Ένα από τα μικρά κάστρα, που στέκονται ,όπως αυτό στο Κορφί της Στύψης, μακριά από τις έγγραφες μαρτυρίες, είναι και το Παλιόκαστρο, με το εμβληματικό τοπωνύμιο, Χαλαντρόκαστρο. Βρίσκεται δυτικά της Άγρας, σε ένα επιβλητικό βραχώδες ύψωμα, με κάθετα φυσικά, ηφαιστειακά πρέμνα, επάνω από τον αμαξιτό προς τον Μεσότοπο. Το ύψος από τη θάλασσα είναι 504 μ. και σχηματίζει ένα επίμηκες πλάτωμα, μήκους (ΒΑ-ΝΔ) 216 μ. και στενό, μόλις 27 μέτρα στο βορινό του άκρο και 41 μ. στο νότιο. Εκεί υπάρχει το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Το ύψωμα, πριν καταληφθεί από το μεσαιωνικό κάστρο, φιλοξένησε Θέση της Πρώιμης Χαλκοκρατίας και εγκατάσταση της Κλασικής περιόδου (κτήρια στην ρίζα του ανατολικού βράχου). Το Κάστρο δεσπόζει στην εκτεταμένη περιοχή Κοντίσια, στα ανατολικά, απ’όπου εξωρυσόταν από την αρχαία εποχή, η Στυπτηρία (Αλουνίτηε ή Στυπτηριάτης λίθος) για την χρωματουργία, την ιατρική, την δέψη των δερμάτων, κύρια από το ύψωμα του Σιδεριά. (Ρωμαϊκές δεξαμενές και φούρνοι στην Αποθήκα).* Στα χρόνια των Γενοβέζων αναφέρεται (εκτός από τα Παράκοιλα και την Στύψη) η εμπορία της στυπτηρίας, και εδώ, ενώ στα 1548, εξακολουθεί να υπάρχει ο οικισμός Κοντίσια, με 118 χριστιανικά σπίτια, γύρω από το εξωκλήσι ενός άλλου Αι Γιώργη, στην κοιλάδα.

Το κάστρο, με επικρατέστερη την μεσαιωνική κεραμική, από άγραφα χρηστικά αγγεία, πιθάρια, τούβλα και κεραμίδια από τα πολλά του κτίσματα (και προηγουμένων εποχών) και υπέροχα εφυαλωμένα αγγεία, είχε την πύλη του προς την δυτική, ομαλή κατωφερή πλευρά, όπου σώζεται τμήμα της με λαξευμένους λίθους  και μέρος του τείχους του, πάχους 2 μ., με κουρασάνι (παρειές από μακρόστενους λίθους και γέμισμα από μικρότερους), ενώ παρατηρούνται τμήματα του στην περίμετρο, η οποία είναι φύσει οχυρή, κύρια στην ανατολική πλευρά. Διαθέτει αρκετά μεγάλη δεξαμενή νερού (cisterna), 9,16Χ5,61 μ. και βάθους 2,5 μ., καθώς και πηγάδι με πηγή νερού, από προγενέστερους χρόνους.

Το σίγουρο είναι, ότι στα Βυζαντινά χρόνια και κύρια στην περίοδο των Γατελούζων, έλεγχε τις δραστηριότητες της περιοχής και κύρια την εξαγωγή στυπτηρίας στα ανατολικά του και ίσως το πέρασμα του Μαλλιόντα στα δυτικά του. Η εφυαλωμένη κεραμική και το υστεροβυζαντινό χωριό Κοντίσια, ίσως να δικαιολογούν Οθωμανική Φρουρά και χρήση του Οχυρού μετά το 1462, αν δεχτούμε την λειτουργία των ορυχείων και αυτήν την εποχή. Αυτό όμως δεν είναι βέβαιο.

*δημοσίευση στο Εμπρός: Ένας Βράχος - Τέσσερεις εποχές Από 6 Φεβρουαρίου 2013 έως 6 Μαρτίου 2013

ένας απόκρημνος «βράχος»

με χοντρά τείχη

γεμάτο διαχρονικά κτίσματα

με μεγάλη δεξαμενή νερού

τον Αι Γιώργη

επάνω από τον Σιδεριά της στυπτηρίας

και υπέροχη εφυαλωμένη κεραμική