Όταν η βούληση το Λαού αγνοείται και πολύ περισσότερο όταν βιάζεται, τότε η αντίδρασή του, με μαθηματική ακρίβεια, είναι δεδομένη και εκδηλώνεται κατά περίπτωση ποικιλοτρόπως. Τούτο το είδαμε στο νησί μας προ εικοσαημέρου, μετά την κυβερνητική απόφαση να δημιουργήσει κλειστό κέντρο φιλοξενίας μεταναστών στην Καράβα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη για έξι μήνες άπραγη στο μεταναστευτικό πρόβλημα, που διογκωνόταν καθημερινά απ’ την πλημμυρίδα των «εισβολών ξένων», θεώρησε ότι κατασκευάζοντας ένα τέτοιο κέντρο σε κάθε νησί (Σάμο, Χίο, Λέσβο), δια μαγείας θα το έλυνε. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι ως να προσπαθήσει κανείς να θεραπεύσει καρκίνο με ασπιρίνη. Πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων εκφεύγον των ορίων της Ελλάδας. Αν δεν αντιμετωπιστεί λυσιτελώς από σύμπασα την Ε.Ε., θα ταλανίζει τη χώρα στο διηνεκές.

Στο εξάμηνο αυτό, βγάζοντας μπροστά «ως λαγό» διάφορες σπερμολογίες και διαδόσεις περί δημιουργίας κλειστών κέντρων, χωρίς πολλές διευκρινίσεις, μόνο «ψιθυρίζοντας» τις θέσεις δημιουργίας τους (για Λέσβο, Σκαμνιούδα Άντισσας), δοκίμαζε τις αντιδράσεις και αντοχές των νησιωτών μας. Όταν όλα αυτά τα προκαταρκτικά, έπεσαν στο κενό, με τις αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων (Δυτ.Λέσβου, Χίου) και Λαϊκών Συνελεύσεων (Αντίσσης, Μανταμάδου), τη στιβαρή στάση τόσο του Περιφερειάρχη Βορ. Αιγαίου Κ. Μουτζούρη όσο και των Δημοτικών αρχόντων (Ταξ. Βέρρος) και γενικά την ομοθυμία όλων μας, ακολούθησε την παλαιόθεν δοκιμασμένη μέθοδο Δεξιών κυβερνήσεων, αυτή της αστυνομικής βίας. Αρχικά προέβη σε επίταξη -ενέργεια εκτάκτων καταστάσεων- έκτασης στην Καράβα, όσης απαιτείται για το κτίσιμο του κέντρου. Μετά έβαλε στα πλοία διμοιρίες Μονάδων Αποκατάστασης Τάξης (ΜΑΤ) και τις έστειλε να συνετίσουν τους απείθαρχους Λέσβιους και Χιώτες που αντιδρούσαν σ’ αυτό. Οι άνδρες των ΜΑΤ στην ολιγοήμερη παραμονή τους στο νησί, έδειξαν εξαιρετικά σκληρό πρόσωπό. Ένα πρόσωπο βάναυσο, ιταμό και απάνθρωπο με βιαιοπραγίες, προπηλακισμούς και αισχρό υβρεολόγιο κατά των υπερασπιζομένων τη θέλησή τους, κατοίκων. Τη θέλησή τους να αποτρέψουν την καθ’οιονδήποτε τρόπο διατάραξη της δημογραφικής δομής του νησιού τους, να περιφρουρήσουν τις περιουσίες τους, ακόμη να διαφυλάξουν τα ιερά και όσια τους. Το ανυποχώρητο της αγωνιστικής τους στάσης, πολύ απλά έλεγε στα ΜΑΤ: «Μην βιάζεται την θέλησή μας.Φύγετε.» Ώρες επί ωρών οι Λέσβιοι προέτασσαν τα στήθη τους στο Διαβολόρεμα και στην Καράβα. Το άκαμπτο ηθικό των συμπατριωτών μας, έκανε τα ΜΑΤ να οπισθοχωρήσουν, αναζητώντας καταφύγιο σε στρατόπεδο στην Παγανή.

Έτσι οι ατέλειωτες σώμα με σώμα μάχες και το πείσμα των Λεσβίων ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να αποσύρει τις διμοιρίες των ΜΑΤ απ’ τα νησιά μας.

Η βούληση του Λεσβιακού λαού είχε νικήσει.

