Μετά από μια εκλογική ήττα, όταν αυτή συνοδεύεται και με απομάκρυνση από την κυβέρνηση, είναι γεγονός ότι υπάρχει προβληματισμός και στον ηγετικό πυρήνα και στη βάση του κόμματος που βρίσκεται πλέον στην αντιπολίτευση, χωρίς την εξουσία και τους μηχανισμούς της, που πάντα λειτουργούν συνεκτικά σε ένα κόμμα εξουσίας, παρά τις όποιες ενδοκομματικές κόντρες που υπάρχουν. Έτσι και στο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική ήττα του στις τελευταίες εκλογές -όταν μάλιστα είχαν προηγηθεί και οι αυτοδιοικητικές- υπάρχει μια εσωκομματική συζήτηση στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται που δεν είναι ανέφελη, πολύ περισσότερο που όλα τα στοιχεία δείχνουν και καταγράφονται και στις δημοσκοπήσεις, ότι υπάρχει περαιτέρω υποχώρηση του κόμματος αυτού, σε σχέση με τη δύναμη που έβγαλε η κάλπη στις τελευταίες εκλογές. Η δε συζήτηση που έχει ανοίξει για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, στρίβοντας προς τα ...δεξιά του, και επιδιώκοντας τη διεύρυνση του κυρίως με πρώην ΠΑΣΟΚικά στελέχη, δημιουργεί τριγμούς και εντάσεις, κάτι που αποτυπώνεται και στην αναδιάταξη των εσωκομματικών τάσεων, που προετοιμάζονται για την εσωκομματική μάχη εν όψει του συνεδρίου. Όλα αυτά, δεδομένου ότι ο συνεκτικός ιστός της εξουσίας δεν υπάρχει, ούτε φαίνεται στον ορίζοντα άμεσα και η επανάκαμψη σε αυτήν, δημιουργεί απογοήτευση και πικρίες όχι μόνο στο εκλογικό ακροατήριο, που στη συντριπτική του πλειοψηφία δεν είχε αποκτήσει και ισχυρούς δεσμούς με το κόμμα, αλλά κυρίως στο στελεχιακό δυναμικό εκείνο που έβαλε πλάτη στα δύσκολα, δεν φαίνεται να συμφωνεί με την επιχειρούμενη στροφή και τη διεύρυνση και νιώθει ενδεχομένως και περιττό! Δεν είναι τυχαίες, ως εκ τούτου, οι δημόσιες τοποθετήσεις κεντρικών στελεχών, «επενδυμένες» με ιδεολογικά επιχειρήματα, στα πλαίσια της εσωκομματικής αυτής συζήτησης. Στο παρασκήνιο όμως φαίνεται να υπάρχει έντονη γκρίνια, απογοήτευση που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίσσεται είτε σε σιωπηλή αποστράτευση, είτε ακόμη και σε αποχώρηση από κόμμα. Ασφαλώς και όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα πράγματα, πάντα συνέβαιναν σε όλα τα κόμματα, αλλά δεν παύουν να δίνουν ένα στίγμα της κατάστασης και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, που μπορεί να μην είναι αισθητή στον πολύ κόσμο, αλλά όπως και να το κάνουμε επηρεάζει τον ...μικρόκοσμο των κομμάτων!

Τα τοπικά «στρατόπεδα»

Και η εικόνα αυτή δεν αφορά μόνο το κεντρικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις τοπικές οργανώσεις, αφού στα πλαίσια της διεύρυνσης και εν όψει του συνεδρίου και στις νομαρχιακές επιτροπές περιλήφθηκαν νέα πρόσωπα, πέρα από τα παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο συνέβη και στη Λέσβο, όπου στη διευρυμένη νομαρχιακή μπήκαν πρόσωπα από το χώρο του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, τα οποία εδώ και αρκετό καιρό συνυπάρχουν με τα γνωστά στελέχη του κόμματος. Το «πάντρεμα» αυτό περιλαμβάνει και πρόσωπα που στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές κατέβηκαν και με ξεχωριστά ψηφοδέλτια, όπως και πρόσωπα που κυρίως τα πρώτα χρόνια του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ ήταν επικριτικά και απέναντί του. Αυτή η νέα συμβίωση όμως δεν φαίνεται να μπορεί να επουλώσει τις όποιες αντιπαραθέσεις και αντιπάθειες υπήρχαν και ενδεχομένως υπάρχουν, πολλές από τις οποίες έχουν μακρά ιστορία! Πολύ περισσότερο αν σε όλα αυτά προστεθούν και οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι πικρίες και οι ανοχές του καθένα, στο όνομα της όποιας νέας πολιτικής στάσης και «γραμμής». Ενδεχομένως και κάποια από τα παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο την περίοδο που ήταν κυβέρνηση, να θεωρούν τα πρόσωπα της διεύρυνσης ότι υπονομεύουν τον αριστερό προσανατολισμό του, νιώθοντας και απειλή στη λογική του «ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα», προσβλέποντας σε μια επιστροφή στην κυβέρνηση. Όπως και αν έχει, αυτό που πληροφορούμαστε, είναι ότι και στην τοπική οργάνωση της Λέσβου υπάρχουν δυο βασικά «στρατόπεδα» σε σχέση με τον προσανατολισμό και τη γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα, γύρω από τα οποία στοιχίζονται και τα αντίστοιχα στελέχη και το όλο σκηνικό έχει τις κόντρες και τις εντάσεις του, αλλά απ’ ότι προκύπτει και τις ...απώλειες του.

Και η ηχηρή αποχώρηση

Η πιο εντυπωσιακή, που θα κάνει αίσθηση και στην κοινή γνώμη -αν και μέχρι τώρα δεν έχει δημοσιοποιηθεί- είναι η αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ της Εριφύλης Χιωτέλλη, ενός εκ των κορυφαίων στελεχών του κόμματος τα τελευταία χρόνια, αφού υπήρξε για πολλά χρόνια γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής και στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές υποψήφια δήμαρχος στο δήμο Μυτιλήνης, ενώ ήταν και εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής επιτροπής. Φαίνεται ότι η αποχώρησή της, πριν μερικούς μήνες από τη Ν.Ε. -δεν έβαλε καν υποψηφιότητα- ήταν προάγγελος της αποχώρησής της από το κόμμα που υπηρέτησε τόσα χρόνια από θέση ευθύνης. Προφανώς μια τέτοια απόφαση έχει τους λόγους της, ενδεχομένως να κουβαλά πικρίες και απογοητεύσεις, αλλά δεν παύει να σηματοδοτεί ένα κλίμα που δεν αποκλείεται να έχει και άλλες τέτοιες «εκπλήξεις». Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και συνολικά η αριστερά δεν κατάφερε, παρά την κυβερνητική εμπειρία του, να απαλλαγεί από την ...παθογένεια του και εξακολουθεί να «τρώει τα παιδιά» του!