Στο πλαίσιο της συμπληρώσεως 100 ετών από τα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής ο Σύλλογος Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι» και ο δραστήριος πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτρης Παπαχρυσός, δίνουν στην δημοσιότητα μια σειρά άρθρων σχετικών με ντοκουμέντα και ιστορίες Μικρασιατών προσφύγων.

Η κεντρική φωτογραφία είναι αυθεντική φυλάσσεται στο Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922 και έχει βγει στη Μυτιλήνη το 1923. Βρέθηκε στο συρτάρι του Παντελή Σαλιάρη, που ήταν ο πατέρας του συχωρεμένου Λευτέρη Θωμαΐδη, μέλους του Συλλόγου Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών «Το Δελφίνι». Είναι σπάνια. Σύμφωνα με την αφήγηση του, εικονίζει την ομάδα των συμπατριωτών του πατέρα του που έζησαν κρυμμένοι στα Βουνά της Ερυθραίας  6 μήνες ακόμα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Στην φωτογραφία είναι Βουρλιώτες και Γιατζηλαριώτες και από τους χωριανούς του είναι η Σταματία του Σκαριά, ο Κουτρούλης, ο Θεόφιλος Χατζηδιαμαντής (με το παρατσούκλι Χαλίκας), ο Γιάννης Τεβεκέλης, ο Αδάμης και η γυναίκα του η Σκουλάδενα. «Μόνο αυτούς ξέρουμε από τις πληροφορίες της μητέρας μου» λέει ο Λευτέρης Θωμαίδης. 

Κατά πληροφορίες  του Γεωργίου Γκατζώλη που ήταν με τους οπλοφόρους Βουρλιώτες η διάσωση τους έχει ως εξής: «Πάνω από του Χατζηνικολή το Κούλα στο βουνό Λικοβούνι βρήκαμε μια σπηλιά και μέναμε πολλές φορές εκεί. Μια μέρα ο Θεόφιλος Χατζηδιαμαντής είδε ένα καΐκι να αράζει στη παραλία του χωριού Ζουμπέκι που είναι κτισμένο στο εσωτερικό της χερσονήσου των Κλαζομενών. Την νύχτα με ένα καλόγερο Καλαματιανό και έναν ακόμα πήγαν και κρύφτηκαν ανάμεσα στα σχοίνα. Όταν οι Τούρκοι ναύτες ανέβηκαν στο χωριό τότε αυτοί πήραν κρυφά το πλοίο και έκαναν πανιά για τη Μυτιλήνη. Όταν έφθασαν ειδοποίησαν τα ανταρτικά και ένα αλιευτικό από τη Μυτιλήνη ήρθε στον Κόρακα. Βγήκαν οι αντάρτες χωριανοί μας και μας μάζεψαν κάπου 62 ψυχές ήμασταν».

Στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας αυτής διαβάζουμε: Έτος 1923, μην Μάιος, εις Μυτιλήνην και δίπλα γράφει: Εις τα βουνά του Βουρλά, Κόρακα και Κλεφτοβούνια.