Λένε ότι η καλλιέργεια ενός λαού είναι εκείνη που μπορεί να πάει μια χώρα μπροστά, ωστόσο η πρόσβαση στην παιδεία δεν είναι κάτι δεδομένο για όλους. Η κατάκτηση της γνώσης είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, της θέλησης για μάθηση, των εφοδίων που θα δοθούν από το σπίτι - κάτι που είναι τις περισσότερες φορές συνάρτηση της κοινωνικής θέσης, καθώς και του δημοσίου συστήματος σε ότι έχει να κάνει με την παιδεία.

Η παιδεία από την άλλη έχει αντίκτυπο όχι μόνο στην επαγγελματική πορεία ενός ανθρώπου, αλλά στην συμπεριφορά τόσο στην κοινωνία όσο και στην προσωπική του ζωή. 

Το ζητούμενο ενός σωστού συστήματος παιδείας, δεν είναι η δημιουργία στρατιάς επιστημόνων - γιατί δεν κάνουμε όλοι για επιστήμονες- αλλά η καλλιέργεια ολοκληρωμένων ανθρώπων υπευθύνων ως προς το άτομό τους και την κοινωνία και  συνειδητοποιημένων ως προς την πορεία εκείνη που θα τους οδηγήσει στην ευτυχία. Γιατί για τον κάθε άνθρωπο ευτυχία είναι κάτι το διαφορετικό.

Δεδομένων τούτων ένα ουσιαστικό σύστημα παιδείας θέτει τα θεμέλια για την σύσταση μιας κοινωνίας συνειδητοποιήμενων και υπευθύνων πολιτών. Αυτό έχει αντίκτυπο σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας και της συμπεριφοράς. Από το πώς συμπεριφέρονται κατά την οδήγηση, πως συμπεριφέρονται απέναντι στο περιβάλλον, μέχρι το πώς συμπεριφέρονται στους οικείους τους. Γιατί όλα είναι θέμα καλλιέργειας και γιατί ότι δίνεις παίρνεις σε αυτή τη ζωή, στην τελική.

Πρόσφατα διάβασα ότι ένα σίριαλ ιδιωτικού καναλιού έλαβε κρατική επιδότηση 1.000.000 ευρώ, ενώ το συνολικό ποσό επιδοτήσεων για τηλεοπτικές σειρές μυθοπλασίας θα φτάσει το 2021 τα 10.000.000 ευρώ.

Τέτοιου είδους επιδοτήσεις είχαν εγκριθεί και τα προηγούμενα χρόνια.

Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι από το 2010 και μετά, η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης δεν έχει χρήματα για να αγοράζει βιβλία. Όσες αγορές γίνονται προέρχονται από τους γλίσχρους προϋπολογισμούς των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών ή κάποιων ερευνητικών προγραμμάτων. Προφανώς κάτι τέτοιο συμβαίνει σε όλες τις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων.

Όταν ζητάνε να πάρουμε θέση στα εγκλήματα που γίνονται στην χώρα μας και απασχολούν την κοινωνία αρνούμαστε. Δεν είναι το φύλο που γεννά το έγκλημα, αλλά η κοινωνία και η παιδεία που το σύνολό της έχει λάβει. Αφού λοιπόν το κράτος επιλέγει να επιδοτεί σίριαλ γεμάτα ίντριγκες, βία, πάθη και σεξουαλική εκτόνωση επενδύοντας στην τηλεοπτική αποχαύνωση και από την άλλη υπάρχει κοινό που αποδέχεται και επικροτεί με τα ποσοστά τηλεθέασης τέτοιου είδους σίριαλ, να κοιμάστε ήσυχοι για το μέλλον των παιδιών σας σαν καλοί νοικοκυραίοι κάθε το βράδυ αφού κλείσατε την τηλεόραση.

Δεν είναι πλέον η οργή που μας κατακλύζει, αλλά η μελαγχολία για το γεγονός ότι αυτή η κοινωνία ανέχεται και επικροτεί τη σχεδιασμένη αυτογελοιοποίησή της, με την αυτοκαταστροφική ευωχία του άρτου και των θεαμάτων να την υπνωτίζει.