Μάης 1975 - Μάης 2014, 40 χρόνια πριν

Μέσα στη βιασύνη των εκλογών, συνέβη και τούτο το απρόοπτο προχθές. Οι υπεύθυνοι απ’ το ΠΑΣΟΚ της Μυτιλήνης έκλεισαν την αίθουσα του ξενοδοχείου «Ηλιοτρόπιο» για ομιλία του υποψήφιου ευρωβουλευτή Παν. Ιωακειμίδη της Ελιάς.

Χωρίς να ενημερώσει σχετικά, το ξενοδοχείο, παράλληλα και για την ίδια ώρα (8 μ.μ.), παραχώρησε την άλλη συνεδριακή αίθουσα που διαθέτει, στη Ν.Δ. για τη διοργάνωση νομαρχιακής συνέλευσης των στελεχών της!

Καταγράφηκαν απίθανες στιγμές αμηχανίας κατά την άφιξη των ΠΑΣΟΚων και των νεοδημοκρατών, που νόμιζαν ότι έκαναν λάθος στην ημερομηνία ή στο χώρο, καθώς διαπίστωναν την παρουσία γνωστών και επώνυμων προσώπων που πρόσκεινται στο άλλο κόμμα!

Με τα πολλά, διευθετήθηκαν οι παρεξηγήσεις και χωρίς παρατράγουδα διεξήχθησαν οι κομματικές συναντήσεις, οι οποίες περατώθηκαν περίπου την ίδια ώρα. Θες ο λεγόμενος «πολιτικός πολιτισμός», θες η ανάγκη του χώρου, έδωσαν την ευκαιρία λίγο πριν ξεκινήσουν οι διαδικασίες, να συνομιλήσουν οι συμπολίτες μας με χιούμορ και εγκαρδιότητα, θα έλεγε κανείς.

Οπωσδήποτε βοήθησε η επελθούσα σύγκλιση μεταξύ των «αιωνίων» (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) στο δημοτικό ψηφοδέλτιο Φωτή Ξύδα, γι’ αυτό ανεξάρτητα απ’ το ποιος θα βγει δήμαρχος αύριο, ο Φωτής, αν μη τι άλλο κατάφερε να «ενώσει» τον κόσμο, γεγονός σημαντικό στις εξελίξεις των ζητημάτων του νησιού μας.
Τα προχθεσινά απρόοπτα στο «Ηλιοτρόπιο» μου έφεραν στο νου ένα άλλο περιστατικό άτυπης συνεργασίας αντίπαλων σχηματισμών στο νησί, που συνέβη την Πρωτομαγιά τού 1975, το οποίο νομίζω ελάχιστοι συμπολίτες μας γνωρίζουν.

Ήταν λοιπόν Πρωτομαγιά, και με την παρέα μας, όλοι πολιτικοποιημένοι (καθώς ακόμη ήταν φρέσκια η πτώση της χούντας), πήγαμε εκδρομή στον Αύλωνα, στον Κόλπο Γέρας. Ανάμεσά μας, και ο Πέτρος Αναγνωστόπουλος, μέλος τότε τής προσωρινής Ν.Ε. τού ΠΑΣΟΚ Λέσβου. Αργά το μεσημέρι, ήλθε ένας μαντατοφόρος απ’ το Σκόπελο (δεν υπήρχαν, βλέπεις, κινητά!) και μας έφερε το άγγελμα του θανάτου του Αλέκου Παναγούλη, μαζί με την εντολή ο Πέτρος να κατέβει αμέσως στη Μυτιλήνη, όπου συνεδρίαζε η Νομαρχιακή Επιτροπή.

Άρον - άρον, τα μαζέψαμε και γυρίσαμε. Κάποιοι από μας, παρ’ όλο που δεν ανήκαμε τότε στο ΠΑΣΟΚ, τον συνοδέψαμε ως τα γραφεία, που ήταν στην οδό Χίου, για να μάθουμε τα νέα. Εκεί ήταν μαζεμένα τα μέλη του πυρήνα ΠΑΣΟΚ Μυτιλήνης· ανάμεσά τους θυμάμαι τον πατέρα του Μανώλη Μαλλιαρού, το Μανώλη Μαλλίδη, το Λευτέρη Κιοσκλή, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες και άλλους.

Απ’ τα κεντρικά τού ΠΑΣΟΚ τούς ενημέρωναν τηλεφωνικά ότι ο θάνατος του Παναγούλη (που μόλις είχε προσχωρήσει στο Κίνημα) δεν ήταν τροχαίο ατύχημα, όπως μετέδιδαν τα ραδιόφωνα, αλλά πολιτική δολοφονία, και αυτό έπρεπε να καταγγελθεί στον κόσμο.

Ξεκίνησαν λοιπόν έναν αγώνα να συνταχθεί η ανακοίνωση-καταγγελία, να βρεθεί τυπογραφείο να την εκδώσει (νομίζω ήταν του Δ. Δούκα) και βέβαια να μοιρασθεί, που ήταν και το ζητούμενο. Το βράδυ αργά που τυπώθηκε το φέιγ-βολάν, ξαναπέρασα απ’ την οδό Χίου, ήταν όλοι οι προαναφερθέντες εκεί και το πρόβλημά τους ήταν πώς να διανεμηθεί η ανακοίνωση.

Κείνη την εποχή είχα πολλές σχέσεις με την ΚΝΕ, την πιο δυναμική πολιτική οργάνωση που υπήρχε στο νησί. Βλέποντας την αδυναμία τού ΠΑΣΟΚ, απευθύνθηκα στους φίλους Μήτσο Μπουρνού και Γιάννη Τηνιακό, συντονιστές τής ΚΝΕ, και τους παρακάλεσα να βοηθήσουν στη διανομή. Προς τιμή τους και παρά τις αντιπαλότητες, έτσι κι έγινε. Όλη τη νύχτα οι ΚΝίτες με τα μηχανάκια τους όργωσαν την πόλη της Μυτιλήνης, αλλά και τα κοντινά χωριά, και το πρωί που ξύπνησαν οι συμπολίτες μας, βρήκαν στις αυλές τους την ανακοίνωση του… ΠΑΣΟΚ! Περασμένες εποχές, με πολλή ένταση, αγωνία, αλλά και ουσιαστική διάθεση για την εδραίωση της Δημοκρατίας στον τόπο μας, που μόλις είχε αποκατασταθεί.

Βέβαια και τότε, παρά τις διαφορές, ανάμεσά μας υπήρχε ο συγκολλητικός κρίκος που λεγόταν Απόστολος Αποστόλου και μας ένωνε στον κοινό αγώνα για τη δημαρχία.