Έξυπνη η κίνηση του Αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Μυτιλήνης, Παναγιώτη Τσακύρη σε ότι έχει να κάνει με τα «ΘΕΟΔΩΡΕΙΑ» μια γιορτή ουσιαστικά που αναδεικνύει την μοναδικότητα ενός τόπου μέσα από την θρησκευτική λατρεία και κουλτούρα που αυτός έχει. Η μοναδικότητα είναι αυτό που κάνει κάτι να ξεχωρίσει απ’ οτιδήποτε άλλο και είναι εκείνη που κεντρίζει το ενδιαφέρον κάποιου. Άρα αν θέλουμε να φέρουμε κάποιον κοντά μας δεν θα πρέπει να γινόμαστε ένα με την μάζα αλλά να δείχνουμε το στοιχείο εκείνο που μας ξεχωρίζει. Ο Παν. Τσακύρης έχοντας εξασφαλίσει τις ευλογίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου θέλει να δώσει το στίγμα της Μυτιλήνης. Το παράδειγμά του καλό είναι να το ακολουθήσουν και στην Δυτική Λέσβο με τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, την Μονή Λειμώνος, την Μονή Μυρσινιώτισσας, την Μονή Περιβολής, τη Μονή Πυθαρίου, την «Καστροντυμένη» Μονή Υψηλού, την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Δαμανδρίου και τόσες άλλες.  

Η Λέσβος ακόμη και σε αυτό το κομμάτι είναι μοναδική, δηλαδή στους τόπους λατρείας, στις εκκλησίες και στα μοναστήρια που υπάρχουν σε όλο το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη. Οι γιορτές που γίνονται για χάρη των Αγίων της οι οποίες εσωκλείουν όλο το παρελθόν των ανθρώπων. Και αυτό είναι μοναδικό και αν αυτό είναι συνηθισμένο για μας που ζούμε σε αυτή, δεν σημαίνει ότι είναι συνηθισμένο για τον υπόλοιπο κόσμο που ζει εκτός νησιού.  

Το νησί αποτελεί τόπο που επιλέγουν προσκυνητές από πολλά μέρη της Ελλάδος και όχι μόνο για να επισκεφτούν και θα μπορούσαν να είναι πολλοί περισσότεροι αν δεν υπήρχαν παράπλευρες απώλειες - όπως η ελλειμματική και πανάκριβη συγκοινωνία. Αν ο θρησκευτικός τουρισμός μπει στην ατζέντα επικοινωνιακά και μεθοδευμένα «χτίζεται» ένας θεματικός τουρισμός για ολόκληρο τον χρόνο που μόνο οφέλη μπορεί να αποδώσει στην Λέσβο και τους κατοίκους της. Άλλωστε η Λέσβος έχει ένα αξιοπρόσεκτο παρελθόν στον θρησκευτικό τουρισμό , λόγω κυρίως Αγ. Ραφαήλ και Ταξιάρχη, που καλό είναι να έχει και μέλλον.