Είναι γεγονός ότι το μνημόνιο συνεργασίας της Ε.Ε. με την ελληνική κυβέρνηση για τη δημιουργία του νέου ΚΥΤ, εκτός κατοικημένης περιοχής σε έκταση, που τελικά μετά από πολλές παλινωδίες των αρμοδίων επιλέχθηκε, προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη σε εκείνους, οργανώσεις, παρατάξεις και παράγοντες, που είχαν «επενδύσει» στο αφήγημα της καμιάς δομής στο νησί, επιτρέποντας έτσι με τη στάση τους αυτή στη διαιώνιση της ανεξέλεγκτης κατάστασης, με τις διάσπαρτες δομές και με τους μετανάστες γύρω και εντός της πόλης. Όλοι αυτοί οι αρνητές θεωρούν ότι με το να υποστηρίζουν να μη γίνει νέο ΚΥΤ, εκεί που έχει προσδιοριστεί, θα απαλλαγεί το νησί αυτομάτως από τους μετανάστες και θα λυθεί το χρόνιο αυτό πρόβλημα. Είναι σαν να μη θέλουν να δουν ότι σε απόσταση δυο χιλιομέτρων από τη Μυτιλήνη και πολύ λιγότερο από άλλα χωριά, ήδη λειτουργεί μια δομή, που αν δεν γίνει το νέο ΚΥΤ, δεν θα είναι προσωρινή αλλά μόνιμη. Και αυτήν την αλήθεια επιμελώς θέλουν να την κρύψουν, θεωρώντας ότι η κοινή γνώμη που παρακολουθεί τα λεγόμενα τους δεν έχει κρίση. Όσοι …πετροβολούν την ανάγκη δημιουργίας ενός ασφαλούς και καλά ελεγχόμενου ΚΥΤ στην περιοχή που επιλέχθηκε, δεν προτείνουν καμιά εναλλακτική λύση που να οδηγεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, σε ομαλή διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά κινδυνολογούν θεωρώντας, άλλοι ότι κερδίζουν πολιτικά χαϊδεύοντας αυτιά και άλλοι γιατί έτσι υπηρετούν καλύτερα πολιτικές σκοπιμότητες και ποικίλα συμφέροντα. Είναι εντυπωσιακό ότι ενώ υπάρχει τέτοια συζήτηση γύρω από αυτήν την εξέλιξη, κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν …κλεφτοπόλεμο, ρίχνοντας συνεχώς λάδι στη φωτιά των όποιων αντιδράσεων, επιδιώκοντας να μη προχωρήσει τίποτα, χωρίς ωστόσο να λαμβάνουν θέση για το τι πραγματικά υποστηρίζουν. Το ερώτημα όμως είναι καίριο και καλούνται όσοι έχουν λόγο και ρόλο στα τοπικά δρώμενα και αντιδρούν ή επικρίνουν τη λύση που δρομολογείται, να δηλώσουν με ποιό άλλο σχέδιο και με ποιόν οδικό χάρτη θα γυρίσει σελίδα το νησί μας σε σχέση με το μεταναστευτικό, που όλοι συνομολογούν ότι επηρεάζει τη κοινωνική και οικονομική ζωή της Λέσβου. Και δεν μιλάμε για τις όποιες επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος, με τα όσα έχουν συμβεί στο νησί μας τα τελευταία χρόνια, κυρίως από την αθέτηση των δεσμεύσεων των κυβερνώντων διαχρονικά. Αυτές είναι θεμιτές και αναγκαίες για να πιεστούν κυβέρνηση και Κομισιόν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους και για την αποσυμφόρηση και για την ασφαλή λειτουργία της νέας και μοναδικής δομής. Όμως πέραν τούτων υπάρχει κάποιος σοβαρός αντίλογος, που δεν θα παραπέμπει σε χιλιοειπωμένες αοριστίες και σε μια άρνηση για την άρνηση, που δεν οδηγεί πουθενά;