Α΄ΜΕΡΟΣ

 «Μακάρι να τελειώσουν όλα

καλά κι αληθινά κατά του θεού

το θέλημα, που πάντα στέκει

βαθύ κι ανεξερεύνητο»

[Αισχ., Ικέτιδες, στ. 82-83]

Το πρόβλημα των αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας αναμφισβήτητα είναι από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Με αφορμή κάποιο περιστατικό που συνδέεται με αυτούς αναζωπυρώνονται κατά διαστήματα οι συζητήσεις γύρω από αυτό το θέμα. Εκπρόσωποι όλων των κομμάτων και όχι μόνο καλούνται στα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα ηλεκτρονικά, και εκφράζουν τις απόψεις τους θεωρώντας το πρόβλημα ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία. Μερικοί, τηρώντας μια υποκριτική στάση και «στρουθοκαμηλίζοντας», κάνουν πως δεν βλέπουν το πρόβλημα ή υποστηρίζουν με σθεναρό τρόπο πως δεν υπάρχει καν πρόβλημα. Υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ξένων που ζουν στη χώρα μας και στις σχετικές συζητήσεις που γίνονται επιτίθενται λάβροι εναντίον αυτών που ζητούν να ληφθούν μέτρα εναντίον των αλλοδαπών και παραβλέπουν πως και οι ντόπιοι Έλληνες έχουν δικαιώματα. Κι ενώ η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ορίζει ξεκάθαρα ποιος είναι «πρόσφυγας», εμείς θεωρούμε «πρόσφυγες» όλους όσοι εισέρχονται στη χώρα μας και έχουμε καταργήσει τη λέξη «μετανάστης» και πολύ περισσότερο τη λέξη «λαθρομετανάστης»!

Θα πρέπει να είναι κανείς ανόητος ή να έχει κάποιο συμφέρον, όταν υποστηρίζει πως η χώρα μας δεν αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα εξαιτίας αυτών που εισέρχονται από οπουδήποτε και με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή. Είναι βέβαιο πως η υπεύθυνη κυβέρνηση δεν γνωρίζει πόσοι αλλοδαποί διαβιούν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, δεν γνωρίζει από πού έχουν έρθει, για ποιο λόγο, για ποιο σκοπό κι αν είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια και υγεία. Δεν γνωρίζει ποιοι είναι μετανάστες -οικονομικοί ή μη- ή πρόσφυγες ή εγκληματίες ή κατάσκοποι ή κάτι άλλο. Δεν γνωρίζει ποιοι είναι νόμιμοι και ποιοι είναι παράνομοι! Μα πώς να το γνωρίζει; Εδώ και τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις δεν ήξεραν πόσοι υπάλληλοι εργάζονται στο ελληνικό δημόσιο, πόσα τους πλήρωναν και για ποιο σκοπό! Κι όμως η χώρα μας έχοντας υπογράψει διάφορες συμφωνίες είναι υποχρεωμένη να δέχεται όλους αυτούς, να τους περιποιείται για κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς να έχει το δικαίωμα ούτε στην Ευρώπη που είναι ο απώτερος προορισμός πολλών να τους προωθήσει ούτε και στη χώρα από την οποία προέρχονται να τους στείλει. Βέβαια, από τα καραβάνια των ξένων που εισρέουν από την Τουρκία και με την ανοχή της στη χώρα μας αυτή δέχεται πίσω ένα μικρό, ελάχιστο ποσοστό, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια και τα δικά μας και των Ευρωπαίων, αλλά και οι Αμερικανοί και οι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι που με τους πολέμους και τους βομβαρδισμούς τους δημιούργησαν όλη αυτή τη στρατιά των δυστυχισμένων ανθρώπων ζητούν από τη μικρή και αδύναμη χώρα μας να συντηρήσει όλα αυτά τα στίφη και αδιαφορούν για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να δημιουργούνται δομές τύπου «Μόριας» που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπονομεύουν κάθε ανθρώπινη αξία και αρχή.

Είναι προφανές πως οι αλλοδαποί που ζουν στη χώρα μας δημιουργούν προβλήματα στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Εργασία, στην ασφάλεια των Ελλήνων, γιατί όλοι αυτοί οι δυστυχείς είναι φορτωμένοι με προβλήματα και τα προβλήματα αυτά έρχονται και τα φορτώνουν στο μικρό σκάφος της ελληνικής Πολιτείας που «μπάζει» κιόλας νερά εξαιτίας της οικονομικής της κρίσης. Αλήθεια, πόσους ακόμη μπορεί να σηκώσει αυτό το σκάφος; Είναι δυνατό να πλέει ακόμη στη θάλασσα, αν δεν τεθεί κάποιος περιορισμός, αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα, και να μη βυθιστεί; Και δεν μιλώ για τον κίνδυνο της εθνολογικής αλλοίωσης του πληθυσμού κάποιων περιοχών και της ίδια μας της χώρας. Είναι γνωστή η θεωρία του «ζωτικού χώρου». Όταν σε μία αίθουσα σχολείου υπάρχουν περισσότεροι από τους μαθητές που μπορεί αυτή η αίθουσα να αντέξει, τότε εμφανίζονται προβλήματα στη λειτουργία της. Όταν ένα κράτος έχει δυσανάλογη έκταση σε σχέση με τον πληθυσμό της, τότε αυτό συνήθως προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά του ακολουθώντας μια επεκτατική πολιτική και κάνοντας πολέμους. Όταν σε μια δομή, όπως για παράδειγμα, αυτή της Μόριας, φιλοξενούνται περισσότεροι αλλοδαποί από αυτούς που αυτή μπορεί να εξυπηρετήσει, είναι επόμενο να δημιουργούνται προβλήματα και για τους ίδιους τους αλλοδαπούς, αλλά πολύ περισσότερο για τους ντόπιους.