Πριν από μερικές μέρες, μια κοπέλα εργαζόμενη σε ξενοδοχείο στη Χαλκιδική, βιάστηκε σε παραλία όπου είχε πάει για μπάνιο και ηλιοθεραπεία. Η αστυνομία συνέλαβε και έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία του, έναν κρατούμενο – που είχε την επιπλέον ατυχία να είναι και αλλοδαπός - στις αγροτικές φυλακές Κασσάνδρας, που ως γνωστόν οι φυλακισμένοι απολαμβάνουν ένα καθεστώς ημιεγκλεισμού με δυνατότητα να εργάζονται υπό όρους και εκτός φυλακής σε διάφορες αγροτικές εργασίες. Το τι γράφτηκε και λέχθηκε, όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και σε έγκυρα υποτίθεται μέσα ενημέρωσης γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου δεν λέγεται. Με κοινό παρονομαστή την καταδίκη του συστήματος ήπιου σωφρονισμού που «αφήνει εγκληματίες να κυκλοφορούν ελεύθεροι αντί να σαπίζουν στη φυλακή». Λίγες μέρες μετά, με εξέταση DNA, απεδείχθη ότι ο συλληφθείς δεν ήταν ο δράστης του εγκλήματος, και βεβαίως κανείς δεν θα του ζητήσει συγνώμη για το ξύλο που στο μεταξύ θα έφαγε και την όποια κακομεταχείριση για να «ομολογήσει». Το θέμα είναι όμως, ποιος θα περιορίσει όλους αυτούς τους ανώνυμους αλλά και επώνυμους πρόθυμους δικαστές και …καταδικαστές του διαδικτύου και των ΜΜΕ, που αρκεί να κατηγορηθεί κάποιος έστω και χωρίς αποδείξεις, για να σπεύσουν αφενός να τον κατασπαράξουν και αφετέρου να υποστηρίξουν τις απάνθρωπες λογικές τους για το δίκαιο και το σωφρονισμό, μακριά από κάθε έννοια κατακτήσεων του ανθρώπινου πολιτισμού.