μεταξύ των οδηγών. Τα ταξίδια είναι εκείνα που ενδυναμώνουν τις σχέσεις τους και ο χρόνος που μοιράζονται μεταξύ τους. «Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι αν πάθεις κάτι στη Θεσσαλονίκη, ή στις Σέρρες, ή οπουδήποτε, ξέρεις ότι έχεις έναν άνθρωπο που θα σε βοηθήσει» λέει ο κ. Ελευθερίου.  

«Το αυτοκίνητο πρέπει να το αγαπάς και να το σέβεσαι όπως σε σέβεται και αυτό», εξηγεί τονίζοντας ότι η σχέση μεταξύ οδηγού & αυτοκινήτου μπορεί να χαρακτηριστεί ως σχέση αγάπης. Επισημαίνει ότι είναι πολύ σημαντικό ο οδηγός να φροντίζει για την καλή κατάσταση του οχήματος όχι μόνο για την δική του ασφάλεια, αλλά και για την ασφάλεια των διερχόμενων οδηγών. «Μάρκες υπάρχουν πολλές, Daf, Scania, Man, Mercedes, Volvo και άλλες, ο κάθε οδηγός επιλέγει αυτή που θέλει ανάλογα με το είδος της δουλειάς του».