Τι έχεις, Γιάννη, τι είχα πάντα…

18/06/2018 - 18:57 Ενημερώθηκε 18/06/2018 - 19:00

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η Δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης που επινόησε ο άνθρωπος. Όμως και αυτό το πολίτευμα, αφού το δημιουργήσαμε, πρέπει να το προστατεύουμε και όχι να το κακοποιούμε. Γιατί ποιος αλήθεια μπορεί να είναι ικανοποιημένος από τη σημερινή δημοκρατία, τη δημοκρατία που δεν σέβεται καμιά από τις θεμελιώδεις αρχές που τη στηρίζουν, όπως αναφέρονται στο κεφ. 38 του Επιταφίου του Περικλή. Εννοώ την αρχή της πλειοψηφίας, την αρχή της ισονομίας και ισοπολιτείας, την αρχή της αξιοκρατίας, την αρχή του σεβασμού στους άρχοντες και τους νόμους. Ποιος μπορεί να είναι ικανοποιημένος με μια δημοκρατία που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, σε μια δημοκρατία «διεφθαρμένη» που αδιαφορεί για τα δικαιώματα των πολιτών για υγεία, παιδεία και εργασία;

Η πείρα που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια βεβαιώνει την άποψη του Αριστοτέλη πως τελικά σημασία δεν έχει το πολίτευμα με το οποίο διοικείται ένα κράτος, αλλά οι άνθρωποι που το εκπροσωπούν και το εκφράζουν, οι πολιτικοί που στέλνουμε στη Βουλή, για να αποφασίσουν για το μέλλον μας. Και δεν μπορεί κανείς να είναι περήφανος με τις επιλογές του λαού μας, γιατί οι εκπρόσωποί μας φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και έδειξαν πως αυτοί ενδιαφέρονται πρώτιστα για τον εαυτό τους και το κόμμα, για την εξουσία και τα αγαθά που αυτή προσφέρει και μετά νοιάζονται για το καλό της πατρίδας.

Παλιά, όλοι το θυμούμαστε, το πολιτικό σύστημα στηριζόταν στο δόγμα της «καμένης γης». Η εκάστοτε κυβέρνηση τα πρώτα τρία χρόνια προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να αυξήσει τα έσοδα του κράτους. Τον τελευταίο χρόνο πριν τις εκλογές αυτή άρχιζε τις παροχές που θα εξασφάλιζαν την επανεκλογή της. Έτσι άδειαζαν τα δημόσια ταμεία. Το σκεπτικό ήταν: αν βγουν οι άλλοι, δεν θα μπορούν να κάνουν παροχές ανώδυνα και χωρίς κόστος. Αν βγούμε εμείς, θα δούμε τι θα κάνουμε. Το σίγουρο πάντως είναι πως στη δεύτερη περίπτωση θα εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν τους καρπούς της εξουσίας. Και επειδή σε περίπτωση επανεκλογής της κυβέρνησης τα ταμεία ήταν «άδεια», αυτή προχωρούσε σε αλόγιστο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της χώρας να διογκώνεται συνέχεια και να πνίξει τελικά τη χώρα και τους πολίτες. Όσες φορές πάλι την εξουσία κέρδιζε η αντιπολίτευση, και αυτή δεν μπορούσε να κυβερνήσει χωρίς χρήματα. Έλεγε, λοιπόν, πως βρήκε «καμένη γη» και άρχιζε την προσπάθεια της ανασυγκρότησης της χώρας μέσω της επιβολής νέων φόρων ή μέσω δανεισμού!

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κυβέρνηση σίγουρα δεν έχει χρήματα, αφού η χώρα μας είναι χρεοκοπημένη. Από την άλλη πλευρά οι δανειστές μας και οι περίφημες «αγορές» δεν της επιτρέπουν να δανειστεί. Πώς λοιπόν θα κάνει παροχές, για να έχει την πιθανότητα επανεκλογής; Βρήκε το τέχνασμα, το κόλπο, το «αφήγημα» του (υπερ)πλεονάσματος! Δανείζεται δηλαδή από τους ίδιους τους πολίτες. Επιβάλλει βαριά φορολογία σε όλους και σε όλα, συγκεντρώνει όλα τα αποθεματικά των ταμείων κι είναι έτοιμη να πουλήσει και την ψυχή της ακόμη, για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία. Βρήκε και το «αφήγημα» των αντίμετρων και ισχυρίζεται πως, όσα παίρνει τόσα θα δώσει στους πολίτες! Και διερωτάται κανείς, αφού θα τα δώσει πίσω, γιατί κάνει τον κόπο να τα πάρει μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των πολιτών, στεγνώνοντας την αγορά και εμποδίζοντας την ανάπτυξη που τόσο διαφημίζει;

Εδώ βρίσκεται το μυστικό όλης της φιλοσοφίας του (υπερ)πλεονάσματος, που ασφαλώς δεν προέρχεται από την πάταξη της φοροδιαφυγής και την ανάπτυξη. Η κυβέρνηση πετυχαίνει τρία συγχρόνως πράγματα: α) κάνοντας παροχές δείχνει κοινωνική ευαισθησία, φαίνεται καλή, αγνοώντας πως, όπως έλεγε ο Βολταίρος, και οι τύραννοι έχουν κάποιες καλές στιγμές, β) επιβάλλοντας βαριά φορολογία κάνει φτωχούς τους πολίτες, αγνοώντας πως, όπως έλεγε ο Ρουσώ, μόνο ο τύραννος κάνει τους πολίτες φτωχούς και δυστυχισμένους, για να μπορεί να τους κυβερνά και γ) το πιο σπουδαίο, υπηρετεί την ιδεολογία του κόμματος, γιατί επιστρέφει κάποια ψίχουλα όχι σε αυτούς από τους οποίους τα πήρε, αλλά στους κατά την κρίση της φτωχούς, σε αυτούς που θεωρεί πως είναι δυνατό να αποτελέσουν την εκλογική πελατεία. Με τέτοιες, όμως, πολιτικές δεν υπάρχει ελπίδα……..

 

*Ο κ. Αθανάσιος Φραγκούλης είναι Δρ. Κλασικής Φιλολογίας, επίτ. Σχολικός  Σύμβουλος.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey