Το ότι κάτι δεν πάει καλά με την δακοκτονία, δεν είναι τωρινή διαπίστωση, που να προκαλεί μάλιστα και ειδική συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου, αλλά πολλών χρόνων, που προβληματίζει και ανησυχεί τους ελαιοπαραγωγούς του νησιού μας, που βλέπουν κάθε χρόνο τον δάκο να κάνει «πάρτυ» στον λεσβιακό ελαιώνα. Το ζητούμενο όμως είναι, πέρα από τις διαπιστώσεις, που εν πολλοίς είναι κοινές, να αναζητηθούν επαρκείς λύσεις προκειμένου να υπάρχει όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικότερη καταπολέμηση του δάκου, αλλά ενδεχομένως και των άλλων «εχθρών» του ελαιώνα και της ελιάς, γιατί πρόκειται για το κύριο προϊόν του νησιού μας, από το οποίο ζουν εκατοντάδες οικογένειες και έχουν πρόσθετο εισόδημα χιλιάδες κάτοικοι του. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν η όλη επιχείρηση να αντιμετωπίζεται ως ...πάρεργο, όπου προφανώς γίνονται τα «τυπικά», σε σχέση με τις προβλεπόμενες διαβροχές και τα σχετικά, αλλά όλοι συνομολογούν ότι δεν επαρκούν και πάντως δεν λειτουργούν αποτελεσματικά για να αντιμετωπιστεί αυτό το κακό. Δεν είναι δυνατόν, όταν υπάρχει η εκτίμηση ότι η κλιματική αλλαγή έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα και για το δάκο, πολλαπλασιάζοντας την εξάπλωσή του και την καταστροφική του δράση, να επιχειρείται η καταπολέμησή του με μέσα και ...όπλα προηγούμενων εποχών, που μάλιστα όχι στην έκταση και στην επάρκεια της τότε εποχής. Είναι γνωστό ότι η δακοκτονία τα παλιά χρόνια στα χωριά γινόταν με πολλά συνεργεία και με πολύ κόσμο και σε όλη ανεξαιρέτως την έκταση του ελαιώνα, σε αντίθεση με ό,τι γίνεται τα τελευταία χρόνια, όπου σε ένα μεγάλο μέρος του ελαιώνα δεν γίνεται καμιά δακοκτονία, ενώ και τα βιολογικά είναι εκτός. 

Και δεν αρκούν τα «προβλεπόμενα» 

Μπορεί βέβαια η περιφερειακή αρχή να ισχυρίζεται διά του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη ότι η «δακοκτονία έγινε και έγινε πολύ καλά» σύμφωνα με τον σχεδιασμό και τα προβλεπόμενα, δηλαδή έγιναν οι διαβροχές που προβλέπονται, αλλά το θέμα είναι ότι αυτά τα «προβλεπόμενα» θέλουν επανεξέταση για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο δάκος. Προφανώς θα χρειάζεται και γενναία αύξηση του προϋπολογισμού και αναζήτηση και άλλων μεθόδων, αξιοποιώντας και τις σύγχρονες τεχνολογίες, ώστε οι όποιες παρεμβάσεις να γίνονται τότε που πρέπει και όχι κατόπιν εορτής , όπως συνέβη και φέτος εν αναμονή του ...φαρμάκου, που με ευθύνη του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως λέχθηκε, δεν ήταν στη διάθεση του εργολάβου, αλλά έπρεπε να το δανειστούμε από την ...Κρήτη. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και ανεξαρτήτως ποιος ευθύνεται και ποιος όχι και γιατί, επιβεβαιώνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο , ότι η υπόθεση δακοκτονία, δεν αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που της πρέπει, δεδομένου ότι αφορά το κύριο αγροτικό προϊόν του νησιού μας . Εκτός και αν γίνεται, από «κεκτημένη ταχύτητα» για να πάρουν κάποια ...χαρτζιλίκια οι εργαζόμενοι σε αυτήν και να υπάρξει άλλη μια οικονομική δραστηριότητα μαζί με τόσες άλλες. Ο λεσβιακός ελαιώνας και το λεσβιακό ελαιόλαδο για να έχουν μέλλον χρήζουν συνολικής προσοχής και για την αντιμετώπιση των ασθενειών και των κινδύνων που τους απειλούν με τη συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων και προφανώς και των ελαιοπαραγωγών. Αν τα πράγματα αφεθούν στην τύχη τους και όσοι έχουν ρόλο σε όλα αυτά δηλώνουν «ικανοποιημένοι» ότι έκαναν τα προβλεπόμενα και ότι τα «έκαναν όλα καλά», τότε τα χειρότερα έπονται και αλίμονο μας!