Η αναχώρηση την περασμένη Τετάρτη της πρώτης φουρνιάς αναγνωρισμένων προσφύγων από τη Λέσβο για τη Γερμανία, στα πλαίσια αποσυμφόρησης του νησιού κατόπιν της συμφωνίας Μητσοτάκη -Μέρκελ, μετά τα όσα επακολούθησαν του εμπρησμού της Μόριας, αποτελεί μια καλή είδηση που δείχνει ότι κάτι αρχίζει να κινείται γύρω από το μεταναστευτικό και σε ευρωπαικό επίπεδο. Μετά την πρώτη χειρονομία αλληλεγγύης, με τα ασυνόδευτα παιδιά που μετακινήθηκαν από δομές των νησιών σε διάφορες ευρωπαικές χώρες που έσπευσαν να βοηθήσουν, έχουμε στη συνέχεια την κίνηση της Γερμανίας να φιλοξενήσει πάνω από 1500 άτομα από τα νησιά συμβάλλοντας στην αποσυμφόρηση τους. Σύμφωνα με τη διακρατική αυτή συμφωνία Ελλάδας -Γερμανίας, πρόκειται τις επόμενες εβδομάδες τμηματικά και οργανωμένα , λόγω και των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, να αναχωρήσουν από το νησί, με απευθείας πτήσεις τσάρτερ, πάνω από 1100 περίπου αναγνωρισμένοι πρόσφυγες. Και όμως αυτό το γεγονός, που αποτελεί θετική εξέλιξη, κάποιοι έσπευσαν να υποβαθμίσουν και να χλευάσουν, υποστηρίζοντας ότι οι 116 που αναχώρησαν με την πρώτη αποστολή είναι ένα ...τίποτα σε σχέση με τους χιλιάδες μετανάστες που έχει ακόμη το νησί. Προφανώς αν η πρώτη αυτή αποστολή δεν είχε συνέχεια πράγματι δεν θα είχε καμιά συμβολή στην αποσυμφόρηση , όταν όμως αποτελεί μια αρχή που στο τέλος της, σε μερικές εβδομάδες  όπως προγραμματίζεται, θα έχουν φύγει πάνω από 1200 πρόσφυγες, τότε το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά είναι για χλευασμό, πολύ περισσότερο όταν αυτοί που θα αναχωρήσουν από τη Λέσβο και τα άλλα νησιά, θα φύγουν οριστικά και από τη χώρα μας! Τέτοιες μαζικές και οργανωμένες μετακινήσεις από τα νησιά μας συμβάλλουν καθοριστικά στην αποσυμφόρησή τους που είναι η πρώτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή. Και ενώ κάποιοι έχουν... σημαία τους αυτό το θέμα, προκαλεί αίσθηση το γεγονός ότι όταν βλέπουν ότι υλοποιούνται οι εξαγγελθείσες δεσμεύσεις , όπως καλή ώρα αυτή με τις αναχωρήσεις προς Γερμανία, σαν να ...ενοχλούνται ότι κάτι γίνεται. «Τραβάτε με και ας κλαίω» δηλαδή, που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας!