Είναι φανερό ότι σε πρώτη φάση, ο Σαμαράς προσπαθεί να προσκολλήσει τους δύο συνεταίρους του στην κυβέρνηση, στον υπό διαμόρφωση κεντροδεξιό αστικό πόλο. Επιχειρεί να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, σε δορυφόρους του με ένα βίαιο «εκσυγχρονισμό», σπρώχνοντάς τους ακόμη δεξιότερα για γρηγορότερη αφομοίωση και ευκολότερη αποδοχή.

Αν εξαιρέσουμε το εναπομείναν Βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, που έχει συνταχθεί απόλυτα με τη Ν.Δ στην εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου, το παράδοξο είναι ότι η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται για την πορεία της κυβέρνησης, αλλά νοιώθει την ανάγκη να την υπερασπιστεί σε κάθε βήμα και μάλιστα με δικαιολογίες αναντίστοιχες με την ιστορία της ανανεωτικής αριστεράς.

Στη δεύτερη φάση -πολύ σύντομα- αυτή η προσπάθεια του Σαμαρά, θα σηματοδοτηθεί και από πρόσωπα που θα οριοθετούν τον εν λόγω κεντροδεξιό πόλο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μέσα σε μία εβδομάδα επιχείρησε να φέρει τους συγκυβερνώντες του, δύο φορές προ τετελεσμένων: Την πρώτη φορά, επιβάλλοντας την ψηφοφορία του τρίτου μνημονίου με ένα άρθρο ρισκάροντας την συνοχή της κυβέρνησής του, απόδειξη ότι τα μέτρα πέρασαν με οριακή πλειοψηφία μόλις 153 ψήφων, διαλύοντας ταυτόχρονα την συνοχή των δύο συνεταίρων του.

Έτσι το ΠΑΣΟΚ έχασε έξι βουλευτές από την κοινοβουλευτική του ομάδα, η δε ΔΗΜΑΡ αναγκάστηκε σε αυτό το ερμαφρόδιτο «παρών», κατακερματίζοντας την συνοχή της σε τρία κομμάτια. Τη δεύτερη φορά, με την σπουδή του να αλλάξει μέσα σε μια βδομάδα το νόμο Ραγκούση για την παροχή ιθαγένειας, ενώ τού ήταν γνωστό ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ (δικός του νόμος ήταν) ούτε η ΔΗΜΑΡ ήταν σε θέση να αποδεχτούν τις ακροδεξιές θέσεις του στο μεταναστευτικό.

Η στρατηγική Σαμαρά απέναντι στους δύο συνεταίρους του, έχει μεν την καλή για αυτόν πλευρά, ότι τους φέρνει δεξιότερα στερώντας τους την αυτόνομη δράση τους, αλλά από την άλλη τούς καθιστά αναξιόπιστους στην κοινωνική τους βάση.
Αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι ότι με τις τελευταίες αποφάσεις που αναγκάστηκαν να πάρουν τόσο το ΠΑΣΟΚ αλλά κύρια η ΔΗΜΑΡ, έχουν προκαλέσει ρήξη στην εκλογική τους βάση, τους μικρομεσαίους, που αφού τους έριξαν βορά στο μνημόνιο, παραμένουν σήμερα χωρίς πολιτική εκπροσώπηση, με το ΣΥΡΙΖΑ να καραδοκεί για την αφομοίωση του μεγαλύτερου μέρους τους.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα πράγματα ξεκαθάρισαν πολύ γρηγορότερα του αναμενομένου, με τη Γερμανία να σέρνει την κυβέρνηση Ολάντ της Γαλλίας, από τη μύτη. Μόλις ο άοσμος και άγευστος πολιτικά Ολάντ προσπάθησε να διαφοροποιηθεί, κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι υπάρχει έκθεση της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας για τη βιωσιμότητα του γαλλικού χρέους και την άσχημη ομολογουμένως κατάσταση της γαλλικής οικονομίας. Ο Ολάντ αναγκάστηκε να συνταχθεί με τις αξιώσεις της Μέρκελ -μία από αυτές ήταν και το κούρεμα του ελληνικού χρέους- και φυσικά η εν λόγω έκθεση αποσύρθηκε στο συρτάρι, για να ανασυρθεί ενδεχομένως κάποια άλλη στιγμή. Έτσι η Ευρωπαική Ένωση ξαναεμφανίστηκε ενωμένη αλλά και απρόθυμη να αναλάβει το κόστος του κουρέματος του ελληνικού χρέους. Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που οι εμπορικοί δρόμοι όλων των ελληνικών πόλεων είναι γεμάτοι με κλειστά καταστήματα, με μερικά από αυτά να ξανανοίγουν με τις γνωστές ταμπέλες  «Αγοράζω χρυσό». Όλοι οι υπόλοιποι, ούτε την ασφάλισή τους στο ΤΕΒΕ μπορούν να καλύψουν, τον δε ΦΠΑ των τιμολογίων που έχουν κόψει, αδυνατούν να τον πληρώσουν, καθώς τα τιμολόγια τα έχουν κόψει, αλλά τα ποσά τους δεν έχουν εισπραχθεί.

Βαδίζουμε προς το 2013 με τις ιστορικές «νίκες» ενάντια στο χρέος των Γ. Παπανδρέου, Βενιζέλου, Παπαδήμου και τώρα των Στουρνάρα και Σαμαρά, να αποδεικνύονται φούσκες. Παρόλα αυτά, η ιστορία προχωράει, ισορροπώντας ανάμεσα στην απειλή και την ελπίδα. Και το αύριο, ιστορία είναι. Ο Γκάτσος έλεγε κάτι το συγκλονιστικό: «Μην ανησυχείτε, επί τρεις χιλιάδες χρόνια αυτή η χώρα δεν προχωρά με τους επισήμους της, με τις εξαιρέσεις της προχωρά».

ΥΓ.1- Σαμαράς: «Ευτυχώς έρχεται η δόση που την περιμένει η οικονομία, όπως η διψασμένη γη περιμένει το νερό». Αυτός είναι πρωθυπουργός. Αν χάσει το Νόμπελ Οικονομίας, θα πάρει αυτό της Ποίησης.
ΥΓ.2- Να δείτε ότι με την πολιτική που εφαρμόζουν οι τρεις της συγκυβέρνησης, θα καταρρεύσει όλη η Ευρώπη και θα μείνουμε μόνοι μας στην Ευρωζώνη.
ΥΓ.3- Οικονομικά από το Χάρβαρντ: «Το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς όταν δεν έχει λεφτά, είναι η οικονομία» .
ΥΓ.4- Είπαν στο Λιάτσο να κόψει την πρωινή και αυτός κατάλαβε την ενημέρωση.
                                                                     
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.>
blog: www.vaspik.blogspot.com