Την Πρωταπριλιά (κι αυτό δεν είναι ψέμα) απολαύσαμε πάνω από 500 θεατές μια πρωτότυπη εκδήλωση στο Δημοτικό Θέατρο. Οι μαθητές (δεν πρόλαβα να συγκρατήσω ποια σχολεία συμμετείχαν) τραγούδησαν για τα «Αστέρια που έσβησαν». Μια μουσική συναυλία αφιερωμένη στα αστέρια τής rock που έσβησαν πρόωρα από ναρκωτικά.

Δεν έχω ξαναπεράσει τόσο όμορφα σε ανάλογη μουσική εκδήλωση. Η φρεσκάδα των εφήβων με συνεπήρε τόσο πολύ, που νόμιζα ότι βρίσκομαι σε μια συναυλία πραγματικών rock stars. Οι όμορφες φωνές τους με το στολίδι της «κακοφωνίας» της εφηβείας, το παίξιμο των οργάνων, η κίνηση, ο χορός, όλα μα όλα θύμιζαν συναυλία αυθεντικών ροκάδων που «το κατέχουν το πράμα». Χωρίς διάθεση για μείωση των παιδιών, θα σταθώ σ’ ένα αστεράκι που ανέτειλε. Τον μόλις 13 χρόνων κιθαρίστα Δημήτρη Κομνηνό, που ήταν για μένα η μεγάλη αποκάλυψη. Τα σόλο του ήταν υπέροχα. Η δεξιοτεχνία του, απίστευτη (και κάνει μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας μόλις τρεις μήνες).

Τα παιδιά κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό (σιγά μη δεν το κατάφερναν) και να χορεύουν όλοι (είδα γιαγιά να κουνιέται σαν groupie σε συναυλία των ‘70s).
Το μήνυμα του προσπεράσματος και απόρριψης των ναρκωτικών πέρασε με τον καλύτερο τρόπο. «Ακούστε αυτά τα διαμάντια και φανταστείτε να ζούσαν όλοι αυτοί που τα ‘γραψαν! Τι θα προσέφεραν ακόμα στη μουσική.»

Υπέροχη βραδιά! Αξέχαστη! Μπράβο στα παιδιά και στους εμπνευσμένους καθηγητές τους που οργάνωσαν μια εκδήλωση χωρίς τις απολιθωμένες ομιλίες και χαιρετισμούς.