Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι πίσω από κάθε μικρό ή μεγάλο έργο που εκτελείται ή δρομολογείται στο νησί και όχι μόνο υπάρχουν οι κυβερνητικοί, οι πολιτικοί και οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες που έβαλαν το... χέρι τους για να πραγματοποιηθεί. Και φυσικά η εκάστοτε κυβέρνηση, αν πρόκειται για έργα και παρεμβάσεις στα οποία εμπλέκεται και είναι στην αρμοδιότητά της, ή οι αυτοδιοικητικοί φορείς (Περιφέρεια και Δήμος) αν τα έργα αυτά αποφασίζονται απ’ αυτούς.

Συνήθως πάντως «πατέρες» των μεγάλων κυρίως έργων είναι πολλοί περισσότεροι, αφού από τον σχεδιασμό μέχρι τη δημοπράτηση και την εκτέλεση τέτοιων έργων μεσολαβούν πολλές κυβερνήσεις και αυτοδιοικητικές αρχές που η καθεμία βάζει το μικρό ή μεγάλο... λιθαράκι της μέχρι να ολοκληρωθεί και να δοθεί σε χρήση. Βεβαίως στη μακρά αυτή διαδρομή υπάρχουν πολλές φορές και πισωγυρίσματα, ενώ και οι ανταγωνισμοί μεταξύ κυβερνητικών και τοπικών παραγόντων για την «πατρότητα» κάποιων ενεργειών δεν αποτελούν έκπληξη! Θα λέγαμε ότι είναι αναμενόμενος ένας τέτοιος ανταγωνισμός στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβερνήσεων, πολιτικών παραγόντων και αυτοδιοικητικών, όπου ο καθένας θέλει για λογαριασμό του τον «έπαινο» της κοινής γνώμης.

Όλα αυτά ως έναν βαθμό ακούγονται «λογικά» και εν πολλοίς αναμενόμενα, το πρόβλημα έγκειται όταν στο πλαίσιο του κακώς νοούμενου πολιτικού ανταγωνισμού κάποιοι δεν θέλουν και επιδιώκουν -και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία- να μη γίνει τίποτα στον τόπο μας προκειμένου να μην «καρπωθεί» τη δόξα ο πολιτικός αντίπαλος και ενισχυθεί. Κάποιοι δηλαδή... στενοχωριούνται όταν γίνονται πράγματα στον τόπο μας, ενώ απ’ τη στιγμή που θέλουν να ασχολούνται με τα κοινά δεν μπορεί να έχουν δεύτερες σκέψεις όταν πρόκειται για έργα και παρεμβάσεις που αναβαθμίζουν τον τόπο μας και λύνουν προβλήματά του.

Καλώς ή κακώς τα προβλήματα δεν σταματούν και ο καθένας που θέλει να διαδραματίσει ρόλο στα τοπικά ή και στα δρώμενα της κεντρικής πολιτικής σκηνής έχει ρόλο και αντικείμενο να διαχειριστεί, όρεξη να ’χει. Τα επισημαίνουμε όλα αυτά γιατί εσχάτως με αφορμή δύο έργα τοπικού ενδιαφέροντος διατυπώθηκαν, παρασκηνιακά είναι αλήθεια, κάποιες τέτοιες προσεγγίσεις που «δηλητηριάζουν» καταστάσεις και δημιουργούν πικρίες που δεν βοηθούν στην κοινή προσπάθεια για την αναβάθμιση των υποδομών στο νησί μας.

Η πρώτη περίπτωση είναι το πολύπαθο έργο του λιμανιού του Σιγρίου, που η σπουδή του δημάρχου Λέσβου Σπ. Γαληνού να ανακοινώσει προ ημερών την υπογραφή της σύμβασης με τον εργολάβο και άρα την έναρξη εκτέλεσής του θεωρήθηκε από τους τοπικούς κυβερνητικούς παράγοντες ως προσπάθεια «οικειοποίησής» του, τη στιγμή -όπως υποστήριζαν- κομβικό ρόλο στην περίπτωση έπαιξε ο υπουργός Υποδομών Χρ. Σπίρτζης, γεγονός που δεν πρόλαβαν να επικοινωνήσουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι στο πλαίσιο αυτού του πολιτικού ανταγωνισμού νιώθουν ενοχλημένοι.

Η δεύτερη περίπτωση που κατά κάποιο τρόπο επιχειρείται συνειρμικά να συνδεθεί με την πρώτη είναι η υπόθεση του νέου κολυμβητηρίου. Κάποιοι θεωρούν ότι τυχόν... ναυάγιο στην υπόθεση του κολυμβητηρίου αποτελεί «τρικλοποδιά» στη διεκδίκηση επανεκλογής του Σπ. Γαληνού -το κολυμβητήριο υπήρξε βασική προεκλογική του δέσμευση- και κάνουν σχέδια ώστε να μην προλάβει να δρομολογηθεί. Αλλά για μια τέτοια εξέλιξη, αν πράγματι ευοδωθεί, ποιος θα τιμωρηθεί, ο δήμαρχος ή η νεολαία της Μυτιλήνης που θα στερηθεί κι άλλο ένα σύγχρονο κολυμβητήριο;

Σε τελική ανάλυση, μπορεί να ικανοποιηθεί η όποια φιλοδοξία που έχουν κάποιοι που θέλουν να υπηρετήσουν τον τόπο πατώντας και επιβουλευόμενοι την αποτυχία των προηγούμενων; Είναι υγιές αυτό σ’ έναν τόπο όπως το νησί μας που χρειάζεται τη συμβολή όλων ανεξαιρέτως για να λύσει εκκρεμότητες δεκαετιών και να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον; Θέλουμε να ελπίζουμε ότι τελικά θα επικρατήσει η λογική και το καλώς νοούμενο τοπικό συμφέρον και όλοι, ο καθένας από τη μεριά του και τον ρόλο του, θα συμβάλλει ώστε η Λέσβος να κάνει βήματα προόδου και, όταν έρθει η ώρα του «λογαριασμού», θα αποδοθούν «τα του Καίσαρος στον Καίσαρα...»!