Έγιναν πάλι εκλογές στη χώρα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, έπαθε πραγματική «πανωλεθρία». Στην ουσία ο λαός τιμώρησε και τα δύο κόμματα που διακυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αφού εξαφάνισε και τους ΑΝΕΛ. Ο Πρωθυπουργός εμφανώς απογοητευμένος από το αποτέλεσμα προσπάθησε στην αρχή να δικαιολογήσει αυτό ρίχνοντας την ευθύνη στους «αχάριστους» ψηφοφόρους, που δεν εκτίμησαν τις τόσες παροχές που τους έκανε «προεκλογικά». Ενεργοποίησε δηλαδή εκείνο τον μηχανισμό άμυνας που στη ψυχολογία ονομάζεται «αυτοδικαίωση»! Μετά τήρησε μια πιο ψύχραιμη θεώρηση της κατάστασης και είπε πως «πήρε το μήνυμα». Έτσι, συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις: οι πολιτικοί μας παίρνουν το μήνυμα μετά από μία ήττα, αλλά στο δρόμο προς τις επόμενες κάλπες το χάνουν και συνεχίζουν την ίδια πολιτική και τα ίδια σφάλματα! Ας αφήσουμε πως κάθε κόμμα ερμηνεύει το «μήνυμα», όπως του συμφέρει και το εξυπηρετεί. Οι ΑΝΕΛ, για παράδειγμα, είπαν στις προηγούμενες εκλογές πως το αποτέλεσμά τους δείχνει πως αυτοί πρέπει να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον βοηθήσουν να εφαρμόσει το σχέδιό του! Και ο απλός λαός διερωτάται από πού έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα και, βέβαια, τους τιμώρησε, όπως τους άξιζε.

Κάποτε ένας φιλόλογος επρόκειτο να διδάξει και να αναλύσει στην τάξη του ένα ποίημα του Παλαμά. Θεώρησε σκόπιμο να καλέσει στην τάξη του και τον ίδιο τον ποιητή. Όταν τελείωσε η διδασκαλία, ο Παλαμάς έδωσε συγχαρητήρια στον καθηγητή για τη φιλότιμη προσπάθειά του και του είπε: «Μπράβο, παιδί μου. Πολύ ωραία όλα όσα είπες, αλλά πού τα βρήκες όλα αυτά που είπες, γιατί εγώ δεν είχα τίποτε από αυτά στο νου μου»! Το ίδιο κάνουν και τα κόμματα: ψάχνουν τις δηλώσεις των αντιπάλων τους, σκάβουν πολύ βαθιά μέσα σε αυτές, τις περισσότερες φορές σκόπιμα, και βρίσκουν πράγματα που δεν έχουν στο νου τους οι αντίπαλοι. Με λίγα λόγια επιστρατεύουν παντού και πάντα το ψέμα, την ψευτιά, και διαστρεβλώνουν την αλήθεια και εξαπατούν τον λαό.

Και αυτή την τακτική ακολούθησε κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ: με το ψέμα ανέβηκε στην εξουσία, με το ψέμα διακυβέρνησε και με το ψέμα προσπάθησε να ξανακερδίσει την εξουσία. Αλλά δεν αξιολόγησε, όπως έπρεπε τα πράγματα, γιατί μπορεί η αλεπού να είναι πονηρή, αλλά είναι πιο πονηρός αυτός που την πιάνει!

Η πολιτική στον τόπο μας πάσχει από έλλειψη ειλικρινών πολιτικών. Ο ειλικρινής ενεργεί πάντα με ευθύτητα και καθαρότητα, χωρίς δόλο και υποκρισία. Εκφράζει πάντα ασυγκάλυπτα την αλήθεια των συναισθημάτων και των σκέψεών του χωρίς σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Διακρίνεται για την καθαρότητα του ήθους στον λόγο, τη φιλαλήθεια, την εντιμότητα , την ανυποκρισία και γνησιότητα, την ανυστεροβουλία και την παρρησία, την ευθύτητα και την υπευθυνότητα. Αυτός είναι ο άνθρωπος της εμπιστοσύνης και της συνέπειας. Ο Δημόκριτος έλεγε πως «χρη αληθόμυθον είναι ου πολύλογον», δηλαδή ότι «πρέπει ο άνθρωπος να αγαπά την αλήθεια και να μην είναι φλύαρος», ενώ ο Αριστοτέλης είπε το γνωστό «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια», που σημαίνει «είναι αγαπητός ο Πλάτων, αλλά πιο αγαπητή είναι η αλήθεια». Μπορεί στη συνείδηση των ψηφοφόρων ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αγαπητός, αλλά πιο αγαπητή είναι η αλήθεια, και αυτή σπάνια τη χρησιμοποίησε το κόμμα αυτό.

