Μας μεταφέρθηκε, το διασταυρώσαμε και το περιγράφουμε για να γίνει κατανοητό - για άλλη μια φορά -τι σημαίνει δυσλειτουργικό δημόσιο. Ο ΟΑΕΔ έβγαλε ένα πρόγραμμα το φθινόπωρο του 2020, που επιδοτούσε νέους ανέργους πτυχιούχους, που είχαν πάρει πτυχίο την τελευταία τριετία, πληρώνοντας το μισθό τους για επτά μήνες σε εργοδότη σχετικό με την ειδικότητά τους, για την απόκτηση εργασιακής πείρας. Εννοείται ότι μετά το πέρας της μεταβατικής αυτής περιόδου, ο εργοδότης μπορεί να τον προσλάβει ο ίδιος, πράγμα που συνήθως γίνεται.  Ξεκίνησε λοιπόν ένας νεαρός πτυχιούχος από Αθήνα, με καταγωγή από τη Λέσβο, αναζήτησε εργοδότη να τον δεχθεί και έκανε αίτηση υπαγωγής στο πρόγραμμα με σκοπό να επιστρέψει στη γενέτειρα και να ξεκινήσει από εδώ την επαγγελματική του καριέρα. Βρέθηκε εργοδότης που τον ήθελε, ξεσπιτώθηκε το παιδί, ήλθε γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου στη Μυτιλήνη, νοίκιασε σπίτι και ξεκίνησε να δουλεύει. Υποτίθεται ότι κάθε τέλος ημερολογιακού μήνα έχει πέντε μέρες περιθώριο για να υποβάλλει δικαιολογητικά θεωρημένα από τον εργοδότη του, ότι πράγματι απασχολήθηκε και ήταν αποδοτικός στη δουλειά του, για να του καταβάλει ο ΟΑΕΔ το μισθό του. Ε λοιπόν, έχουμε φτάσει μέσα Μαρτίου, το παιδί έχει υποβάλει ήδη τρεις φορές δικαιολογητικά (για Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο) όταν καταφέρνει να επικοινωνήσει με τις τοπικές υπηρεσίες του ΟΑΕΔ του απαντούν ότι τα δικαιολογητικά του έχουν σταλεί στην Αθήνα αλλά ακόμα δεν έχει έλθει απάντηση, και ως τώρα δεν έχει εισπράξει ούτε ένα Ευρώ. Προφανώς κανείς δεν αναρωτιέται πώς ζει ένας νέος άνθρωπος επί τρεις μήνες χωρίς χρήματα, πώς πληρώνει το νοίκι του, τι τρώει. Αν αυτό δεν ονομάζεται κρατική αναλγησία, κοινώς γαϊδουριά, βρείτε μου εσείς κάποιον πιο επιεική χαρακτηρισμό!