Μετά τη λύση (;) του Σκοπιανού παρουσιάστηκαν εκδηλώσεις αντίδρασης σε όλη τη χώρα μας. Η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε δεινή θέση. Ίσως θα ευχόταν να μην έχουν πάρει αυτή την τροπή τα πράγματα, αλλά, όπως λέγεται, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αλλά σε πιο δεινή θέση βρίσκονται οι λεγόμενοι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που βέβαια δεν είναι καθόλου ανεξάρτητοι, αλλά σύρονται πίσω από το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί αρνούνται ή αδυνατούν κάτω από τα βάρος των πιέσεων που ασκούνται να ακολουθήσουν. Γι’ αυτό το κόμμα των ΑΝΕΛ έχει αρχίσει να φυλλοροεί. Δυο βουλευτές έχουν ήδη αποσκιρτήσει.

Ο κ. Καμμένος κάνει «φιλότιμες» προσπάθειες, να δικαιολογήσει τη θέση του και απειλεί τους «αποστάτες» καλώντας τους να παραδώσουν την έδρα τους. Και διερωτάται κανείς για ποιο λόγο να το κάνουν; Οι βουλευτές των ΑΝΕΛ εκλέχτηκαν με αυτό το κόμμα, αλλά με άλλη ατζέντα και άλλο πρόγραμμα. Εκλέχτηκαν με την αρχή του σεβασμού προς τη Θρησκεία, την Πατρίδα και την Οικογένεια. Αυτός ο σεβασμός διακήρυτταν πως είναι η «κόκκινη γραμμή» η παραβίαση της οποίας αποτελεί αιτία ρήξης με την κυβέρνηση. Κόκκινη γραμμή αποτελούσαν για τους ΑΝΕΛ και τον λαλίστατο κ. Καμμένο τα εθνικά θέματα. Όμως έκανε και αυτός την κωλοτούμπα του, γιατί μ’ όποιον δάσκαλο πηγαίνεις τέτοια γράμματα μαθαίνεις!

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι αν θα πρέπει να παραδώσουν τις έδρες τους ο κ. Καμμένος και οι άλλοι «τύποι» που νιώθουν την τάση για εμετό, όταν ακούνε ότι παραχωρείται στους Σκοπιανούς η «μακεδονική γλώσσα» και «εθνότητα», αλλά τελικά καταπίνουν τον εμετό και ψηφίζουν τις σχετικές αποφάσεις της κυβέρνησης. Μάλλον, έτσι πρέπει να γίνει και να μην έχουν τύψεις συνειδήσεως αυτοί που έστω και την τελευταία στιγμή άκουσαν τη φωνή της συνείδησής τους και επαναστάτησαν. Γιατί ο πατριωτισμός είναι συναίσθημα και μάλιστα πολύ ισχυρό και δεν μπορούν να το αισθανθούν αυτοί που σκέπτονται «με την τσέπη».

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση αμυνόμενη βρήκε ένα εύκολο και δοκιμασμένο τρόπο να εξουδετερώσει αυτούς που αντιδρούν στη λύση που έχει δώσει στο Σκοπιανό. Χαρακτηρίζει όλους όσοι συμμετέχουν σε διάφορες διαδηλώσεις υπέρ της Μακεδονίας εθνικιστές, ρατσιστές, φασίστες και άλλα παρόμοια, τους αποκαλεί με λέξεις αρνητικές που κινδυνεύουν στο τέλος να γίνουν «τίτλοι τιμής». Βέβαια, συντάσσεται με τον κυβερνητικό εταίρο, τον κ. Καμμένο, και θεωρεί αυτούς που ανεξαρτητοποιούνται «πληρωμένους», «αποστάτες», «προδότες» κ.λπ. αντιπαρέρχομαι το γεγονός πως οι γνήσιοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, το 3%, αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός ΣΥΡΙΖΑ και ότι το κόμμα αυτό αποτελείται από «αποστάτες» και «προδότες» του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Αλλά, όπως είπαμε, πολλοί είναι αυτοί που σκέπτονται όχι με το μυαλό και την καρδιά αλλά με την τσέπη. Ας αφήσουμε λοιπόν τα υποκριτικά και ας δούμε την αλήθεια κατάματα.

Οι πολιτικοί μας γενικά, αλλά και τα φερέφωνά τους, εννοώ τους δημοσιογράφους, όλους τους δήθεν υπέρμαχους της δημοκρατίας, διακηρύττουν πως οι πολιτικοί δεν τιμωρούνται, αλλά στέλνονται στα σπίτια τους. Πολύ ωραίο αφήγημα! Αν δηλαδή κάποιος πολιτικός εκλεγεί δημοκρατικά, αλλά δείξει τυραννικό πρόσωπο από την αρχή, ο λαός πρέπει να το ανεχτεί και να περιμένει να λήξει η τετραετία, για να ψηφίσει και να τιμωρήσει τον «προδότη»! Γιατί η ιστορία περιέχει πολλά παραδείγματα ανδρών που εκλέχτηκαν δημοκρατικά εξαπατώντας τον λαό, αλλά κυβέρνησαν χωρίς να λάβουν καθόλου υπόψη το Συμβόλαιο που είχαν υπογράψει προεκλογικά με αυτόν. Αυτό, άλλωστε, είχε κάνει τον αρχαίο σοφό να πει του « αρχή άνδρα δείκνυσι». Κι είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Μοντεσκιέ, ότι η πιο στυγνή τυραννία είναι αυτή που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και το πρόσχημα της δικαιοσύνης.

Από την άλλη πλευρά, Ο Τζων Λοκ (1636 - 1704) είχε διακηρύξει πως, αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιήσει την εξουσία τυραννικά, παραβιάζοντας το Κοινωνικό Συμβόλαιο που υπέγραψε με τον λαό, ο μόνος σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η αυθαιρεσία της εξουσίας και η βία που ασκεί είναι η ίδια η βία. Το ζητούμενο, επομένως, είναι όχι το αν ο κόσμος αντιδρά, όταν νιώθει να θίγεται ο πατριωτισμός του, αλλά το πώς δε θα παίρνονται αποφάσεις που θίγουν αυτόν τον πατριωτισμό. Γιατί ο καθένας μας «θερίζει ό τι σπείρει».

* Ο κ. Αθανάσιος Φραγκούλης είναι Δρ. Κλασικής Φιλολογίας,  Επίτ. Σχολικός Σύμβουλος.