Οι εγγραφές για τη νέα σχολική χρονιά, στην Α΄ Δημοτικού, αρχίζουν σε 40 μέρες. Τα παιδιά είναι χαρούμενα, ενώ οι γονείς τους είναι και αισιόδοξοι και αγχωμένοι. Πάντα υπάρχουν τα ερωτηματικά: θα μπορέσουν άραγε να είναι υπεύθυνα και ανεξάρτητα για την Α΄ Δημοτικού; Οι γονείς τους είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για να βοηθήσουν;

Στις μέρες μας, το παιδί γύρω στα 6, πρέπει να είναι έτσι ώριμο και εκπαιδευμένο ούτως ώστε, όταν ξεκινήσει το «μεγάλο σχολείο» του δημοτικού, να μπορέσει σύντομα να μάθει να γράφει, να διαβάζει, να μετράει και να συμμετέχει στις διάφορες σχολικές δραστηριότητες. Συγχρόνως, πρέπει να έχει αρκετή ζωτικότητα και έντονα διανοητικά ενδιαφέροντα, για να ανταπεξέρχεται των δυσκολιών που του παρουσιάζονται. Σημειώνω δε, την ανάγκη εξάσκησης της κοινωνικότητας που διαδέχεται τον ατομισμό της νηπιακής και βρεφικής ηλικίας.

Αρχικά οι ίδιοι οι γονείς οφείλουν να συνειδητοποιήσουν πόσο απαιτητική είναι αυτή η μετάβαση του παιδιού από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολειό. Το παιδί είναι αρκετά ώριμο για αυτή τη μετάβαση;

Κινήσεις υπερπροστασίας, άγχους αποχωρισμού, όπως: «μην κλαις παιδί μου, τώρα που θα πας στο δημοτικό!», προκαλούν σίγουρα ανασφάλεια στο παιδί και κλάμα έντονο.

Οι συχνές απουσίες στη διάρκεια του νηπιαγωγείου, δεν εκπαιδεύουν το παιδί ούτε στην υπευθυνότητα ούτε στη σταθερότητα. Πώς λοιπόν θα μεγαλώσει και θα μελετήσει στο δημοτικό, αφού δεν ακολουθούσε κανόνες ούτε στο σχολείο που έπαιζε;

Κάθε παιδί που γεννιέται υγιές, έχει δυνατότητα να μην παρουσιάσει ποτέ και καμία δυσκολία, στο σχολείο. Όμως, οφείλει να υπάρξει προσοχή                                             

- στα βρέφη που γεννήθηκαν με χαμηλό βάρος, και ειδικότερα τα πρόωρα,

- στα τελειόμηνα ή τα πρόωρα που παρουσίασαν περιγεννητική ασφυξία,

- στα βρέφη με ενδομήτρια λοίμωξη,

- στα βρέφη και στα νήπια που δυσκολεύονται στην κατανόηση και τη χρήση του προφορικού λόγου,

- στα νήπια που έχουν έλλειμμα φωνολογικής ενημερότητας, δηλαδή να αναγνωρίζουν τα φωνήματα και να τα ταυτοποιούν με τα αντίστοιχα γραφήματα.

Η οικογένεια στην οποία ο γονιός είναι διαθέσιμος, όποτε τον αναζητά το παιδί του, ενθαρρύνει το παιδί στην τυχόν αποτυχία, το επιβραβεύει στην επιτυχία, του δίνει εναλλακτικές λύσεις και του επιτρέπει να επιλέξει την τελική απόφαση.

Αυτές οι σωστές κινήσεις, πρέπει να αρχίσουν μόλις πάει το παιδί στο Δημοτικό; Όχι βέβαια. Η αρχή τους εφαρμόζεται από τους πρώτους μήνες ζωής του βρέφους. Το νήπιο θα μπορέσει να μάθει να μετρά 1, 2, 3 στο νηπιαγωγείο, επειδή έμαθε «λίγα-πολλά» στο προνήπιο, επειδή έμαθε να λέει: «ένα-πολλά πολλά» στα 2 του χρόνια.

Όλοι πρέπει να ξέρουμε ότι το παιχνίδι είναι ο τρόπος που χαίρεται το παιδί και που συγχρόνως μαθαίνει. Μέσα από τα παιχνίδια της βρεφικής και της πρώτης παιδικής ηλικίας, οι γονείς προετοιμάζουν το γιο ή την κόρη τους, για το δημοτικό σχολειό.

Με το παιχνίδι, το παιδί έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά, συζητάει, μαλώνει, ακολουθεί τους κανόνες του παιχνιδιού, βάζει στόχο την επιτυχία του, προσπαθεί για αυτήν. Συγχρόνως αποκτά αυτοπεποίθηση επειδή μπορεί και προσπαθεί, μαθαίνει να πειθαρχεί με τους κανόνες της ομάδας και να διαχειρίζεται την όποια κατάσταση, ακόμη και την αποτυχία. Πολλές φορές, όλοι έχουμε εκπλαγεί με τις κραυγές του παιδιού επειδή δυσκολεύεται με ένα καινούριο παζλ!

Στο νηπιαγωγείο, καλλιεργείται η φιλία, η θέληση για προσπάθεια, η δύναμη για πρωτοβουλία, η μάθηση των ορίων και η επιδίωξη της επιτυχίας των στόχων.      

Αξίζουν συγχαρητήρια στους γονείς που προσπαθήσανε πολύ τα περασμένα χρόνια και έχουν το νήπιό τους, έτοιμο για την Α΄ Δημοτικού.

Όμως εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί είναι έξυπνο, χαριτωμένο, δίκαιο και αξιαγάπητο, αλλά:

- δεν έχει φίλους

- βαριέται

- ξεχνάει - παρατάει τα πράγματά του/της (π.χ. μπουφάν)

- κουράζεται στο νηπιαγωγείο,

τότε το παιδί ανατράφηκε πολύ σωστά από εσάς, αλλά έχει κάποια Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία. Αυτό σημαίνει ότι τώρα χρειάζεται περισσότερη και πιο εξειδικευμένη βοήθεια, προκειμένου να καταφέρει να ακολουθήσει ομαλά το πρόγραμμα της Α΄ Δημοτικού.