Τα παιδιά κληρονομούν από τους γονείς χαρακτηριστικά που δεν ανήκουν στη γενετική. Η αίσθηση του Χιούμορ, η Επιθετικότητα, η Ευλάβεια, η Συναισθηματική Νοημοσύνη ανήκουν σε αυτή την ομάδα. Ας εξετάσουμε αυτή την κληρονομιά πίσω από τον τρόπο που λειτουργεί!

Το κάθε παιδί στην αρχή της ζωής του, νομίζει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα - τελικά, μπορεί να καταφέρει τα πάντα. «Μαμά, κάντο εσύ! Αλλιώς θα κλαίω!», παρακαλάει σε κάθε τι νέο. Νοιώθει πως είναι ανίκανο, φοβάται, αγχώνεται. «Μπαμπά, δεν ξέρω να το φτιάξω! Δεν μπορώ… Εσύ κάντο!»

Στην περίπτωση που ο πατέρας είναι νευρικός ή η μητέρα είναι υπερβολικά διστακτική, εάν οι γονείς αποσιωπούν ή αποδοκιμάζουν τις εμπειρίες τους, τότε το παιδί «κληρονομεί» την έλλειψη βάσης και ρότας στη συμπεριφορά.

Εάν οι γονείς αποδοκιμάζουν το παιδί στις πρώτες προσπάθειές του στον 6ο μήνα της ζωής του, εάν επικρίνουν και απορρίπτουν τις προσπάθειες ομιλίας, κίνησης, ενθουσιασμού, στον πρώτο του χρόνο, τότε σίγουρα κληρονομεί τους τρόπους ιδιοσυγκρασίας τους.

Οι παιδοψυχολόγοι βεβαιώνουν ότι οι γονείς κληρονομούν στο παιδί τους τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που δεν είναι στο DNA. Αυτό λέγεται μοντελοποίηση.

Με τη μοντελοποίηση, ένα παιδί μαθαίνει από την παρατήρηση και τη μίμηση. Τα γονίδια παρέχουν κόκκινα μαλλιά στην κόρης και το μεγάλο ύψος του γιου. «Η συμπεριφορά είναι μέρος της Δυναμικής Προοπτικής της οικογένειας», λέει ο George Holden, Ph.D., ψυχολόγος στο Southern Methodist University και συμπληρώνει: «Όταν παρατηρείτε μια συμπεριφορά στο παιδί σας, αναρωτηθείτε από ποιον γονιό προέρχεται.

Πάντα θα βρείτε απάντηση». Αν όχι εσείς, ο παιδοψυχολόγος σίγουρα θα βρει.
Βέβαια, προλαμβάνω την επόμενη συμπεριφορά που είναι αλληλοκατηγορίες, καβγάς μεταξύ των γονιών, για κάθε αρνητική συμπεριφορά του παιδιού. Πολλά διαζύγια έχουν ως αφορμή τις παραπάνω εντάσεις. Τονίζω ότι οι γονείς, ακριβώς για το λόγο που μεταδίδουν και DNA και άλλα χαρακτηριστικά στο παιδί, πρέπει να είναι μαζί στην οικογένεια γιατί λειτουργούν ως αναγκαίο πρότυπο στα θετικά και ως κυματοθραύστες στην κακή συμπεριφορά, ο ένας, του άλλου γονιού. Ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωφόπουλος υπερθεματίζει τη δυνατότητα να υπάρξει η οικογένεια ως μοντέλο, και να μην φτάσουν στο διαζύγιο. «Γιατί έτσι έχουν την πιθανότητα αργότερα να λειτουργήσουν ως οικογένεια».

Ο 5χρονος Νικόλαος συνήθιζε να χρωματίζει κάθε όχημα ανάλογα με τη δυναμική του, μετά, τα κατέστρεφε - έτσι όπως έκανε ο πατέρας του. Δεν είναι βέβαια τυχαίο που τα τανκς του πατέρα, παλιά, και τα τανκς του γιου, αργότερα, ήταν όλα μαύρα και όλα τελικά σπασμένα. «Σου έφτιαξα κάτι. Φτιάχνω ένα τέτοιο τανκ όποτε δεν αισθάνομαι καλά. Κι ο μπαμπάς έτσι κάνει».

Αφήστε το παιδί σας να μάθει και να δοκιμάσει τα κληρονομικά χαρακτηριστικά από τους γονείς του. Η παράλληλη ενασχόληση γονιού και παιδιού ή με τον κήπο ή με ένα βιβλίο ή με τις κατασκευές, οδηγεί το παιδί να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ της κατάλληλης ή της ανάρμοστης συμπεριφοράς και δραστηριότητας. «Η ποικίλη εμπειρία του παιδιού το βοηθά να αποφασίσει για τη μετέπειτα έκφραση στο ακατέργαστο συναίσθημα της παιδικής ηλικίας», εξηγεί ο Owen.

Όσο για τον ανταγωνισμό του κάθε ζευγαριού, όταν είστε γονείς ας δείχνετε πιο ευσυνείδητοι σχετικά με τη συμπεριφορά σας. Ας θυμόμαστε πάντα ότι σε μακροπρόθεσμη βάση, η αγάπη, το χαμόγελο, η ασφάλεια, η γαλήνη και η υπομονή στην οικογένεια, λειτουργεί ως θεμέλιο στο οικοδόμημα της ενήλικης ζωής του παιδιού μας.

Σημ.: Ευχαριστώ τους γονείς που επικοινωνούν μαζί μου, είτε στον κάτω χώρο της εφημερίδας είτε με προσωπικό mail.