Πριν από αρκετά χρόνια  παραθερίζαμε οικογενειακώς τα καλοκαίρια στα Βατερά σε κάτι ενοικιαζόμενα σπιτάκια που δεν είχαν μεν πολυτέλειες, τα χώριζε όμως μόλις ο δρόμος από την παραλία. Επί 4-5 χρόνια, την εποχή που πηγαίναμε εμείς διακοπές (τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου) συνήθιζε να έρχεται στο διπλανό από το σπιτάκια που νοικιάζαμε εμείς, ένας γεράκος Εγγλέζος με τη γυναίκα του, ο μίστερ Τζον. Το τι ποτό έπινε αυτός ο άνθρωπος ήταν το κάτι άλλο. Με τα κιβώτια παρήγγελε τα ουίσκι, τα καμπάρι και τις σόδες, θυμάμαι ήταν τα πρώτα χρόνια που είχε κάνει ο καλός επιχειρηματίας Κώστα Μουτζούρης την «Κάβα Σάντο» και ξεφόρτωνε στον μίστερ  Τζον …προμήθειες με το αυτοκίνητο. Η γυναίκα του έκανε μπάνια, αυτός ούτε να ακούσει για νερό, συνεχώς η μύτη κόκκινη,  έπινε το ποτό του και όταν με έβλεπε χαλαρό με προσκαλούσε: «Παναγιώτης, τάβλι;». Είχε μανία και με το τάβλι, μου άρεσε κι εμένα, παίζαμε κάνα δυο ωρίτσες τη μέρα. Καλός ταβλαδόρος ήταν, μόνο που πότε - πότε, έκανε κάποια - πάντα βολικά για εκείνον - «λαθάκια»! Τριάρες έφερνε, ντόρτια έπαιζε, το έξι τρία άμα ήταν για να χτυπήσει πούλι το έκανε εύκολα …έξι τέσσερα και τέτοια. Στην αρχή δεν μιλούσα, ντρεπόμουν κιόλας, μεγάλος άνθρωπος ήταν, έλεγα μπορεί και νάκανε πράγματι λάθος, όταν όμως συνειδητοποίησα ότι όλα τα «λάθη» που έκανε ήταν υπέρ του, άρχισα να …τον τσακώνω όταν τον έπιανα να αμαρτάνει. Νο μίστερ Τζον του έλεγα, έπαιξες τριάρες αντί για διπλά. Χαμογελούσε πονηρά, σαν μικρό παιδί που το πιάσανε να κάνει σκανταλιά, έπαιζε το σωστό, μουρμουρίζοντας «οκ Παναγιώτης, anothertime»!!!!

Που τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί έχω παρατηρήσει ότι εδώ και καιρό υπάρχουν κάποιοι - κατά δήλωσή τους - δημοσιογράφοι, σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα αποδεδειγμένα μειωμένης αξιοπιστίας, που βυσσοδομούν και συκοφαντούν δεξιά και αριστερά, εξυπηρετώντας ποικίλα συμφέροντα και σίγουρα και τα δικά τους, και όταν είτε τους κάνουν τσακωτούς για γραφή «καθ’ υπαγόρευση» ή συνειδητή ψευδολογία και διαστρέβλωση είτε τους διαψεύσει η ίδια η πραγματικότητα, απλά καταπίνουν τα προηγούμενα σαν να μην τα έγραψαν ποτέ και ψάχνουν την επόμενη ευκαιρία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Επί μήνες διαβάζαμε για σενάρια συναλλαγών της δημοτικής αρχής της Μυτιλήνης με πρόσωπα ή παρατάξεις της αντιπολίτευσης, με εμπλοκή και ανθρώπων του τύπου που οι συγκεκριμένοι θεωρούσαν ανταγωνιστές (κακώς κατά την άποψή μας, διότι για  να θεωρείς κάποιον επαγγελματικό ανταγωνιστή πρέπει στοιχειωδώς να έχεις κάποια επαγγελματικά προσόντα, και προφανώς σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η …αγραμματοσύνη)!

Ετσι, την μια μέρα διαβάζαμε στο site του ενός και την άλλη μέρα με άλλα λόγια στην εφημερίδα του άλλου, με τη σειρά κατά καιρούς να εναλλάσσεται με επανάληψη στα όρια της μονοτονίας, για Προέδρους, αντιπροέδρους, διευθύνοντες συμβούλους, εκπροσώπους τύπου, μέχρι και …υπαλλήλους καθαριότητας σε διάφορες θέσεις του Δήμου ή νομικών του προσώπων,με παχυλούς μισθούς,  που δήθεν έτσι θα εξαγόραζαν όσους δεν ήταν αρεστοί στα συγκεκριμένα κυκλώματα από το χώρο της αυτοδιοίκησης ή των μέσων ενημέρωσης. Προφανώς εξ ιδίων κρίνοντες τα αλλότρια, αφού είναι γνωστό ότι όλοι αυτοί που έκαναν τους τιμητές έχουν πλούσιο ιστορικό εξαγοράς μέσω βολέματος συζύγων ή συγγενικών προσώπων, αλλά και επιχορηγήσεων σωματείων και συλλόγων «σφραγίδας».

Τώρα λοιπόν, που η πραγματικότητα τους διαψεύδει, αναζητούν τα επόμενα σενάρια συκοφαντίας για να κρύψουν τις δικές τους πομπές, μουρμουρίζοντας προφανώς, αφού   πιάστηκαν στα πράσα ως άλλοι …μίστερ Τζον: «ok, anothertime»! Αυτός τουλάχιστον ήταν χαριτωμένος και έκλεβε από …χόμπυ!