Η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας έδωσε την ευκαιρία σε αστικά στρώματα να ενισχυθούν, να αποκτήσουν εμπορικές σχέσεις - οι οποίες σχετίζονταν με όρους υποτέλειας στην πραγματικότητα - με το εμπόριο της δυτικής Ευρώπης. Αυτοί οι έμποροι έπαιξαν ρόλο στην επανάσταση του 1821· όμως, το εμπόριό τους και η οικονομική τους δύναμη εξαρτιόταν, σε μεγάλο βαθμό, από την δυτικοευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα. Ήσαν επιρρεπείς στο να ενδίδουν σε αυτήν, γιατί προσδοκούσαν στη δημιουργία ενός ελληνικού μορφώματος, που θα συνδεόταν με την οικονομία της Ευρώπης, λειτουργώντας οι ίδιοι, με όρους όμως υποτέλειας, ως μεσάζοντες της... Στη διάρκεια της επανάστασης έγιναν όργανο των ξένων δυνάμεων -της Αγγλίας και της Γαλλίας και της Ρωσίας- γι’ αυτό και τα κόμματα τα οποία δημιούργησαν μετά, ονομάζονταν αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό κόμμα!

Οι προυχοντικές οικογένειες στον ελλαδικό χώρο, ήταν στην ουσία φεουδαρχικές, εξαρτημένες από τον οθωμανικό παράγοντα, δεν επιθυμούσαν την επανάσταση και συμμετείχαν σε αυτήν, μόνον όταν είδαν ότι ξεκινάει η εξέγερση και φοβήθηκαν ότι μπορεί να δημιουργηθούν πολιτικά σχήματα, τα οποία δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν. Έτσι, η ολοκλήρωση του κύκλου της επανάστασης έφερε μια υποταγμένη στους ξένους, μη ελεύθερη και ανεξάρτητη άρχουσα τάξη, η οποία συνδέθηκε ατελώς με την καπιταλιστική οικονομία, που αναπτύσσονταν στον 19ο αιώνα στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα η ελληνική κοινωνία να παραμείνει οπισθοδρομική, εξαρτημένη και υποταγμένη στους ξένους...

Ο πρώτος και δεύτερος χρόνος το 1821-22 είναι χρονιές νικών, που έδωσαν και μια δυναμική στον αγώνα. Νίκες στην Τριπολιτσά, στο Βαλτέτσι, στο Χάνι της Γραβιάς στα Βασιλικά, στο Κομπότι, στα Δερβενάκια. Παραδίδονται οι τουρκικές φρουρές του Ναυπλίου και της Αθήνας, αλλά υπάρχουν ήττες στην Αλαμάνα, έχουμε την καταστροφή του στόλου του Γαλαξιδίου και αποτυγχάνει η προσπάθεια των Ελλήνων να καταλάβουν την Πάτρα. Η βαρύτερη είναι η ήττα στο Πέτα κοντά στην Άρτα. Επίσης γίνεται η καταστροφή της Χίου. Το 1823 είναι χρονιά πολιτικών εξελίξεων εσωτερικής φύσης. Μετά την Εθνοσυνέλευση του Άστρους είναι φανερό ότι ο εμφύλιος πόλεμος είναι προ των πυλών. Το 1824 θα είναι μοιραία χρονιά για την εξέλιξη του αγώνα, καθώς οι Έλληνες θα εμπλακούν σε δύο κύκλους εμφυλίων πολέμων, οι οποίοι θα δώσουν την ευκαιρία στον Μεχμέτ Αλή πασά της Αιγύπτου να στείλει τον γιό του τον Ιμπραήμ, ο οποίος βρίσκει τη δυνατότητα να σαρώσει, να καταστρέψει, να ανακαταλάβει περιοχές που είχαν καταληφθεί τα προηγούμενα χρόνια του πολέμου στην Πελοπόννησο, να περάσει απέναντι στη Στερεά Ελλάδα και να χτυπήσει το Μεσολόγγι. Το 1825 οι Έλληνες θα έχουν μεγάλες ήττες στο Νεόκαστρο και στη Σφακτηρία, στο Μανιάκι κλπ. Αν και ο Μακρυγιάννης θα επιτύχει νίκη στην περιοχή των Μύλων στην Αργολίδα. Το 1826 μετά και την πτώση του Μεσολογγίου τον Απρίλη του 1826, με τη δύναμη πλέον του νικητή, οι οθωμανικές δυνάμεις κινούνται προς την ανατολική Στερεά, χτυπούν την Αθήνα, νικούν στη μάχη του Φαλήρου.

Όλα δείχνουν ότι η επανάσταση πνέει τα λοίσθια και ότι πρόκειται να ακολουθήσει ευρείας κλίμακας σφαγή του ελληνικού πληθυσμού. Όμως το 1827 η εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής - που ενδιαφέρονται να αποκομίσουν κέρδη από την ανακατανομή εδαφών και πλούτου της παραπαίουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας - στο ελληνικό εγχείρημα είναι μεγάλη και έτσι Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία συγκρούονται με τον οθωμανικό στόλο τον οποίο καταστρέφουν στο Ναυαρίνο. Μετά το 1827 ανοίγουν οι δρόμοι της διπλωματικής επίλυσης των πραγμάτων, ενώ με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας εκλέγεται πρώτος κυβερνήτης της χώρας ο Ιωάννης Καποδίστριας. Από τις αρχές του 1828, η χώρα μπαίνει σε μια νέα τελική φάση, καθώς πλέον έχει κυβερνήτη, έχει διεθνή διπλωματική κάλυψη και οδηγούμαστε με αυτό τον τρόπο στην κατοχύρωση της δημιουργίας του πρώτου αστικού ελληνικού κράτους... Μέσα από τον ιστορικό λάκκο των λεόντων,

...ο Δανιήλ.