Το σπίτι και το παίνεμα

29/11/2021 - 10:30

«Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» λέει μια σοφή παροιμία. 

Το σπίτι όμως έχει κι αυτό μια ιστορία, και μνήμες, και απαιτήσεις, και ευθιξία (!), και μπορεί να πέσει ακόμα κι όταν το παινεύεις. 

Ο πολιτισμός βρίσκεται σε λεπτομέρειες γύρω μας και μαρτυρείται από όλα τα έμψυχα και τα άψυχα πράγματα, και θα ΄λεγα περισσότερο από τα άψυχα. 

Ένας άνετος και φωτισμένος δρόμος, ένα ασφαλές πεζοδρόμιο, ένας όμορφος φράχτης, ένας πετρόχτιστος τοίχος. Μια τουαλέτα καθαρή και κόμοδη. 

Το αν υπάρχει μάλιστα ανάπτυξη σε μία πόλη, το βεβαιώνει η βελτίωση της δημόσιας εικόνας της από χρόνο σε χρόνο. 

Έτσι αποτυπώνεται και στο κάδρο των τουριστικών μας αναμνήσεων, και είναι πράγματι θλιβερό να ακούς τη στιχομυθία: «Θυμάσαι αγάπη μου αυτή τη λακκούβα; Εδώ ήταν και πριν από είκοσι χρόνια όταν πρωτοήρθαμε!», που σημαίνει ότι επί είκοσι χρόνια δεν τοποθετήθηκε λίθος επί λίθου. 

Το κράτος δεν δαπανά ούτε τα ελάχιστα για να βελτιώνει και να εξανθρωπίζει την εικόνα των δημοσίων χώρων, ειδικά στη νησιωτική περιφέρεια. 

Δεν μιλάμε για βασικά έργα υποδομής και υγείας όπως είναι πάρκιν, τουαλέτες, γεφύρια, δίκτυα ύδρευσης και βιολογικοί καθαρισμοί, αλλά τα πολύ απλά γύρω μας που προσφέρουν ασφάλεια και καλαισθησία, όπως είναι δρόμοι, πλατείες και πεζοδρόμια. 

Το μόνο που μπορεί να προσφέρει σήμερα ένας κοινοτάρχης (σημ. ένας θεσμός που βρίσκεται κι αυτός μπερδεμένος) είναι να ασβεστώνει τα ρείθρα των δρόμων τις παραμονές των δύο εθνικών εορτών. 

Ζούμε δυστυχώς στη δικτατορία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. 

Το κράτος δεν μπορεί να γκρεμίσει ένα από τους σεισμούς ετοιμόρροπο χάλασμα χωρίς να συναινέσει ο ιδιοκτήτης. 

Το κράτος δεν μπορεί να διανοίξει έναν απαραίτητο δρόμο ούτε και να διευθετήσει ένα πεζοδρόμιο, χωρίς να το εγκρίνει ο παρακείμενος ιδιοκτήτης. 

Ιδιοκτήτης παρακείμενος, που μπορεί να είναι βέβαια από ετών «υπερσυντέλικος» κάπου στην Τασκένδη, τη Γη του Πυρός ή όπου αλλού έχει φτάσει η χάρη του Έλληνα. 

Οι χωματένιοι δρόμοι ακόμα και μέσα στα χωριά, οι λαμαρινένιες καλύβες, οι αυλές με σωρούς ξύλων, μπάζων και παντοειδών αχρήστων αντικειμένων, τα ασοβάτιστα επί δεκαετίες σπίτια, οι ανοιχτοί αποχετευτικοί δίαυλοι (!), οι απαρχαιωμένοι ξύλινοι στύλοι της ΔΕΗ που μπασταρδεύουν τη θέα του ορίζοντα σαν τα κέρατα αυτών που ψηφίζουν χρόνια τώρα άδειες εξουσίες, όλα αυτά και πολλά άλλα δεν σε αφήνουν να σκεφτείς ότι σ’ αυτόν τον τόπο γεννήθηκε κάποτε η Επιστήμη (Ερασίστρατος, Κόνων), η Φιλοσοφία (Πυθαγόρας, Μέλισσος), η Πρωτοπορία (Αρίσταρχος, Καλλίστρατος) και η Τέχνη (Θεόδωρος, Αγάθαρχος), αλλά και έγινε (αυτός ο τόπος) τόσες φορές μέσα στην αιματοβαμμένη ιστορία ο κυματοθραύστης της βαρβαρικής Ανατολής, επ’ ωφελεία της υπόλοιπης Ευρώπης ..... 

Πάνω απ’ όλα, οι ταγοί και όσοι αποφασίζουν να κουβαλήσουν τον «σταυρό» του δημοσίου θα πρέπει να έχουν τον οίστρο της αλλαγής και της δημιουργίας. 

Τα προβλήματα δεν λύνονται με λογύδρια στα κανάλια και με αναρτήσεις και με σούμες στα καφενεία των χωριών. 

Χρειάζεται σκέψη και δημιουργία. Την δημιουργία που την έκανε πρώτος ο θεός, και που δεν έκανε «το μεγάλο ταξίδι» όπως ισχυρίζεται ο νομπελίστας ποιητής μας. 

Ο θεός, «ο του φωτός διατμήξας (διασκορπίσας) το πρωτόγονον χάος», όπως τόσο σοφά και ποιητικά μάς δηλώνει ο Σύρος υμνογράφος Κοσμάς ο Μαϊουμά στην καταβασία της Μεταμορφώσεως. 

Αυτό το χάος καλούμαστε να διευθετήσουμε κάθε μέρα. 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey