Το μάθημα της ξαφνικής μπόρας

10/05/2018 - 15:25 Ενημερώθηκε 11/05/2018 - 11:32

Μέσα στην προσδοκία του καλοκαιριού, ξέσπασε ένα έντονο επίμονο καθημερινό μπουρίνι, που αναστάτωσε το καθημερινό μας πρόγραμμα και μας εξοικείωσε για άλλη μια φορά με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που το μέλλον πάντα υποκρύπτει. Είναι κάτι που συνήθως λησμονούμε, στην αφέλεια των προγραμματισμών που καταστρώνουμε με την αφέλεια ότι τίποτα δε θα ανατρέψει τους υπολογισμούς μας. Όπως όμως πιστεύει και ο θυμόσοφος λαός «λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο».

Εκείνο το απόγευμα της Κυριακής, εγκλωβισμένη στη μεσαία λωρίδα της Αμαλίας, με τη βροχή να πέφτει ασταμάτητα, άρχισα να πιστεύω ότι ο περίφημος αυτός ξενοδόχος είναι αόρατος και άυλος: κινείται διαχρονικά από γενιά σε γενιά, ουρανοκατέβατος μεταμορφωμένος σε καρεκλοπόδαρα που σφυροκοπούσαν ανελέητα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, παράγοντας μια έντονα σουρεαλιστική εικόνα, σχεδόν κινηματογραφική, με ατέλειωτα σε διάρκεια μονοπλάνα που θυμίζουν ταινία του Αγγελόπουλου.

Μία ώρα αργότερα, κάτω από το καυτό νερό της μπανιέρας, σκεφτόμουν πόσες πιθανότητες θα είχα να βγω αληθινή, αν ισχυριζόμουν μια εβδομάδα νωρίτερα, κάτω από τον δυνατό ήλιο, ότι θα έχανα τη θεατρική παράσταση που προγραμμάτιζα να παρακολουθήσω, γιατί θα στεκόμουν επί μισή ώρα μέσα στη νεροποντή να αναζητώ πρόσβαση προς το πεζοδρόμιο του θεάτρου, ενώ ο ορμητικός χείμαρρος της βροχής έφτανε ως τους πρόποδες του ταμείου και εγώ τον παρακολουθούσα αμήχανη και βρεμένη ως το κόκαλο.

Η δύναμη της ανατροπής σε κάνει να υπολογίζεις τα διαφορετικά ενδεχόμενα και να παίρνεις τα μέτρα σου. Τελικά όμως ούτε και αυτό πάντα λειτουργεί: δυο μέρες αργότερα, ξεχασμένη πάνω από τον υπολογιστή του γραφείου στο σχολείο, άκουσα πίσω από το παράθυρο τη φωνή ενός φίλου που αποχωρούσε: «Μην κάνεις το λάθος να φύγεις, αν δεν έχεις μαζί σου ομπρέλα». Είχα. Στο αυτοκίνητο. Ο διακριτικός ήλιος του πρωινού με είχε ξεγελάσει.

Οδηγώντας στο σπίτι, για άλλη μια φορά νικημένη από τη δύναμη του απρόοπτου και τις δικές μου παραλείψεις, προσπαθούσα να διατυπώσω τις βασικές αρχές της αυτοπροστασίας από το ξαφνικό, το ανατρεπτικό και το αναπόδραστο. Σκέφτηκα να καταγράψω κάθε μορφή πρόληψης. Μετά αποφάσισα να συμπεριλάβω την προσωπική δύναμη και τη θέληση να χαράξει κάποιος το δικό του μέλλον, όπως το φαντάζεται. Λες και η ζωή είναι ένας αδιάκοπος αγώνας τένις και καθένας πρέπει να μπορεί να στείλει πίσω το μπαλάκι με ένα χτύπημα, εξίσου δυνατό, με εκείνο που το έφερε μπροστά του. Τόσο γενναίο και αποφασιστικό, ώστε να μη χρειαστεί να το ξαναδεχτεί. Σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Τουλάχιστον σε αρκετές περιπτώσεις.

Το ίδιο βράδυ συνέβη να πέσει το μάτι μου, πάνω σε ένα παλιό αλλά αγαπημένο επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς που προβλήθηκε για πρώτη φορά πριν από μερικές δεκαετίες. Ήταν η εποχή που είχαμε αποφοιτήσει μόλις. Προσπάθησα να θυμηθώ την εικόνα μου να το παρακολουθεί τότε. Να διεισδύσω στο μυαλό και στα συναισθήματά μου. Να ανατρέξω στις αρχές και στα όνειρα εκείνης της εποχής. Έκανα νοερά τη διαδρομή που σταματούσε στον καναπέ μου. Μέτρησα τους αστάθμητους παράγοντες, τις ανατροπές, τις αναμετρήσεις που δεν κερδήθηκαν, κατέγραψα και τα κέρδη της διαδρομής - τα τελευταία πάντα είναι ζόρικα στην κατάκτηση και πολύ εύκολα στην απαρίθμησή τους. Συνειδητοποίησα ότι μέχρι σήμερα η τύχη δεν στάθηκε δυνατός αντίπαλος.

Το τέλος της βραδιάς με βρήκε να χαμογελώ, καθώς σκεφτόμουν ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι συνήθως ο εαυτός μας, με άλλα λόγια οι προσωπικές μας αδυναμίες. Κατακτάμε το προσωπικό μας όνειρο, στον βαθμό που αυτές μας το επιτρέπουν, αυτές ή καλύτερα η δύναμή μας να τις περιορίσουμε και να τους επιβληθούμε. Ορίζουμε τη ζωή μας, στον βαθμό που είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε. Ανεξάρτητα από τα απρόοπτα ή για να ακριβολογήσω παρά τις ανατροπές που καραδοκούν.

 

Καλυψώ Ν. Λάζου -

Μπαλτά Φιλόλογος

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey