Σκέψεις και υποθέσεις επάνω στην επιγραφή με το όνομα «Δρηνεία Άρτεμις»

17/01/2014 - 20:50

Στο «Εμπρός» του Σαββάτου 10-1-14, διάβασα με προσοχή το άρθρο του φίλου Σπύρου Πιπερά για την «Αρτέμιδα» της Ερεσού, η οποία βρίσκεται σε ένα νόμισμα της αρχαίας πόλης και σε μια επιγραφή την οποία αναφέρει ο αείμνηστος Πέτρος Παπαγεωργίου.

Στο «Εμπρός» του Σαββάτου 10-1-14, διάβασα με προσοχή το άρθρο του φίλου Σπύρου Πιπερά για την «Αρτέμιδα» της Ερεσού, η οποία βρίσκεται σε ένα νόμισμα της αρχαίας πόλης και σε μια επιγραφή την οποία αναφέρει ο αείμνηστος Πέτρος Παπαγεωργίου.

Αυτά αποδεικνύουν τη λατρεία της θεάς στην επικράτεια της Ερεσίας. Επειδή ελληνική λέξη από «Δρην-» δεν υπάρχει, πιθανόν η Άρτεμις της Ερεσού να ήταν αφιερωμένη στο δένδρο που επικρατεί στο δυτικό νησί (και απολιθωμένες δρύες βρέθηκαν στο Σίγρι), τη Δρυ. Κάτι που απασχόλησε ποιητικά και την Ερέσια μεγάλη μας ποιήτρια, τη Σαπφώ, η οποία σίγουρα τις δρύες της πατρίδας της σκέπτεται και όχι τη Μυτιλήνη.

Επομένως, πολύ σωστά η Άρτεμις της επιγραφής ήταν Δρύνεια ή Δρένεια, αφού όπως αναφέρεις, τα τοπωνύμια δρένι στην περιοχή αφορούν τη βελανιδιά, η οποία κάλυπτε και τη σημερινή άδενδρη έκταση της Ερεσού και του Σιγρίου.

Πολύ σωστά έγραψε ο Σπύρος ότι το μεγάλο νησί Δρένι της Ουρανούπολης λέγεται και Άρτεμις, ενώ οι ντόπιοι, όταν ήμουν στη Χαλκιδική, δρένια ονόμαζαν τις βελανιδιές. Επομένως η Άρτεμις της Ερεσού (όπως υποστήριξα σε σχόλιά μου στις ηλεκτρονικές εκδόσεις τού «Εμπρός») ήταν Δρένεια, αφιερωμένη στο βασικό δέντρο της περιοχής (άσχετα αν με ρώτησε ο Σπύρος πού βρίσκονται οι βελανιδιές στην περιοχή) και δεν έχει καμμιά σχέση με τη Λαφρία Άρτεμη, η οποία δεν υπήρξε ποτέ στο νησί και την οποία με ένα τοπωνύμιο θέλουν να εγκαταστήσουν στην Ερεσία.

Τώρα μάλιστα έγινε και Άρτεμις Λαφρία - Δρενεία. Έλεος, ρε παιδιά.
Και μια άλλη παρατήρηση. Δεν είναι πλεονασμός η ωραιότατη αναφορά του κτηματολογίου της Μονής Υψηλού τού 1864 (πολύτιμες πληροφορίες) για τη βαλανοφόρον δρυν που ατυχώς κοροϊδεύει ο Σπύρος το συντάκτη του (πορτοκαλοφόρος δρυς).

Είναι πασίγνωστο ότι η οικονομικά εκμεταλλεύσιμη δρυς, ανά τους αιώνες, ήταν η Δρυς η μακρολέπις ή αιγίλωπς (Quercus ithabulensis subsp. macrolepis), της οποίας τα βελανίδια έχουν μεγάλο κύπελλο με αρκετή τανίνη για τη βυρσοδεψεία. Αυτήν στο δυτικό νησί την αποκαλούν βελανιδιά. Αντίθετα, ανάμεσα σ' αυτήν υπάρχει η επιβλητική (και δίπλα στα εξωκκλήσια) Δρυς η χνουδωτή (Q.pubescens), το λεγόμενο Ρουπάκι, με τα μικρά (σαν του Πρίνου) βελανίδια, την οποία υποτιμητικά οι κάτοικοι αποκαλούν ακόμα «δέντρο», γιατί δεν έδινε πολλή τανίνη.

Τη Μακρολέπιδα λοιπόν Δρυ ονομάζει βαλανιφόρον ο Κώδικας. Όλα αυτά, σα μια συμβολή στην έρευνα πεδίου, η οποία μας γεννά πάντα ερωτήματα.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey