Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, παρά τα όσα διέρρεαν το προηγούμενο διάστημα, τελικά δεν ήταν τέτοιος που να θεωρείται δομικός και να σηματοδοτεί κάτι το εντυπωσιακό. Επί της ουσίας ήταν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, αφού ο κύριος κορμός της κυβέρνησης παρέμεινε ως είχε με τα ίδια πρόσωπα. Και πως μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν ομολογουμένως είναι δύσκολο να αλλάξει ο υπουργός Υγείας εν μέσω πανδημίας και οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών με ανοιχτά τα εθνικά μας θέματα και την ελληνοτουρκική κρίση σε διάρκεια. Κινδυνεύει μια τέτοια αλλαγή προσώπων για τα συγκεκριμένα για παράδειγμα υπουργεία, να στείλει λάθος μήνυμα και δεν είναι ώρα για τέτοια. Αυτό ωστόσο που μπορεί ενδεχομένως να εκτιμηθεί ως μια κίνηση που σηματοδοτεί κάτι είναι οι αλλαγές στα υπουργεία Εσωτερικών και Εργασίας και η ενίσχυση του υπουργικού σχήματος με «γαλάζιους» βουλευτές σε αντίθεση με την ένταξη περισσότερων τεχνοκρατών στο προηγούμενο σχήμα. Αν αυτές οι περιορισμένες αλλαγές σηματοδοτούν κάτι θα φανεί το επόμενο διάστημα. Αν δηλαδή η αλλαγή στο Υπ. Εσωτερικών κλείνει το ...μάτι σε πρόωρες εκλογές και αν η αλλαγή στο Εργασίας σημαίνει καλύτερη διαχείριση των θεμάτων που απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Όπως και αν έχουν οι προθέσεις του πρωθυπουργού, το βέβαιο είναι ότι εν μέσω πανδημίας κανείς δεν μπορεί να μιλά για εκλογές, αλλά δεν θα ισχύει το ίδιο όταν αυτό το κακό πάρει την κατιούσα, ενδεχομένως και με τους μαζικούς εμβολιασμούς που ήδη έχουν ξεκινήσει. Γι’ αυτό και όλα τα κομματικά επιτελεία προετοιμάζονται, θεωρώντας ότι το 2021 το πιθανότερο είναι να καταστεί και εκλογικό και μάλιστα για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση με εκλογικό σύστημα που προσεγγίζει κατά πολύ την απλή αναλογική. Τι θα προκύψει από μια τέτοια αναμέτρηση και με όσα θα έχουν συμβεί, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα. Το μόνο που ελπίζουμε είναι να μην υπάρξουν πισωγυρίσματα και διχαστικές λογικές που μπορούν να υπονομεύσουν ότι μέχρι τώρα καταφέραμε ως χώρα και κοινωνία.