Το ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν ο Νίκος Ανδρουλάκης και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις εκλογές είναι λίγο ως πολύ γνωστό: «Με ποιον θα συνεργαστείτε για να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές;».Απλούστατο ερώτημα, απολύτως λογικό και αναμενόμενο, το οποίο όμως δεν έχει -προς το παρόν- απαντηθεί από τη Χαριλάου Τρικούπη και μάλλον δεν πρόκειται να απαντηθεί μέχρι το βράδυ των εκλογών 

Μια απάντηση που δίνεται από αρκετούς είναι ότι η στάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα κριθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών. Οσο μεγαλύτερο ποσοστό πάρει το κόμμα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δυνατότητά του να επηρεάσει τις εξελίξεις. Λογικό και σωστό, αλλά δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: Με ποιον από τους δυο μεγάλους μπορεί να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με τη Νέα Δημοκρατία ή με τον ΣΥΡΙΖΑ; 

Η μεγάλη ειδοποιός διαφορά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε πάντοτε κόμμα εξουσίας, είτε ως μεγάλο κόμμα στο παρελθόν είτε ως μικρό σήμερα. Και η «ατυχία» τού να είσαι κόμμα εξουσίας, ενώ εκλογικά ίσως σου αρκεί να είσαι κόμμα διαμαρτυρίας, μπορεί να αποδειχτεί μοιραία για τη Χαριλάου Τρικούπη. Ιδιαίτερα σε αυτές τις εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική και αν δεν οδηγήσουν στο σχηματισμό κυβέρνησης, θα οδηγήσουν αναγκαστικά σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με ενισχυμένη αναλογική. Το τρίτο κόμμα, εφόσον βρεθεί σε ρόλο ρυθμιστή στις πρώτες εκλογές, κινδυνεύει -εάν δεν συμπράξει στον σχηματισμό κυβέρνησης- να υποστεί το εκλογικό κόστος στις δεύτερες εκλογές, χάνοντας μέρος της εκλογικής και της κοινοβουλευτικής του δύναμης. 

Από τη μία, λοιπόν, υπάρχει ο κίνδυνος του πολιτικού κόστους, με τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση με κορμό την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη ο κίνδυνος του άμεσου εκλογικού κόστους λόγω μη συμμετοχής. Οι ψηφοφόροι το γνωρίζουν και το αντιλαμβάνονται, οπότε είναι απολύτως λογικό να θέλουν να γνωρίζουν ποιο από τα δυο ρίσκα σκοπεύει να αναλάβει το κόμμα που θα ψηφίσουν: το πολιτικό ή το εκλογικό; Το πρώτο είναι το πιο δύσκολο, το δεύτερο όμως μπορεί να αποδειχτεί πιο οδυνηρό. Δυστυχώς η «ατυχία» να είσαι τρίτο κόμμα και «ρυθμιστής» έχει τις δυσκολίες και τα ...ρίσκα του, το ζητούμενο είναι αν θα τα αναλάβει, αναλαμβάνοντας τις πολιτικές του ευθύνες για τη χώρα και το λαό μας. 

Α.Ω.