Μα ασφαλώς και θα το κάνω το εμβόλιο, αγάπη μου! Έχετε εμβόλιο Dior; Μη με παρεξηγήσετε αλλά οι κρέμες προσώπου του είναι αξεπέραστες. Γιατί όχι και το εμβόλιό του! Τι; Δεν ακούω τίποτα! Τρία εμβόλια Dior, παρακαλώ! Ναι! Δύο για το ψυγείο και ένα το τρέχον! Εννοείται ότι θέλω κάβα, αγάπη μου! Εδώ αγοράζω αρώματα και στοκάρω. Απορρυπαντικά, σάλτσες, όσπρια, μακαρόνια! Χωρίς εμβόλιο θα μείνω; Θα τα τοποθετήσω πίσω ακριβώς από τις παγοκύστες. Μα τώρα, κοιτάξτε τη δουλειά σας, παρακαλώ! Ναι, ναι, φυσικά με click away θα τα παραλάβω. Click away, baby! Μόνον οι ανενημέρωτοι και οι ημιμαθείς στις μέρες μας χρησιμοποιούν Courier! Άκου αντικαταβολή! Πού ζεις, αγάπη μου; Από 1^ης Ιανουαρίου καταργείται το fax, και εσύ περιμένεις ακόμη τον νεαρό με το μηχανάκι, για να σου παραδώσει το πακέτο;

Μα βεβαίως και θα εμβολιαστώ. Είναι της μόδας. Όσοι γνωρίζω και όλοι αυτοί που αναγνωρίζω, αν δεν εμβολιάστηκαν ήδη, θα σπεύσουν. Και θα μείνω αμανάτι εγώ; Για ποια με πέρασες; Να μην έχω να διηγηθώ στο skype τις δικές μου παρενέργειες; Ψυχολογικά, κατάθλιψη και ερωτικές απογοητεύσεις σχεδόν πια συνταγογραφούνται. Οι σύγχρονοι άνθρωποι ανταλλάσσουν εμπειρίες για αλλεργίες, κοκκίνισμα, παροδικές αδυναμίες, μοιράζονται κουτσομπολιά για δήθεν σοβαρότερα, τι να σας λέω τώρα! Δεν είναι για τους πολλούς αυτά. Ούτε τα εμβόλια είναι για τους πολλούς! Πρέπει όμως να γίνουν. Αφού φυσικά τα αποκτήσουμε πρώτα εμείς… Η άρχουσα τάξη, βέβαια οι εκλεκτοί του πνεύματος και του χρήματος, επιτέλους πολλή δημοκρατία μας έφεραν οι εντατικές, οι νόσοι και οι θάνατοι. Λίγη αξιοκρατία, παρακαλώ! Λίγη ταξική ανισότητα! Πίσω στην κανονικότητα με τις διακρίσεις και τον εκλεκτικισμό της! Ποια plasma TV; Αύριο στην κοινωνία μας θα είσαι εμβολιασμένος ή κρούσμα! Διαλέγεις και παίρνεις. Πώς σου πάει η ψυχή να μείνεις κρούσμα; Ενώ εμβολιασμένος; Θα αποκτήσεις άμεσα ένα ακόμη πιστοποιητικό. Θα δοκιμάσεις άυλη συνταγογράφηση. Θα σερφάρεις ηλεκτρονικά και θα κλείσεις ραντεβού, όχι για να φλερτάρεις (πόσο πασέ!), για να πάρεις εγκαίρως σειρά. Η αλήθεια είναι ότι πολύ με κούρασε αυτή η μόδα του queuing! Στην ουρά, για να μπεις σε ένα μαγαζί, στην ουρά για το ταχυδρομείο, στην ουρά για τον γιατρό, στην ουρά για τον Χάρο, μα τώρα θα το ξαναπώ: λες και όλοι είμαστε ίσα κι όμοια! Αν είναι για μία μόνον ακόμη φορά, θα το υποστώ. Άσε που, αν ξεχωρίζεις, θα βρεθείς ανάμεσα στους πρώτους. Γιατί θα σκεφτείς να δηλώσεις συμμετοχή! Γιατί θα μπορέσεις να ξαναζήσεις ανάμεσα σε κόσμο! Να επιδειχτείς, βρε αδερφέ! Να μιλήσεις από κοντά! Με όσους μιλούσες και με όσους ελπίζεις να γνωρίσεις. Να ξαναπάς στο θέατρο. Να μπεις στα δοκιμαστήρια. Να κάνεις ανταύγειες με την ησυχία σου και όχι με το όργανον της τάξεως να σε κοιτάζει ξεμαλλιασμένη από το τζάμι και να σε ρωτά αν έχεις συμπληρώσει εξοδόχαρτο! Τα ζήσαμε όλα αυτά, δε λέω, εμπειρίες. Να τα κάνουμε, όμως, σιγά-σιγά ξεπαρεού, γιατί, ε, μας ζάλισαν τον έρωτα!

Φυσικά θα εμβολιαστώ, καλό μου! Ξέρεις πόσον καιρό έχω να πάω στο Κολωνάκι; Στον Ευαγγελισμό, λέει, τους εμβολιάζουν όλους! Θα πάω και θα δω όλους, όσους αξίζει να δω. Τι φοράνε, πώς στέκονται, πόσο τους τσιμπά η νοσοκόμα, πώς αντιδρούν στη βελόνα, να έχω να το διηγούμαι. Όταν τελειώσουν όλα αυτά, να μη δοκιμάσω κι εγώ, αν προσφέρουν κάτι, λέμε τώρα, σαν σφηνάκι, ύστερα από γεύμα, για να χωνέψουμε τον εμβολιασμό; Να μη σταθώ σε ένα πηγαδάκι να ακούσω μουσική, να κάνω λικνιστώ, να ανταλλάξω απόψεις, να γνωρίσω και κανέναν σημαντικό; Όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι αυτόν τον καιρό εμβολιάζονται. Για να παραμείνουν. Σημαντικοί; Όχι ζωντανοί!

Σε λίγο μπαίνει ο καινούργιος χρόνος! Είναι εμβολιασμένος τουλάχιστον ή να τον επιστρέψουμε; Δε γίνεται; Δεν έχω καταλάβει; Παρεξήγησα; «Καλή χρονιά» να ευχηθώ τουλάχιστον;