Πήγε ο άνθρωπος να καταθέσει τα χαρτιά του για να κάνει συμβόλαιο στο όνομά του με τη ΔΕΗ για να συνδέσει το σπίτι που νοίκιασε με ρεύμα. Έκανε τις διαδικασίες στο τοπικό κατάστημα της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη, θέλησε να παραδώσει και το ηλεκτρολογικό σχέδιο που προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις, του υπέδειξαν να πάει στο διπλανό κατάστημα της ΔΕΔΗΕ, διότι το σχέδιο εκεί έπρεπε να κατατεθεί.

Βγήκε από τη μία πόρτα, πήγε στη διπλανή, τον «άρπαξε» μια κυρία, μάλλον η προϊσταμένη, «που πάτε κύριε, έχετε ραντεβού» τον ρώτησε, «μα ένα σχέδιο θέλω να παραδώσω» ψέλλισε ο φουκαράς, «δεχόμαστε μόνο με ραντεβού για λόγους καταγραφής του επισκεπτών για την ανάγκη πιθανής ιχνηλάτησης» τον αποστόμωσαν. Εν τω μεταξύ, άδειο το γραφείο, κανείς άλλος πελάτης να εξυπηρετείται. Ώρα δώδεκα παρά τέταρτο το μεσημέρι. Δεν του είπαν «αφού μπήκες, δώσε μας τα στοιχεία σου να σε εξυπηρετήσουμε» αλλά του έκλεισαν ραντεβού «φύγετε, και ελάτε ξανά στις μία το μεσημέρι». Εφυγε ο άνθρωπος, έκανε μερικές βόλτες, ξαναγύρισε στις μία. Η πόρτα κλειστή. Πήρε τηλέφωνο στον αριθμό που έγραφε σε ένα χαρτί κολλημένο στην πόρτα, «εδώ που τηλεφωνείτε είναι ο επάνω όροφος» του απάντησαν, «μα αυτό το τηλέφωνο γράφετε στην πόρτα» «τέλος πάντων θα ειδοποιήσω τους κάτω να σας ανοίξουν». Ανοίγει η πόρτα, βγαίνει ένας υπάλληλος στην πόρτα «έχετε ραντεβού» τον ρωτάει, «ναι για να παραδώσω ένα σχέδιο» απαντά, «ωραία δώστε το σε μένα» του απαντά, παίρνει το σχέδιο και ξανακλείνει την πόρτα! Ούτε πρωτόκολλο, ούτε καταγραφή, ούτε τίποτα. Το περιστατικό αυθεντικό και επιβεβαιωμένο. Και όλα αυτά σε μια επιχείρηση που υποτίθεται ότι λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και αντιμετωπίζει οξύτατο ανταγωνισμό.