Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με απλά λόγια.Η όραση αναπτύσσεται σαν εγκεφαλική λειτουργία μέχρι την ηλικία των επτά ετών.Τo μάτι είναι η φωτογραφική μηχανή που στέλνει εικόνες στον εγκέφαλο.Ο εγκέφαλος είναι αυτός που δίνει την αίσθηση της όρασης.Θα ξεκινήσουμε με την μυωπία. Είναι το μάτι μακρύτερο (από εμπρός μέχρι πίσω) και αυτό το μέγεθος καθορίζεται από τα γονίδια μας - το πόσο θα είναι στο τέλος της ανάπτυξης μας.Οι πολύ υψηλές μυωπίες είναι από παθολογικές αιτίες, δεν ταιριάζουν εδώ. Πάντως η τηλεόραση δε φταίει, δε μπορεί να επηρεάσει το μήκος των ματιών μας.Μια οθόνη δεν αλλάζει λοιπόν τα μεγέθη μας. Θα μεγάλωνε και τη μύτη μας για παράδειγμα.Η υπερμετρωπία αντίθετα είναι μικρό μάτι, που δε θα φτάσει το κανονικό μέγεθος. Θα μείνει μικρότερο.Ο αστιγματισμός είναι ανωμαλία του εξωτερικού φακού. Είναι κάτι που το έχουμε από τη γέννηση μας και παραμένει ίδιο όσο ζούμε. Ούτε αυτό το επηρεάζει η τηλεόραση.Έχοντας ένα παιδί μπροστά σε μια οθόνη μέχρι την ηλικία των επτά ετών, συμβαίνουν τα εξής: Συγκλίνει τα μάτια του, σφίγγει τους εσωτερικούς φακούς και μεταδίδει εικόνες στον εγκέφαλο.Αυτή η διαδικασία διορθώνει (προσαρμόζει το λέμε οφθαλμολογικά) λίγο ή πολύ τα προβλήματα που έχει από τη γέννηση του.Κάθεται κοντά, γιατί βλέπει σ’ αυτή την απόσταση.

Οι εσωτερικοί φακοί του είναι μαλακοί, συσπώνται πολύ και βλέπει από μια πιθαμή. Όσο θα μεγαλώνει δε θα μπορεί, οι φακοί θα σκληραίνουν και θα φτάσει40 - 50 χρόνων, όπου δε θα μπορεί να δει κοντά (πρεσβυωπία).Οι μαλακοί φακοί και η δυνατή προσαρμογή κάνουν τα μάτια να στέλνουν καθαρές εικόνες.Αν γεννηθεί, για παράδειγμα, με αστιγματισμό στο ένα μάτι, ο εγκέφαλος θα έχει μια θολή και μια καθαρή εικόνα, που θα προσπαθεί να τις ενώσει σε μια καθαρή. Προσαρμόζει τους φακούς και μεταδίδει καθαρά στον εγκέφαλο.Αυτό γίνεται με τη συνεχόμενη προσήλωση σε ένα στόχο, και όχι κοιτώντας αλλού κάθε δευτερόλεπτο, όπως όταν παίζει έξω.

Εξετάζουμε τα παιδιά για το σχολείο μέχρι επτά χρόνων, για να διορθώσουμε με γυαλί ανωμαλίες, σκοπεύοντας καθαρές εικόνες στον εγκέφαλο. Μετά την ηλικία των επτά χρόνων, η όραση δε βελτιώνεται όσο γυαλί και να δώσεις. Το λέμε τεμπέλικο μάτι ή αμβλυωπία ιατρικά.Είναι λοιπόν η τηλεόραση θεραπεία για τις διαθλαστικές παθήσεις; Όχι.Είναι η προσήλωση σε ένα στόχο σε σταθερή απόσταση και, εφόσον δε διαθέτουμε κουκλοθέατρο, ας είναι η τηλεόραση.Ρωτήστε ηλεκτρομηχανικούς, αν έχει ακτινοβολία και μας πέφτουν τα μαλλιά. Πάντως τα μάτια δεν τα πειράζει.Άνθρωποι στα 60 που μεγάλωσαν χωρίς τηλεόραση με αστιγματισμό ας πούμε 2,5 βαθμούς έχουν όραση 5 στα δέκα, ενώ ένα σύγχρονο παιδί (που δεν πήγε στον γιατρό), 8 στα δέκα, βλέπει τέλεια αλλά καλύτερα.Σίγουρα όταν προσηλώνουμε, συγκλίνουμε και δεν ανοιγοκλείνουμε τα μάτια συχνά και έτσι στεγνώνουν.Αυτό δημιουργεί αίσθημα κόπωσης, δε μας βλάπτει όμως.Για ένα παιδί αυτά δεν είναι τίποτα. Μπορεί το μάτι να κουράζεται αλλά δε χαλάσει. ΣΙΓΟΥΡΑ.Προστατέψτε την ψυχική τους υγεία με έλεγχο στο τι βλέπουν, προτρέψτε τα να παίζουν και έξω.Όχι ότι η τηλεόραση ή ο υπολογιστής θα χαλάσουν τα μάτια τους.Θα βοηθήσει την όραση να αναπτυχτεί μέχρι τα επτά στις περισσότερες περιπτώσεις, λίγο ή πολύ.

Ζημιά στα μάτια δε θα κάνει.

Στην ψυχή μπορεί…

Πηγή: View υγεία