40 χρόνια ιστορίας, για ένα πραγματικό κόσμημα αρχιτεκτονικής

«Καλφαγιάννειο» Γυμνάσιο Φίλιας [Vid]

24/04/2021 - 10:05 Ενημερώθηκε 27/04/2021 - 16:46

Μέσα στους τοίχους του αντηχούν παιδικές φωνές. Γενιές και γενιές που πέρασαν από μέσα και συνεχίζουν ακόμη. Φέτος κλείνει 40 χρόνια ζωής και αποτελεί πραγματικό κόσμημα αρχιτεκτονικής, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ο λόγος για το Καλφαγιάννειο Γυμνάσιο Φίλιας, που ιδρύθηκε το 1981 και φοίτησαν και φοιτούν σε αυτό μαθητές από την Φίλια, την Ανεμώτια και το Σκαλοχώρι.

Τα αδέρφια Καλφαγιάννη αποφάσισαν να επενδύσουν στην γνώση και έτσι έβαλαν «πλάτη» για να δημιουργηθεί η συγκεκριμένη σχολική μονάδα, ενώ δεν έπαψαν ποτέ να τη στηρίζουν οικονομικά.

 

«Προς τιμή των μελών της τότε Κοινότητας και του Προέδρου Δρακούλη Χατζηκωνσταντή υπήρξε εισήγηση βάσει της οποίας το Σχολείο ονομάστηκε Καλφαγιάννειο Γυμνάσιο Φίλιας» είπε ο Πρόεδρος της Κοινότητας Φίλιας, Σταύρος Σκαλοχωρίτης, εξηγώντας ότι η εισήγηση αυτή βασίστηκε στο γεγονός ότι τα αδέρφια Στέλιος και Γιώργος Καλφαγιάννης ήταν εκείνοι που συνέδραμαν οικονομικά στην ίδρυσή του.  

Η ιστορία του κτηρίου και η ονομασία του

Το κτήριο αποτελεί τούρκικη κατασκευή του 19ου αιώνα και λειτούργησε κατά κύριο λόγο ως σχολείο. «Με πρώτο βήμα του Γεωργίου Καραγιαννόπουλου λειτούργησε ως αρρένων. Ένα από τα τρία σχολεία που ιδρύθηκαν από την Εφορία Σχολών Φίλιας, στα 1880, αρρένων, θηλέων και ένα σχολαρχείο τύπου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» είπε στο «Ε»
Διευθύντρια του Καλφαγιαννείου Γυμνασίου Φίλιας, Γεωργία Κοκκινογένη. Έκτοτε θα λειτουργήσει ως δημοτικό. Στη διάρκεια του πολέμου, από το 1940 έως το 1945, το κουδούνι δεν θα χτυπήσει. Με το τέλος αυτού και μέχρι τον Ιούνιο του 1966 λειτούργησε ξανά ως δημοτικό. Όταν χτίστηκε το καινούργιο κτήριο το τότε δημοτικό έκλεισε και μεταφέρθηκε στο σημερινό Δημοτικό Σχολείο Φίλιας. Ακολούθως το σημερινό γυμνάσιο θα λειτουργήσει ως νηπιαγωγείο. Αργότερα αφήνεται στην τύχη του ενώ χρησιμοποιήθηκε για αποθήκη ζωοτροφών έως ότου θα γκρεμιστεί μέρος της σκεπής του. 

Στα 1981 λειτουργεί πλέον ως Γυμνάσιο, όταν και το κτήριο ανακαινίζεται ριζικά με δαπάνη των αδερφών Στυλιανού και Γεωργίου Καλφαγιάννη, οι οποίοι δεν έπαψαν να στηρίζουν οικονομικά την σχολική μονάδα. Το 2016 το Γυμνάσιο ανακαινίζεται πλήρως με χρηματοδότηση από τους Αδερφούς Καλφαγιάννη, ιδίους πόρους του Σχολείου και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.

Το Καλφαγιάννειο είναι ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διότι αποτελεί μοναδικό χαρακτηριστικό δείγμα σχολικού κτιρίου του τέλους του 19ου αιώνα, και είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πολιτισμική ιστορία του τόπου. Ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του σχολείου είναι οι μεγάλοι σε μέγεθος τοίχοι, οι καμάρες των παραθύρων, οι λεπτομέρειες που έχουν οι πόρτες γύρω - γύρω και τα ξύλινα ταβάνια.

Η ίδρυση του Γυμνασίου

Το 1980 ο Στυλιανός Καλφαγιάννης θα κάνει το δεύτερο ταξίδι του στην Ελλάδα. Ο τότε πρόεδρος του χωριού, Τάκης Φραγκογιάννης του εξέθεσε το πρόβλημα του κτηρίου και του είπε ότι αν ανακαινιζόταν υπήρχε πιθανότητα να λειτουργήσει το γυμνάσιο στη Φίλια. «Ο Στέλιος που αγαπούσε πολύ τη γενέτειρά του δεν άργησε να συμφωνήσει» είπε στο «Ε» ο αδερφός του Γεώργιος και πρόσθεσε: «Άρχισαν λοιπόν με πολλή όρεξη τις εργασίες ανακαίνισης, ο Στέλιος γύρισε στην Βενεζουέλα και ο πρόεδρος κ. Τάκης Φραγκογιάννης, με τους συνεργάτες του άρχισαν τις συνομιλίες με τους αρμόδιους πολιτικούς. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα δόθηκε η άδεια για την λειτουργία του γυμνασίου Φίλιας, το οποίο έγινε το έτος 1981».

Η ιστορία των αδερφών Καλφαγιάννη

Τη δεκαετία του ΄50, μετά το τέλος των πολεμικών συμφορών, άρχισε η ομαδική μετανάστευσης των Ελλήνων προς την Αμερική, Καναδά, Γερμανία και κυρίως Αυστραλία. Μια μικρή παρέα 7 φιλιανών, μεταξύ των οποίων ο Στέλιος Καλφαγιάννης αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στη Βενεζουέλα. Την εποχή εκείνη η Βενεζουέλα ζητούσε εργάτες από όλο τον κόσμο. Άρχισαν, λοιπόν να μαζεύουν πληροφορίες για την Βενεζουέλα, οι οποίες στην πλειοψηφία τους ήταν αρνητικές «που θα πάτε, μέσα στη ζούγκλα, θα σας φάνε τα θηρία» τους απαντούσαν όλοι, εκτός του  κ. Φώτη τον ράφτη που τους είπε ότι η Βενεζουέλα είναι ένα καλό και πλούσιο κράτος.

«Κάποιοι είχαν μερικές οικονομίες, άλλοι πούλησαν κάποιο χωράφι, άλλοι πούλησαν μερικά πρόβατα, εμείς που το μόνο που είχαμε ήταν δύο βόδια τα πουλήσαμε για να αγοραστούν τα εισιτήρια. Παρόλο που ήμασταν αδύναμοι οικονομικά, απ’ ότι  φάνηκε στην πορεία ήμασταν ηθικά πιο δυνατοί καθώς μας συνόδευαν πάντοτε οι ευχές των γονιών μας» είπε ο Γεώργιος Καλφαγιάννης και πρόσθεσε: «Όταν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού τα πράγματα στη δική μας αυλή ήταν πιο δραματικά γιατί έφευγε ο προστάτης της οικογένειας, καθώς πραγματικά από 12 χρονών την οικογένειά μας την συντηρούσε ο Στέλιος, λόγω της αναπηρίας του πατέρα μας».

Δύσκολο το ταξίδι για την Βενεζουέλα και ακόμη πιο δύσκολη η ζωή στη χώρα εκείνη. Οι Έλληνες ζούσαν μια πραγματική κόλαση, καθώς εκτός του ότι δεν γνώριζαν την γλώσσα, ήταν και παράνομοι μετανάστες, αφού η Βενεζουέλα με την Ελλάδα δεν είχαν υπογράψει τη συνθήκη. Με τέτοιες τραγικές συνθήκες, μετά από λίγο καιρό οι 6 από τους 7 Φιλιανούς, αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω.

Ο μόνος που έμεινε ήταν ο Στέλιος Καλφαγιάννης, ο οποίος μετά από έναν δραματικό αγώνα επιβίωσης με διπλές βάρδιες στις οικοδομές, αγροτικές εργασίες και πολύ κόπο καταφέρνει να ορθοποδήσει. Έτσι το έτος 1961 ταξίδεψε για τη Βενεζουέλα η αδερφή του Παρασκευή, το 1964 ο Γεώργιος Καλφαγιάννης, το 1967 ο Ευάγγελος Καλφαγιάννης και η σύζυγος του Γεωργίου, Ειρήνη.

Ο πρωτεργάτης της ίδρυσης του Γυμνασίου έφυγε πριν ένα χρόνο από τη ζωή, αφήνοντας όμως πίσω του έργα που θα τον θυμίζουν.  Ο αδερφός του Γιώργος δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τους καθηγητές και τους διευθυντές που με την υπομονή και την επιμονή τους προσπάθησαν να διδάξουν στα παιδιά και να τους μεταφέρουν τις γνώσεις τους για να γίνουν καλοί πολίτες, χρήσιμοι επιστήμονες και επαγγελματίες. «Ιδιαιτέρως θα ήθελα να αναφερθώ στο έργο των διευθυντών Χαράλαμπου Νέμτσα, Κώστα Καραμάνου, Ιωάννη Κωνσταντέλλη, Γιώργου Βασιλείου, Χρήστου Συναχείρη, Λάζαρο Χονδροματίδη και Γεωργία Κοκκινογένη».

Οι καινοτομίες

Στο Γυμνάσιο Φίλιας θεμελιώθηκε το 1988 το Πρώτο Σχολικό Κέντρο Πληροφόρησης Νεότητας Πανελλαδικά, χάρη στη συμβολή του τότε διευθυντή Χαράλαμπου Νέμτσα.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι με επιστολή τους, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή του σχολείου, τα μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου ζητούν από κάθε κρατικό ή αρμόδιο φορέα «που κρίνει ότι αξίζει να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο» να στείλει οικονομική βοήθεια. Το συνολικό χρηματικό ποσό που θα συγκεντρωθεί, θα διατεθεί για την αγορά σύγχρονων εποπτικών μέσων διδασκαλίας που θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των σχολικών βιβλίων.  Τελικά το αίτημα των Παναγιώτη Μαρμάρου, Αλέκου Βαλαβάνη, Ελευθερίας Δαρλή, Μαρίας Βαγή, Ανθίκλειας Σκαλοχωρίτου, Ελένης Βαλαβάνη, Ανθής Κόνσουλα, Αρίστου Μαρμάρου, Γρηγόρη Μαρμάρου, Δημήτρη Αθούσα, Βασίλη Ατζέμη, Στέλιου Μαρμάρου, Ευτέρπης Τζάτζου, Αναστασίας Θεοδωρακέλλη και Νεκταρίας Βαλαβάνη θα ικανοποιηθεί. Ιδρύεται η δανειστική βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο εξοπλίζεται με σύγχρονα μέσα εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey