Διαδρομή 40

Γνωριμία με την κορυφή του Ολύμπου 7

Στην κορυφή είναι χτισμένο, ποιος ξέρει από πότε, ένα εκκλησάκι του Άι-Λια. Δίπλα του βρίσκεται ακόμα το παμπάλαιο πηγάδι. Επάνω στα μάρμαρα φαινότανε μοναχό και περίμενε κάθε χρόνο στη χάρη του, να ανηφορίσουνε μιλιούνια από την πατωμένη της κωμόπολης, να κοιμηθούνε εκεί και να γιορτάσουν. Μαγειρεύανε και τρώγανε, χορεύανε, τραγουδούσανε, εκεί κάτω από τα αστέρια, ίσως όπως κάποτε αυτοί οι αρχαίοι, τιμώντας σ’ αυτά τα σημερινά θεμέλια το Δία. Τώρα όλα είναι κάτω από το δάσος των κεραιών και τα θεμέλια των «μαγειρείων» του πανηγυριού μόλις φαίνονται.
Όπως όμως γράφουμε κάθε φορά, τα πλάσματα ανέκαθεν διεκδικούν την κορυφή και την ομορφιά. Πετάει ο ασπρόκωλος ο αρσενικός, ο κατάλευκος (Oenanthe hispanica), μέσα από τις σχισμές προβάλλει το κροκοδειλάκι (Agama stellio), σε μια φυσική εσοχή φωτογράφισα το Aethionema saxatile με τα λευκά ανθάκια που έχουν ριζ ρίγες και ένα από τα φυτά του Καλοκαιριού, με τα σκούρα φύλλα και τα υπέροχα μπλε-μωβ άνθη, είναι μια παράξενη καμπανούλα, το Asyneyma limonifolium.


Το εκκλησάκι τώρα μέσα στις κεραίες (πάνω) και τα μαγεριά θεμέλια πια (1997) (αριστερά). Όμως οι ασπρόκωλοι... (δεξιά)


... και τα κροκοδειλάκια είναι εκεί (αριστερά) με το μοναχικό Αιθιόνημα (δεξιά)


... και την καμπανούλα (αριστερά) με τα υπέροχα λουλούδια (δεξιά)