Για την άκρατης βίας συμπεριφορά των ΜΑΤ, δεκαεννιά Λέσβιοι δικηγόροι υπέβαλαν μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου, για : «τα άνευ προηγουμένου επεισόδια απρόκλητης αστυνομικής ΒΙΑΣ από τους άνδρες των ΜΑΤ που έλαβαν χώρα στον τόπο μας» το τριήμερο 24-26 Φεβρουαρίου 2020.

Κοινωνιολογικός κανόνας που ως θέσφατο προβάλλεται, λέει: «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και αν ποτέ επαναληφθεί, αυτή επαναλαμβάνεται ως φάρσα».

Ο βιασμός της θέλησης των Λεσβίων έκανε ο κανόνας αυτός να βρει την εξαίρεση του. Η αντίδρασή τους στη βίαια, αυθαίρετη και πέραν κάθε δημοκρατικής αρχής προσπάθεια της κυβερνητικής επιβολής κατά τα προαναφερθέντα, ήταν αντιγραφή της αντίδρασης της προ 76 χρόνων όταν έγινε προσπάθεια απόβασης στο λιμάνι της Μυτιλήνης, δύναμης του αυτοκρατορικού στρατού της Μεγάλης Βρετανίας.

Ήταν τότε, το τριήμερο 24-26 Δεκεμβρίου 1944 που δοκιμάστηκε πάλι η θέληση του Λεσβιακού λαού, όταν μια αρμάδα 3-4 πολεμικών, κυρίως Αγγλικών, ήρθε στο λιμάνι της πρωτεύουσας με επικεφαλής τον Ταξίαρχο Τόρνμπουλ. Τούτος ζήτησε, να αποβιβάσει τους 800 άνδρες του -κυρίως Ινδοί-, τάχα, για να ξεκουραστούν, να γυμναστούν και στην συνέχεια να πάνε να πολεμήσουν στα Δωδεκάνησα. Η μόλις προ τεσσάρων μηνών απελευθέρωση του νησιού απ’ τη Γερμανοκατοχή, σε συνδυασμό προς τη ζοφερή και ρευστή κατάσταση εκ των τραγικών γεγονότων των Δεκεμβριανών στην Αθήνα, έκανε τους Λέσβιους να είναι εξαιρετικά φιλύποπτοι έναντι των Άγγλων. Με τίποτα δεν θα ήθελαν η μέχρι πρότινος Γερμανοκατοχή, να μετατραπεί σε Αγγλοκατοχή. Έτσι την επικαλεσθείσα αποβίβαση, θεώρησαν ως απόβαση ξένης δυνάμεως και αντέδρασαν. Αντίδραση, αποτρέποντας πρόσδεση αποβατικών λέμβων οπουδήποτε στο λιμάνι, που συνοδευόταν από ουρανομήκεις κραυγές. «Φύγετε. Δεν σας θέλουμε, φύγετε.» Και για να το καταλάβουν και οι του αυτοκρατορικού στρατού, Go …back ! ως κάποιος πρωτοφώναξε. Όσο κι αν παραβρισκόμενοι Αγγλομαθείς θέλησαν να το διορθώσουν με το σωστό go away, φύγετε, το go back είχε πια «κωδικοποηθεί». Έτσι ακουγόταν, ως μυριόστομη φωνή των στο λιμάνι ευρισκομένων για την αποτροπή του να πατήσουν, οι Ινδοί (μαύροι), πόδι στη στεριά. Τελικά κανένας τους δεν αποβιβάστηκε.

Η βούληση των Λεσβίων είχε νικήσει.

Η ηρωική αυτή προσπάθεια, κατεγράφη ως απόκρουση «των μαύρων» κατά πως την αναφέρει σε διάφορα αυτοσχέδια ποιήματά της, η λαϊκή μούσα.

Το «Go ...back» των παππούδων μας στην προκυμαία της Μυτιλήνης τα Χριστούγεννα του 1944, υπήρξε φωτεινό παράδειγμα θέλησης και αγωνιστικότητας των εγγονών τους στο Διαβολόρεμα και στην Καράβα το Φλεβάρη του 2020.

Μπροστάρης των εγγονών αυτών και συλλήβδην όλου του Λεσβιακού Λαού υπήρξε ο Περιφερειάρχης Κωστ. Μουτζούρης, συνεπικουρούμενος από το Δήμαρχο Ταξ. Βέρρο και τους περί αυτόν αυτοδιοικητικούς.

«Τι μέλλει γενέσθαι», μετά το πρόσφατο ρεσάλτο του νεοΣουλτάνου, στο διεθνές δίκαιο και στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι, με «εργαλείο του» τους μετανάστες στον Έβρο και στα νησιά μας, είναι ερώτημα που την απάντηση, θα δώσει η Ιστορία.