Ο χρόνος έκανε μια παύση. Από μία άποψη την είχαμε ανάγκη. (Ίσως όχι και την απειλή κινδύνου αλλά η κανονικότητα δεν ανακόπτεται χωρίς σοβαρό λόγο). Όχι για αναδρομές στο παρελθόν. Να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας και με όσους ζουν μαζί μας. Να κάνουμε όσα μας αρέσουν, χωρίς καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμα. Χωρίς να πρέπει να κοιμηθείς ή να ξυπνήσεις ανελαστικά σε καθορισμένη ώρα. Χωρίς να χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό. Χωρίς πρόγραμμα. Είναι πολύτιμες οι ώρες που περνούμε στο σπίτι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πολυτέλεια από την σπατάλη χρόνου: Να ζεις στο δικό σου σύμπαν, με τις προτιμήσεις και τις επιλογές σου και να το χαίρεσαι, χωρίς περιορισμούς!

Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, οι ζωντανές επαφές περιορίστηκαν, η επικοινωνία όμως διατηρείται. Ας επιβληθεί και καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας! Ας ψηφιστεί ως νόμος το «Συναθροίσεις άνω του ενός πατάσσονται»! Ας είναι καλά οι νέες τεχνολογίες! Επικοινωνείς με όποιους θέλεις! Εντελώς δωρεάν! Skype, Zoom, Messenger και τόσες άλλες εφαρμογές: Σε ένα λεπτό βρίσκεσαι τετ α τετ με φίλη στην Αυστραλία, στο Βέλγιο, στο Λονδίνο! Παντού ο κόσμος βρίσκεται σε αναστάτωση, σε περιορισμό ή σε αυτοπεριορισμό. Είναι μια περίεργη συγκυρία και όπως λέει και μία φίλη μου «Ας ζήσουμε και εμείς κάτι διαφορετικό να έχουμε κάτι να διηγηθούμε, όταν μεγαλώσουμε».

Με τα πολύ οικεία πρόσωπα επικοινωνούμε τηλεφωνικά. Και ας υπάρχουν εφαρμογές που επιτρέπουν ας πούμε να έχεις οπτική επαφή με τον φίλο ή με τη φίλη σου. Η δική μου γενιά επικοινωνούσε με τηλέφωνα. Τα γνωστά συμβατικά «σταθερά». Το ότι μένω σταθερή στη συνήθεια αυτή με κάνει να καταλαβαίνω ότι μεγάλωσα. Ατέλειωτες ώρες καθημερινά σ’ αυτό το διάλειμμα από το καθημερινό πρόγραμμα έχω την ευκαιρία να «συναντιέμαι» με τους δικούς μου ανθρώπους. Είναι το κοινό σημείο επαφής μας. Και αν δεν ήταν οικονομικό το ζήτημα, μέσα από σταθερό τηλέφωνο θα μιλούσα και με τη φίλη μου στην Αυστραλία. Πριν μερικές μέρες σε μια ολονύχτια, μαραθώνια σύσκεψη θυμηθήκαμε ότι τέτοιες πρακτικές χρονολογούνται από την εποχή των εφηβικών, αθώων και ξεχασμένων πια φλερτ μιας μακρινής εποχής! «Θυμάμαι μαθητές ακόμα, ανταλλάσσαμε αιώνιους τηλεφωνικούς όρκους αγάπης και παρακαλούσαμε να βρεθεί γρήγορα μια συσκευή, ώστε να μπορούμε να μιλάμε και να βλεπόμαστε» διηγείται σκασμένος στα γέλια ένας φίλος. Κανείς από τους δυο μας δεν θέλει να βρισκόμαστε μέσα από Skype. Δεν είναι τόσο η έλλειψη οικειότητας όσο η νοοτροπία. Θέλει η σχέση το ακουστικό της.

Με τις άλλες επαφές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πριν μερικές μέρες κάναμε μία τηλεδιάσκεψη με το σχολείο μέσα από ψηφιακή πλατφόρμα. Σχεδόν κανείς δεν έκρυψε την εικόνα του. Άνθρωποι που συνεργαζόμαστε, που διαφωνούμε και συμφωνούμε εδώ και χρόνια συναντηθήκαμε από απόσταση, καθένας στο οικείο του περιβάλλον, με ειλικρίνεια και με αυθορμητισμό. Σχέσεις που σφυρηλατούνται από τον χρόνο! Με τους μαθητές βέβαια τα πράγματα είναι αλλιώς: Δυστυχώς όσο εξοικειωμένος και να είσαι με τις νέες τεχνολογίες, οι μικροί βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά. «Εσείς το μάθημα, εμείς την πλατφόρμα. Δεν θα παίρνετε πρωτοβουλίες. Διαχείριση θα κάνουμε εμείς».

Είναι μαγική η επικοινωνία με τα παιδιά. Την τελευταία εβδομάδα το διαπίστωσα και σε ψηφιακό περιβάλλον. Αν το Υπουργείο θέλει νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση, η λύση είναι απλή: δυνατή σύνδεση στο διαδίκτυο σε κάθε τάξη και tablet σε όλους. Τα τελευταία είναι και φτηνά. Αυτήν την εβδομάδα κατάλαβα στην πράξη πόσα πολλά μπορείς να κάνεις μέσα στην τάξη σου, χάρη στην πρόοδο της επιστήμης. Ξεκινήσαμε για σαράντα λεπτά κλείσαμε μιάμιση ώρα και κανένας δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του.

Εκείνο το αρχαίο «ουδέν κακόν αμιγές καλού» σας λέει κάτι; Πάνσοφοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Συμβατές οι ατάκες τους σε κάθε εποχή! Με την ευκαιρία: από σεβασμό στους κοντινούς σας προγόνους, μείνετε σπίτι. Έχει να κάνετε πολλά.