“Η Φάτιχα για την ψυχή του δωρητή,

Του εκλιπόντος Σιγίρογλου Ομέρ Μπεσέ

Έτος 1151, την πρώτη ημέρα του Σαμπάν (14 Νοεμβρίου 1738)”

Πρόκειται για την επιγραφή, που χρησιμοποιήθηκε σε νεότερη κρήνη της κοινότητας Μυχούς.*

«Η απλότητα, η καλλιγραφία και η χάραξη με αδρότητα και κάποια ατεχνία, δείχνουν τοπικό εργαστήριο και έργο χαμηλού οικονομικού αντικρίσματος. Δεν δείχνει το κτίσμα στο οποίο χρησιμοποιήθηκε, πιθανότατα να αποτελεί επιγραφή κρήνης που ιδρύθηκε στην μνήμη του δωρητή της Σιγίρογλου Ομερ Μπεσέ. Ο όρος Μπεσέ δηλώνει ότι ο κτήτορας ήταν μέλος του τάγματος των γενιτσάρων. Η Φάτιχα είναι το πρώτο κεφάλαιο του Κορανίου και λειτουργεί ως προσευχή, ενώ στην περίπτωση που αναφέρεται στην επιγραφή, αποτελεί παράκληση, ο επισκέπτης ή ο χρήστης του ευεργετήματος να προσευχηθεί στην μνήμη του εκλιπόντος δωρητή».

Το σημαντικό νέο στοιχείο αυτής της επιγραφής, του 18^ου αιώνα αποτελεί η αναγραφή «Μπεσέ», που σύμφωνα με τον Οθωμανολόγο κ. Δημ Λούπη, δείχνει την ιδιότητα του «Γενίτσαρου» στον Σιγίρογλου Ομέρ, στην μνήμη του οποίου τοποθετήθηκε, ίσως σε κάποια κρήνη της Μυχούς. Αρκετές περιοχές του Ναχιγιέ Kelemye σαν Τσιφλίκια, έδιναν ετήσια πρόσοδο κατ’αποκοπή (Μουκατά) σε κάποιον τιμαριούχο ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και στρατιωτικοί της Μυτιλήνης, όπως οι Γενίτσαροι (σαν προσωπική περιουσία). Είναι γνωστό, ότι η Μυχού,** αποτελούσε, πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών του '22, αμιγές Τουρκικό χωριό, με το τζαμί (αργότερα εκκλησία Α. Δημητρίου), τον Λουτρό, τα μεζάρια και μεγάλο σπίτι του Αγά της Μυχούς Κιαμήλ, που κατείχε όλη την γύρω γη σαν Τσιφλίκι και το ελαιοτριβείο (μετά Μανταμαδιώτη). Αρκετά από αυτά τα «τιμάρια» πέρασαν στην εκκλησία (Μοναστηριακά), η οποία με τα μοναστήρια του Ταξιάρχη και του Αγίου Ιωάννη, κατείχε και αυτή γη, σαν Βακούφια! ***

Η γνώμη μου είναι πως όλη αυτή η Γη, τον 17^ο αιώνα (της επιγραφής), ανήκε σαν τιμάριο στον αναφερόμενο Γενίτσαρο (του κάστρου της πρωτεύουσας) Σιγίρογλου Ομέρ, αν και ο Citado (Mancitado), το Χριστιανικό χωριό του 1548, που ταυτίζω με την Μυχού «αποτελούσε κοινό τιμάριο των λειτουργών της μουσουλμανικής θρησκείας στο κάστρο της Μυτιλήνης»**

Βλέπουμε λοιπόν τα ερωτήματα, γύρω από μια περιοχή, στο πέρασμα των αιώνων (16^ος, 18^ος, 20^ος).

* Η μετάφραση της επιγραφής και το σχόλιο έγινε από τον Οθωμανολόγο κ. Δ. Λούπη.

**Κ. Ε. Καμπουρίδης: Η Λέσβος τον 16^ο αιώνα,2016, σελ 71-74)

***Μάκης Αξιώτης Εφ Εμπρός Οδοιπορικό στη Λέσβο. Citados-Μυχού 25, 14/12/19

στην Μυχού

με τον Λουτρό

το σπίτι του Κιαμήλ Αγά

τον Αι Δημήτρη-παλιό Τζαμί

Τσιφλίκι διαχρονικά

με μια άλλη βρύση

και τον Ταξιάρχη στον περίγυρο