Ανεπίκαιρος ελαφρώς είμαι, αλλά μακριά, κι άργησα να τα μάθω τα νέα του χωριού μου. Και πρέπει να ακούγονται.

Χιονισμένη η Άντισσά μας, που λέτε, ήτανε, το κρύο τσουχτερό κι ο βοριάς να θυμίζει παλιές εποχές, που άσπριζε όλη η περιοχή. Κι η μέρα τρανή της Χριστιανοσύνης. Ημέρα που ο Ιωάννης βάφτισε το Χριστό μας.

Το θρησκευτικό συναίσθημα έντονο και ο Αγιασμός ο Μέγας, ισότιμος της θείας κοινωνίας, κατά που λένε οι γραφές, που είναι η ελπίδα των ψαράδων κι όσων κανακεύουν ή παλεύουν με τη θάλασσα, να είναι φιλική με το θαλασσοδουλευτή που απ’ αυτήν απαντέχει να ζήσει τη φαμίλια του, και να σταθεί μέσον προσιτό σε όλους όσους ταξιδεύουν με πλεούμενα.

Κι ο εφημέριος της Άντισσας, π. Λεωνίδας, δεν παρέλειψε να κατέβει στον όμορφο Γαβαθά μας, μαζί κι οι ψαλτάδες σύσσωμοι, με καμμιά 50αριά χωριανούς, άρχισε η γιορταστική ακολουθία, ύμνοι ακούστηκαν, «εν Ιορδάνη βαπτιζομένος σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνηση, … και το πνεύμα εν είδη περιστεράς…» και με τούτη τη φράση, έριξε στη γαβαθιανή τη θάλασσα ο παπα-Λεωνίδας το Σταυρό κι αυτόματα ένα παλικαράκι που το ‘λεγε η ψυχή του, ο Μένιος Σαριμανόλης, δε σκέφτηκε την παγωνιά, έπεσε κι αυτός στα κρυσταλλένια νερά, έπιασε το Σταυρό, τον φίλησε, τον παρέδωσε στο Μύστη του Θεού με σεβασμό πολύ.

Μια πράξη που πρέπει να την επαινέσουμε, γιατί ο μόνος που έπεσε στο παγωμένο νερό, τιμώντας τον εαυτό του και την τρανή αυτή μέρα.

Και αναμνηστικό δωράκι ασήμαντο, ο Σύλλογός μας του Γαβαθά, του έδωσε όπως και τα περασμένα χρόνια ένα ωραίο μπουρνούζι.

Ευχαριστούμε τον εφημέριό μας, τους ψάλτες και τους λίγους Γαβαθιανούς που βοηθήσανε να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση αυτή.