Το ποδαρικό

07/01/2019 - 14:51

Ανήμερα πρωτοχρονιά με ξυπνούσε πάντα νωρίς το πρωί: «Σήκω να κάνεις ποδαρικό να μην προλάβει άλλος». Στριφογυρίζοντας μέσα στα μαλακά σκεπάσματα, στη σκέψη και μόνον του ψυχρού αέρα που μαινόταν στον παραλιακό δρόμο δεν έβρισκα τίποτα κακό στο να κάνει κάποιος άλλος το ποδαρικό. Παρόλα αυτά σηκωνόμουν, τύλιγα το κασκόλ γύρω από το λαιμό, φορούσα γάντια και κουκούλα και έβγαινα. Από την πίσω πόρτα. Η παγωμένη ανάσα της θάλασσας, ανακατεμένη συχνά με ψιλόβροχο ήταν η πρώτη εμπειρία του καινούριου χρόνου. Κρύο πολύ, ο παραλιακός δρόμος γεμάτος φύκια, πουθενά ψυχή ζώσα, δυνατός αέρας μόνον, κόντρα στον οποίο έμαθα να περπατώ, για να εκπληρώσω την αποστολή μου. Ίσως αυτό ήταν το μάθημα που βιωματικά αν και ανώδυνα ακόμη εισέπραττα στο κατώφλι κάθε νέου χρόνου: Τίποτα δεν είναι εύκολο. Πίσω από τη δυσκολία της όμως έκρυβε μία ανείπωτη ομορφιά αυτή η αγριάδα.

Το ποδαρικό λένε γίνεται με το δεξί. Μου πήρε πολλά χρόνια να ξεχωρίσω το αριστερό από το δεξί. Εσχάτως η εθνική μας ιστορία μάλλον δικαίωσε την παιδική μου αμηχανία. Πρέπει να έκανα πολλά ποδαρικά με το αριστερό. Δε νομίζω να το πρόσεξε κανένας. Ήμουν επί χρόνια το γούρι της οικογένειας. Σε χαρούμενες και σε χαλεπές χρονιές. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Γούρι παρέμενα. Τόσο προκλητικά που άρχισα να αμφιβάλλω αν άξιζε η θυσία της μάχης με τον πετρανό πρόσβορα στο καταχείμωνο. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι το ποδαρικό μου δεν εκπορευόταν από την επίκληση στην τύχη αλλά από την αγάπη. Η οποία κρατά δεμένους τους ανθρώπους στα εύκολα και ειδικότερα στις δοκιμασίες.

Αυτό το ποδαρικό των παιδικών μου χρόνων το θυμήθηκα, ενώ έγραφα το πρώτο κείμενο του νέου χρόνου. Βοήθησε ο καιρός, πολύ μάλιστα, τώρα που τα ψυχρά κύματα αποκτούν όνομα και σαρώνουν τα ορεινά του νησιού. Βοήθησαν επίσης και οι χαμηλές θερμοκρασίες της εποχής, που μας αναγκάζουν καθημερινά να παλεύουμε για καλύτερες μέρες. Όχι ότι αυτό είναι κακό, ωστόσο, μεγαλώνοντας επιμένω να πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει μόνον να διεκδικεί και να αγωνίζεται, χρειάζεται και να απολαμβάνει. Κάτι που η δεκαετία που διανύουμε το μετέτρεψε σε μεγάλη πολυτέλεια για μια ισχυρή πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Η δική μου γενιά διανύει μάλλον τη δυσκολότερη δεκαετία της. Μέχρι σήμερα. Στη δυσκολία αυτή, ακόμη τουλάχιστον, δεν ανακάλυψα ίχνος από τη γοητεία του χειμωνιάτικου τοπίου των παιδικών μου ποδαρικών.

Η φετινή χρονιά κρύβει ένα τριπλό παιχνίδι εξουσίας. Πίσω από το οποίο διεκδικείται η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Δεν είμαι σίγουρη για το αν θα αλλάξει κάτι και τι θα είναι αυτό. Ακόμη και αν σε επίπεδο εθνικό έχουμε αλλαγές, τα σκοτεινά σύννεφα που πυκνώνουν στο διεθνές σκηνικό με ανησυχούν. Τα φοβάμαι. Περισσότερο από όσο έτρεμα παιδί τον παγωμένο παραλιακό δρόμο της γενέτειρας… Η ανθρώπινη μοίρα είναι καρυδότσουφλο στα σκαμπανεβάσματα των διεθνών συγκυριών. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο διδάσκει η ιστορία.

Στο χιονισμένο τοπίο της πρωτοχρονιάς, με τη βαρυστομαχιά ακόμη από το γιορτινό τραπέζι λέω να μη σας χαλάσω περισσότερο τη διάθεση. Ελπίζω και σας εύχομαι μέσα στις τόσες δυσκολίες να σας μένει τουλάχιστον η αγάπη. Την οποία ο χρόνος που περνά την παρόπλισε με κάποιον τρόπο, ή για να είμαστε και δίκαιοι, αποκάλυψε απλώς ότι φθείρεται και κάποτε τελειώνει. Όπως καθετί που αναπνέει , για να παραφράσω τον ποιητή. Όσο όμως παραμένει ζωντανή και ακμαία είναι μια ισχυρή ασπίδα προστασίας για όσους την απολαμβάνουν και τη συντηρούν απέναντι στις ιστορικές δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Γυρνώντας μια τελευταία φορά σε κείνο το παλιό ποδαρικό, νομίζω ότι από τις περισσότερες δοκιμασίες νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει μάθει να συντηρεί και να μοιράζεται την αγάπη. Καλή χρονιά, σας εύχομαι με υγεία, δύναμη, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Με υπομονή.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey