Έχουν ξεφύγει
Το έχουμε συνηθίσει πια, και το φαινόμενο επαναλήφθηκε και τώρα. Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, βγαίνει η θεσμική εκπροσώπηση των Ελλήνων Βιομηχάνων - ο λεγόμενος ΣΕΒ - και παρεμβαίνει ανοιχτά κάνοντας τον ψηφοθήρα των κομμάτων εξουσίας και συκοφαντώντας ταυτόχρονα όλους τους υπόλοιπους. Είναι γνωστό ότι σε συνθήκες κρίσης ενισχύεται η ταξική πόλωση και αυτό βοηθάει το Δασκαλόπουλο (πρόεδρο του ΣΕΒ) να λειτουργεί ως οιονεί εκπρόσωπος Τύπου της τρόικας και των ντόπιων πολιτικών εργολάβων της. Με άλλα λόγια, τη στιγμή που η πολιτική εξουσία και ο δικομματισμός δείχνουν να καταρρέουν, εισβάλλει στο πολιτικό προσκήνιο το βαθύ σύστημα για να ρυθμίσει και να βάλει όρια στις εκλογικές επιλογές αλλά και στην ίδια τη δημοκρατία, «δείχνοντας» τις προτιμήσεις του και τις αντιπάθειές του. Στη χώρα μας, οι μεγαλοβιομήχανοι ιστορικά αποδεδειγμένα λειτουργούν μέσα στο προστατευτικό κέλυφος του κράτους, σιτιζόμενοι από αυτό. Όταν, δε, μιλούν και κόπτονται υπέρ της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού, εννοούν το στημένο ανταγωνισμό. Και ας μη μας κάνει εντύπωση ότι ο ίδιος ο Δασκαλόπουλος δεν είναι εδώ και καιρό βιομήχανος, αφού έσπευσε να πουλήσει τις επιχειρήσεις του, να κάτσει πάνω στα εκατοντάδες εκατομμύρια που πήρε και να μας κουνάει τώρα το δάχτυλο. Στην πραγματικότητα, άνεργος είναι, τα λεφτά του δουλεύουν για αυτόν. Αυτός ο μηδενικός βιομήχανος επιτίθεται στην κατ’ αυτόν «μηδενιστική Αριστερά», αβαντάροντας τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης. Υποστήριξε ότι το Μνημόνιο 2 δεν αμφισβητείται ως προς τους στόχους του και ότι το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής του πρέπει να γίνει πιο σφικτό. Σωστός. Όταν κάποιος σού ζητάει να χάσεις 20 κιλά σε ένα χρόνο, καταλαβαίνεις ότι θα πεινάσεις. Όταν όμως σου λέει ότι θα χάσεις 20 κιλά αύριο (το «σφίξιμο» κατά το Δασκαλόπουλο), καταλαβαίνεις ότι θα σου κόψουν το πόδι. Καταλάβαμε. Στην Ιταλία και σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους εμφανίστηκαν πρόθυμοι να συγκεντρώσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την πληρωμή μέρους του δημόσιου χρέους της χώρας τους. Οι δικοί μας μοιράζουν σταυρωμένα ψηφοδέλτια για το νέο τους κόμμα, το Πασοκονουδού.

Η Αντουανέτα και η γνώμη του λαού
«Θα ήταν έγκλημα να γίνουν οι εκλογές τώρα», δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου. Και δεν έμεινε εκεί. Πρότεινε κυβέρνηση Παπαδήμου με έξι υπουργούς που θα κυβερνήσουν μέχρι το 2013. Μάλιστα, αυτοί οι έξι υπουργοί, για την ακρίβεια οι πέντε, αφού τη μια θέση την θεώρησε δική της, δε θα έχουν δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές. Έλα, Παναγία μου. Να καταργηθεί η Δημοκρατία επειδή δε θα βρει η Αντουανέτα ούτε το σταυρό της στην κάλπη. Τα ίδια λέει και ο «μάθε παιδί μου γράμματα», αδιάβαστος Χρυσοχοΐδης. Το επάγγελμα ΠΑΣΟΚ στις δόξες του, ή κατ’ αυτούς, ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει. Μπράβο, βρε.

Με το θυμιατό στο χέρι
Σε κάποια γνωστή εκκλησία των Αθηνών γινόταν το μνημόσυνο κάποιου δικού μας ανθρώπου. Μόλις τελείωσε η λειτουργία και πριν αρχίσει το μνημόσυνο, ο παπάς ενημέρωσε το εκκλησίασμα ότι τη λειτουργία παρακολούθησε και ένας αξιόλογος υποψήφιος βουλευτής και σύμβουλος του κ. Σαμαρά, ο κ. Ανδρέας Ψυχάρης (γιος του γνωστού Σταύρου Ψυχάρη τού ΔΟΛ). Κάποιοι από το πλήθος δυσανασχέτησαν, αλλά ο παππάς, ετοιμόλογος, μας είπε ότι «όλοι παιδιά του θεού είμαστε». Δίκιο έχεις, παπά, αλλά κάποιους τους «θυμιάζεις» πιο πολύ. ΔΟΛιος ιερεύς.

ΥΓ. 1 Ο ΛΑΟΣ κατακρημνίζεται όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Μπαίνει - δεν μπαίνει στη Βουλή. Πάνε τα παλιά μεγαλεία. Όταν κάνεις τούμπες 540 μοιρών, δηλαδή 1,50 κύκλο στην τούμπα, τότε γκρεμίζεις την παράγκα και σε πλακώνει ο τσίγκος.

ΥΓ. 2 Το ρόλο της παλιάς Ένωσης Κέντρου ανέλαβε να τον παίξει ο Κουβέλης. Με σοβαρούς ανθρώπους, όχι όπως τότε με αριστεριστές σαν το Ζίγδη.

ΥΓ. 3 Ανδρέας Λοβέρδος: Όσο περνάει ο καιρός θυμίζει ένα μικρό και λιγνό Βενιζέλο.