Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει αυτή την έκφραση; Ειδικά τώρα που είναι επίκαιρα τα φορολογικά; Με την οποιαδήποτε πιθανή κατάληξη, όπως «τους ελεύθερους επαγγελματίες», «τους γιατρούς», «τους δικηγόρους», «τους ιδιαιτεράδες», «τους αγρότες», «τα μαστόρια», «τα συνεργεία», «τα φαγάδικα», «τους πλανόδιους», «τους μεγάλους»!
Το τελευταίο αυτό για «τους μεγάλους» υπερισχύει συντριπτικά, είτε γιατί φαίνεται λογικό (σου λέει ο άλλος, μεγάλοι είναι, όλο και κάτι παραπάνω θα έχουν να δώσουν), είτε για λόγους υποτιθέμενης πολιτικής ορθότητας, αφού εκ προοιμίου ο καθένας μας είναι τοποθετημένος με «τους μικρούς», μέχρι τουλάχιστον ο ίδιος να αισθανθεί ότι… μεγάλωσε.
Η ρητορική αυτή πάσχει αφού η ίδια η βάση της είναι σαθρή. Θεωρεί τη φοροδιαφυγή φαινόμενο… κλαδικό και όχι εξατομικευμένο. Πιστεύει ότι κάποιοι κλάδοι έχουν στο αίμα τους το κλέψιμο των κρατικών φόρων, ενώ κάποιοι άλλοι είναι προκαταβολικά και συλλήβδην αθώοι.
Μακάρι όμως να ήταν έτσι. Γιατί τότε και το θέμα της πάταξης της φοροδιαφυγής θα ήταν απλό. Θα αφήναμε στο απυρόβλητο τους κατά τεκμήριο «αθώους» κλάδους και θα ξετινάζαμε τους «ένοχους». Δεν είναι έτσι; Εδώ φαντάζομαι μερικούς από εσάς να υπομειδιάτε πονηρά. Σε πιάσαμε, Μυριτζή, σκέφτεστε. Γιατί αυτά που γράφεις προϋποθέτουν ότι οι εντεταλμένοι για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όχι απλά μπορούν να την συλλάβουν, αλλά και θέλουν.
Μα συμφωνώ μαζί σας. Δε θέλουν! Γιατί αν ήθελαν, τόσα χρόνια θα το είχαν κάνει. Δε θα άλλαζαν τα τελευταία 20 χρόνια πάνω από 30 φορολογικούς νόμους και η φοροδιαφυγή να ζει και να βασιλεύει. Αλλού είναι η διαφωνία μας με κάποιους. Ότι ο λόγος που δε χτυπιέται η φοροδιαφυγή, δεν είναι ότι γι’ αυτήν ευθύνονται οι λεγόμενοι «μεγάλοι», που επομένως εύκολα υποθέτει κανείς ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο των κυβερνώντων για λόγους πολιτικούς, ακόμα και ταξικούς.
Κανείς μας δεν έπεσε από τον ουρανό. Και όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας… διακλαδική φοροδιαφυγή! Γιατί υπάρχουν γιατροί που κλέβουν και γιατροί που δίνουν απόδειξη, έμποροι που δεν κόβουν αποδείξεις, αλλά και τίμιοι, μεγάλες επιχειρήσεις που συλλαμβάνονται για φορολογικές κομπίνες εκατομμυρίων, αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες π.χ. στο Χρηματιστήριο, που για λόγους καλής δημόσιας εικόνας και παρεπόμενης τιμής της μετοχής τους, ψάχνουν τρόπους να δείξουν… μεγαλύτερα κέρδη και επομένως να φορολογηθούν παραπάνω!
Αρκετά λοιπόν με τα παραμύθια. Στην επαγγελματική μου καριέρα έχω δει εμπόρους και ελεύθερους επαγγελματίες έντιμους αλλά και φοροκλέφτες, τυραννισμένους μισθωτούς να δηλώνουν αναγκαστικά και την τελευταία δεκάρα, αλλά και μισθοσυντήρητους υποτίθεται καθηγητές που βγάζουν πέντε φορές το μισθό τους από αδήλωτα ιδιαίτερα, «φτωχούς» αγρότες με τεράστια ακίνητη περιουσία που δηλώνουν ελάχιστα εισοδήματα από ενοίκια, και πάει λέγοντας.
Όσο για το μύθο της ταξικής διάστασης της φοροδιαφυγής και τους «μεγάλους» που βρίσκονται στο απυρόβλητο των κυβερνώντων γιατί μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες αστικά και εν πολλοίς συντηρητικά κόμματα, εμ δεν είδα και κανένα αριστερό κόμμα να καταθέτει τόσα χρόνια στη Βουλή ένα νομοσχέδιο πάταξης της φοροδιαφυγής που να περιέχει συγκεκριμένα μέτρα, αλλά ακούω μόνο ευχολόγια και κορώνες για το μεγάλο κεφάλαιο που φοροδιαφεύγει.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί η «διακλαδική», όπως την είπαμε, φοροδιαφυγή διακλαδίζεται απ’ ό,τι φαίνεται σε όλα τα κόμματα και τελικά εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι κανένα δεν είναι διατεθειμένο να τα βάλει με κάποιους από τους πελάτες του.
Μα τι να προτείνουν, αναρωτιέστε. Σιγά που θα (ξανά) ανακαλύψουμε την Αμερική! Αυτό που κάνουν όλες οι πολιτισμένες χώρες που έχουν περιορίσει δραστικά το πρόβλημα της φοροκλοπής. Απλούστευση του δαιδαλώδους-σε δουλειά να βρισκόμαστε φορολογικού συστήματος, κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου για ιδιώτες και επιχειρήσεις και υποχρεωτική εφαρμογή ηλεκτρονικών συναλλαγών μέσω τράπεζας για όλες τις συναλλαγές πάνω από 500 ευρώ. Τόσο απλά!
Με ένα τέτοιο απλό και πρακτικό σύστημα, σκαρφίσου ό,τι κομπίνα θέλεις, κόψε ή μην κόψεις όσες αποδείξεις θέλεις, στο τέλος ή θα φανούν όλα στον καθρέφτη των τραπεζικών σου λογαριασμών και θα κληθείς να πληρώσεις, ή θα τα κάνεις… μασούρια να τα βλέπεις τις νύχτες στο μαγαζί ή στο σπίτι σου, αφού δε θα μπορείς να τα ξοδέψεις.
Κι άμα αποφασίσεις με τον καιρό να πάψεις να είσαι θύμα της μιζέριας σου και να νομιμοποιήσεις τα εισοδήματά σου πληρώνοντας τους φόρους που σου αναλογούν, ίσως ζήσεις κι εσύ καλά, κι εμείς καλύτερα.