Αντίθετα, επένδυσε στο ψέμα, την υστερόβουλη και σκόπιμη απόκρυψη ή διαστροφή της αλήθειας, αποσκοπώντας στην εξαπάτηση και την παραπλάνηση του λαού. Και φαίνεται πως ο λαός έδωσε την απάντηση σε ένα καταλυτικό ρητορικό ερώτημα που είχε υποβάλει Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στη Βουλή, το «Τι είμαστε, δηλαδή, απατεώνες είμαστε;». Ο λαός μέσα από τα δεινά που πέρασε έμαθε. Έμαθε πως κάθε ψέμα κλείνει μέσα του δόλο και ανεντιμότητα, ανακρίβεια και απάτη* πως το ψέμα αποβλέπει στην εκδίκηση και την εξυπηρέτηση του κομματικού συμφέροντος. Είπε κάποιος πως, για να μοιάζει με αλήθεια το ψέμα, πρέπει να το πει ένας πανούργος ή πρέπει να το ακούσει ένας άμυαλος. Και μπορεί ο πολιτικός να είναι πανούργος, αλλά οι πολίτες δεν είναι άμυαλοι, όπως τους θεωρεί αυτός. Γιατί καταλαβαίνουν πως η ωραιοποίηση μιας κατάστασης είναι ψέμα με γούστο και ότι το ακούσιο μυθολόγημα που το κοινολογούμε ως αλήθεια είναι χειρότερο και από το εκούσιο ψέμα. Γιατί δεν μπορείς, για παράδειγμα, σε έναν άνθρωπο που έπαιρνε σύνταξη 2000 ευρώ, που με τις αυθαίρετες περικοπές έγιναν 1000, να τάζεις 13η σύνταξη, δηλαδή 1000 ευρώ, και να του δίνεις 200! Ούτε είναι «δίκαιο που έγινε πράξη» κάποιος που δούλευε 35 ολόκληρα χρόνια και έχασε πάνω από 1000 ευρώ να παίρνει 13η σύνταξη 250 ευρώ, όσα και κάποιος που βγήκε στη σύνταξη με 27 χρόνια υπηρεσίας και δεν έχασε τίποτε. Και το ψέμα στον χώρο της πράξης -η πολιτική είναι κυρίως πράξη- εύκολα αναγνωρίζεται και καταδικάζεται. Το είπε, άλλωστε, ο Ακρίσιος, ότι «Ουδέν έρπει ψεύδος ες γήρας χρόνου», δηλαδή «το ψέμα δεν προφταίνει να γεράσει και αποκαλύπτεται» (Στοβ. 182)

Όλα αυτά προκαλούν απέχθεια στον λαό. Και είναι προκλητικό, ενώ η ψευτιά και η απάτη είναι όχι μόνο μια πράξη ηθικά μεμπτή στη συνείδηση του λαού, αλλά και ποινικά κολάσιμη από την πολιτεία, η πολιτική ψευτιά και η απάτη να παραμένει στο απυρόβλητο! Και το κακό είναι πως οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους, ακολουθούν την ίδια τακτική και την ίδια μέθοδο δείχνοντας με τη συμπεριφορά τους πως δεν έχουν πάρει, αντίθετα με όσα λένε, το «μήνυμα». Αν δεν βάλουν λίγη ηθική στην πολιτική τους, δεν έχουν κανένα μέλλον. Γιατί όπως έλεγε ο Λίνκολν «Μπορεί να καταφέρεις να απατήσεις μερικούς όλο τον καιρό και όλους λίγο καιρό, αλλά δεν θα καταφέρεις ποτέ να απατήσεις όλους όλο τον καιρό.»