Στην τελευταία τηλεσυνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Μυτιλήνης για το μεταναστευτικό η αλήθεια είναι ότι έγινε μια συζήτηση εφ όλης της ύλης και ακούστηκαν πολλές και διαφορετικές απόψεις για το επίμαχο θέμα και η όποια αντιπαράθεση σε γενικές γραμμές κρατήθηκε σε ένα επίπεδο, βοηθούντος ενδεχομένως και του γεγονότος ότι δεν υπήρχε φυσική παρουσία των συμμετοχόντων. Ομως από τη συζήτηση δεν έλλειψαν αιχμές και υπονοούμενα που έθιγαν υπολείψεις με στόχο να πλήξουν συνειδήσεις και να λασπολογήσουν σε βάρος εκείνων που είχαν διαφορετική προσέγγιση στο όλο ζήτημα. Μιλάμε για τα περί χρηματισμού και συναλλαγών που άφησε στην τοποθέτησή του μιλώντας για το θέμα ο Π.Βάλεσης, προκαλώντας την οργή του προέδρου του σώματος Δ. Χατζηγιάννη που άφησε ανοιχτή την προσφυγή στη δικαιοσύνη για τα λεγόμενα του συμβούλου της ίδιας της παράταξης του. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι τέτοιες κατηγορίες , ακόμη και αιχμές , αν δεν συνοδεύονται με συγκεκριμένα στοιχεία , είναι ο ορισμός της συκοφαντίας και της λασπολογίας απέναντι σε αυτούς που έχουν διαφορετική άπποψη. Και όταν εκτοξεύονται δημόσια από τοπικούς παράγοντες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καλλιεργούν την τοπική κοινωνία με ένα νοσηρό κλίμα και να τροφοδοτούν την κοινή γνώμη με συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων. Ομως επειδή η λασπολογία αυτή βρήκε έφορο έδαφος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναπαράγεται-άλλο που δεν ήθελαν οι διάφοροι επικριτές του διαδικτύου- οφείλει αυτός που πρώτος δημόσια την εκτόξευσε να παρουσιάσει τα στοιχεία του, διαφορετικά όχι άδικα θα θεωρηθεί συκοφάντης και η προσφυγή στη δικαιοσύνη φαντάζει μονόδρομος. Δεν γνωρίζουμε τι σκοπεύει να κάνει η δημοτική αρχή , αλλά τέτοια ζητήματα, που προσβάλουν με τόση ευκολία συνειδήσεις και «δηλητηριάζουν» την κοινή γνώμη , δεν μπορεί να μένουν αναπάντητα. Αναμένουμε λοιπόν τη συνέχεια, γιατί η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός και μπορεί να παραξηγηθεί!