Η δημόσια και ρητή δέσμευση παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πλαίσια της στήριξης της Λέσβου ως πλέον πληττόμενης περιοχής από το μεταναστευτικό, για την χρηματοδότηση τριών μεγάλων έργων στο Δήμο Μυτιλήνης, αντιμετωπίσθηκε κατά την άποψή μας λανθασμένα τόσο από την πλευρά των θεσμικών αποδεκτών της δέσμευσης (Δημοτική Αρχή του Δήμου Μυτιλήνης) όσο και από την πλευρά της αντιπολίτευσης στο Δήμο και μερίδας των ΜΜΕ.

Η μεν Δημοτική Αρχή, έσπευσε να θριαμβολογήσει, υποτιμώντας δύο γεγονότα.

Πρώτον ότι δεν αρκεί η χρηματοδότηση τριών έργων για να θεωρηθεί ότι ισοσκελίζονται οι τεράστιες και μακροχρόνιες
συνέπειες του μεταναστευτικού στη Λέσβο.

Και δεύτερον, καλά τα …γεφύρια και οι αναπλάσεις, όμως αυτά έχουν έμμεση και όχι άμεση επίδραση στην καθημερινότητα των πολιτών, που είδαν περιουσίες να καταστρέφονται και
επιχειρηματικές δραστηριότητες με πρώτο τον τουρισμό να πλήττονται ανεπανόρθωτα.

Οπότε η Δημοτική Αρχή, όφειλε να επιμείνει σε παλαιότερες εξαγγελίες της όταν μπήκε μπροστά στην διευκόλυνση αναζήτησης λύσεων για την δημιουργία του νέου ΚΥΤ, όπου πέρα από έργα υποδομής ζητούσε και άμεσα μέτρα ανακούφισης επιχειρήσεων και μεμονωμένων πολιτών ως αντιστάθμισμα μέρους των απωλειών και της οικονομικής δυσπραγίας των τελευταίων ετών.

Δυσπραγίας που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην έξαρση
του μεταναστευτικού και των παρενεργειών του και οι κατά καιρούς υποσχέσεις για άμβλυνση των συνεπειών του περίσσεψαν στις εξαγγελίες κυβερνητικών και Ευρωπαίων αξιωματούχων.

Αντισταθμιστικά ΙΙ

Από την άλλη είχαμε την υποτιμητική αντιμετώπιση των εξαγγελιών από μερίδα των ΜΜΕ και μέρος της αντιπολίτευσης στο Δήμο Μυτιλήνης. Με το «επιχείρημα» ότι όλα αυτά που εξαγγέλθηκαν, αποτελούν χρόνια και δίκαια αιτήματα της τοπικής κοινωνίας, οπότε η εμφάνισή τους ως αντισταθμιστικών είναι λίγο - πολύ «καθρεφτάκια για ιθαγενείς».

Σε όσους μηδενίζουν κατ’ αυτό τον τρόπο θετικές εξελίξεις η απάντηση είναι προφανής.

Κι άλλα αιτήματα της τοπικής κοινωνίας είναι δίκαια και χρόνια, αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να τα καταστήσει και υλοποιήσιμα από τις προηγούμενες Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές, αλλά και τους διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες διαφόρων κυβερνήσεων. Αλλού λοιπόν έπρεπε να επικεντρώνεται η κριτική.

Αφενός στη διεύρυνση του καταλόγου των -έστω και κακώς αποκαλούμενων- αντισταθμιστικών, και αφετέρου στην δημιουργία ενός μετώπου που υπερβαίνει κόμματα και παρατάξεις, που θα βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, έτσι ώστε οι όποιες θετικές εξαγγελίες να γίνονται το συντομότερο πράξη.