Πρώτη φορά το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε τόσο μεγάλα διλήμματα από τη σύστασή του μέχρι σήμερα.Πρώτη φορά που δεν τολμά να κοιτάξει κατάματα τις πρωταρχικές αιτίες της πτώσης του.

Μπορεί η ηλεκτρονική ανάπτυξη να έχει βάλει τη ζωή μας σε μεγάλα «γκάζια», ωστόσο άρχισαν να φαίνονται κάποια σημάδια εκδικητικής αισιοδοξίας.

Ο πρωθυπουργός στη διακήρυξη που έκανε αμέσως μετά την τρίτη άκαρπη εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, είπε άθελά του την αλήθεια: «ό,τι δεν έκανε η Βουλή, καλείται τώρα να το κάνει ο ελληνικός λαός».

Η αίγλη και τα κατορθώματα των ελληνικών φύλων σκιάζουν επιβλητικά την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας.Αυτό βέβαια είναι αναιδής περιττολογία να το δηλώνουμε εμείς οι Έλληνες, τη στιγμή που το έχουν διακηρύξει με παρρησία και ευγνωμοσύνη όλοι οι ξένοι.

Μας ξάφνιασε -κάτι που δεν το συνηθίζει- η Ακαδημία Αθηνών. Ενώ επί 70 περίπου χρόνια κωλυσιεργούσε περί την συγγραφή ενός πλήρους λεξικού της ελληνικής γλώσσας, και είχε καθηλωθεί στο λήμμα «δαχτυλωτός», αποφάσισε ξαφνικά να ολοκληρώσει (ναυλώνοντας και την ηλεκτρονική τεχνολογία)…

Ο νόμος και η υπακοή σ’ αυτόν, δημιούργησαν κραταιά έθνη, ευδαιμονούσες πολιτείες και υψηλό πολιτισμό.

Όλα τα πράγματα για τον άνθρωπο είναι συνήθεια. Έξις. Και η έξις είναι «δευτέρα φύσις» -όπως λέγαμε παλιότερα- και πανίσχυρη.

Λέγαμε σε προηγούμενο άρθρο για το ρυθμιστικό ρόλο που είναι κύρια υποχρέωση του Κράτους.

Είναι ώρες που γυρίζοντας με απελπισία τους δρόμους του Βαθιού για να βρω μια θέση για στάθμευση, μου ‘ρχεται να φωνάξω σαν τον Αρχιμήδη «δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω», που σημαίνει στη δωρική διάλεκτο, όπως χρησιμοποιούσαν οι…

Αυτό το Κράτος, δεν περνάει μέρα, που να μην κάνει επίδειξη διοικητικής αβελτερίας και κακεντρέχειας, ιδιαίτερα στα θέματα της οικονομικής διοίκησης.

Ο Γάλλος Πωλ Βαλερί (1871 - 1945) που διεκδικεί τα πρωτεία της γαλλικής ποίησης του εικοστού αιώνα, πλην όμως θα λέγαμε ότι ήταν σπουδαιότερος για τις φιλολογικές, φιλοσοφικές και αισθητικές πραγματείες του, είχε πει το εξής λυπηρό, όσο και αληθινό…

Με ψιλομέμφεται ένας καλός μου φίλος -εξ αφορμής των όσων κατά καιρούς γράφω- ότι είμαι αρχαιολάγνος. Δεν ξέρω πόσο είμαι, όπως δεν ξέρω και το πόσο εξιδανίκευσαν οι αρχαίοι λογογράφοι την αρχαία πραγματικότητα.