ΤΟ ΡΟΛΟΪ

19/06/2018 - 10:27 Ενημερώθηκε 21/06/2018 - 10:28

Το σωκρατικό «κυβερνάν μεθ’ εταιρίας» είναι όρος της δημοκρατίας, εφόσον τουλάχιστον δεν υπάρχουν σήμερα αγαθοί και φιλόσοφοι τύραννοι.

Όταν κάνουμε πάλι, ελπίζω σύντομα, έναν πολιτικό απολογισμό θα δούμε ότι τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά, παρά την ανοχή και τη μακροθυμία των φτωχών και επαναπροδομένων πολιτών.

Όταν αυτοί οι πολίτες δίνουν συγκατάθεση διακυβέρνησης με το πενιχρό 35% επί των ψηφισάντων 60%, δηλαδή 21% (!), θα πρέπει (παρά τα όσα πρεσβεύει η δημοκρατία) να έχουν προεξοφλήσει αποτυχίες.

Ένα περισσότερο όταν αυτό το 21% είναι φοβικό, ιδεοληπτικό και εκδικητικό.

Οι θεσμοί βρίσκονται σήμερα σε κλοιό. Αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό κι αυτό που οδήγησε την αντιπολίτευση να δηλώσει σαφέστατα ότι μέσα σ’ αυτό το κλίμα είναι δώρον άδωρον έως και εγκληματικό να προχωρήσουμε στην αναθεώρηση του συντάγματος, κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αναγκαίο.

Πράγματι όλο και συχνότερα προκύπτουν ζητήματα με θέματα αρχέγονα και θεσμικά.

Ποιοι είμαστε;

Ποιος είναι ο προορισμός των φύλων μας;

Γιατί πρέπει να είμαστε ίσοι ενώ δεν είμαστε ίδιοι;

Γιατί παίζουμε με την «ουσία» καταργώντας τους «τύπους» της;

Πώς θα ισορροπήσουμε ανάμεσα σε αλλοεθνείς και ετεροδόξους;

Τί χρειάζεται η θρησκεία;

Πώς θα πετύχουμε τη βέλτιστη πολιτική αγωγή και ταυτόχρονα την κυβερνητική φιλοτιμία και μεγαλοψυχία;

Όλα αυτά είναι θέματα που τα διαλαμβάνει το Σύνταγμα της χώρας που, στο όνομα του εκσυγχρονισμού, πρέπει, λέει, να το κατεδαφίσουμε.

Να διαρρήξουμε τη φύση και τη φυσική τάξη, να εξοβελίσουμε την παράδοση, να απομονώσουμε τη θρησκεία από το κοινωνικό γίγνεσθαι, στα δε παιδιά να σταματήσουμε να τους λέμε «ηθικά παραμύθια» και να τα διδάξουμε κατευθείαν Χέγκελ και Νίτσε!...

Και ότι ο κόσμος δεν έγινε με κάποια βούληση, ούτε και ολοκληρώθηκε εξελικτικά (να πούμε μέσα σε έξι μέρες για να το καταλάβουμε), αλλά συνέβη εντελώς τυχαία σαν μια φούσκα που ανεξήγητα σκάει.

Το ίδιο το ον της έκτης μέρας της δημιουργίας είναι κι αυτό μια φούσκα, ένα τίποτα και σαν τέτοιο μπορεί να σκέφτεται και να πράττει οτιδήποτε. Έχει το αναίτιο και το ακαταλόγιστο.

Τι θα καταλάβει άραγε ένα παιδί αν προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε την «αρχή της απροσδιοριστίας» του Χάιζενμπεργκ, που μας είπε χονδρικά ήδη από το 1927 ότι η φύση δεν γνωρίζει το επόμενο βήμα της;...

Το θέμα είναι κυρίως παιδαγωγικό. Το υπουργείο παιδείας επιδιώκει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και μετά ανεξηγήτου μανίας τη γλωσσική ισοπέδωση και την εθνική λήθη και μαζί έναν «προοδευτικό» θρησκευτικό συγκρητισμό και μια «προοδευτική» διαφυλική ομογενοποίηση, τη στιγμή που όλη η Ευρώπη κατακλύζεται από μια αφιονισμένη ισλαμική καταιγίδα.

Και είναι πράγματι όλα αυτά σοβαρά και σοβούντα θέματα που όμως η κυβέρνηση τα χειρίζεται επικοινωνιακά και μάλιστα ταχυδακτυλουργικά.

Θυμηθήκαμε τις προάλλες τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι.

Η κυβέρνηση τον ξεσκόλισε κι αυτόν και κάνει και μεταπτυχιακό χρησιμοποιώντας τους στρατηγικούς αντιπερισπασμούς, ήγουν τις πολιτικές ταχυδακτυλουργίες.

Όταν δηλαδή ο κόσμος βράζει χωρίς ρεύμα και χωρίς ψωμί, του ρίχνουμε μια σημαία ή ένα σύμφωνο συμβίωσης, του αποσπάμε την προσοχή και του παίρνουμε άλλους τόσους φόρους, σαν να λέμε ότι την ώρα που κοιτάζει αλλού εμείς «του ξαφρίζουμε το ρολόι».

Είναι παλιά και δοκιμασμένη η τακτική απέναντι σε μια κοινωνία ευνουχισμένη και ράθυμη. Μια κοινωνία που υφίσταται αδιαμαρτύρητα τα αδιέξοδα και τη διαπόμπευση ενός τρίτου κόσμου, μόνο και μόνο με τη σκέψη και την απειλή ότι υπάρχει και τέταρτος!

Μήπως θα ‘πρεπε να νοσταλγούμε την εποχή του ‘70 και του ‘80, τότε που έκοβαν δυο δραχμές από το επίδομα των οικοδόμων και γέμιζε η Πανεπιστημίου καντρόνια; ...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey