Όταν διορίστηκα δάσκαλος το 1964 ο μισθός μου ήταν 2.400 δρχ. όταν ο μισθός των εργαζομένων στην «Ολυμπιακή» του Ωνάση ήταν τριπλάσιος έως τετραπλάσιος. Μιλάμε για το κατώτερο προσωπικό. Αναφερόμαστε σε εργαζομένους στην Αθήνα με μηδέν ή ελάχιστα τυπικά προσόντα. Όταν αυτοί οι εργαζόμενοι έκαναν απεργία, το ΚΚΕ, μ’ όλον τον απεργιακό μηχανισμό, ήταν στο πλάι τους. Εγώ ο δασκαλάκος των 2.400 δρχ. μηνιαίως που υπηρετούσε σ’ ένα μικρό χωριουδάκι κάτω από το Χελμό ένοιωσα πικρία. Μ’ άλλα λόγια και τα «χρυσά αγόρια» των Τραπεζών με τις θηριώδεις απολαβές αν έκαναν απεργία θα έβρισκαν συμπαράσταση από το ΚΚΕ. Τότε το «προλετάριοι» κλπ. πως συνταιριάζει με όλα αυτά;

Τι δεν καταλαβαίνω στο ΚΚΕ (2)

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε άρθρο του κ. Νίκου Αμπατιέλου που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής 4 τρέχοντος μηνός με τίτλο «Η υποκρισία της κυβέρνησης και η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ». Ο κ. Αμπατιέλος είναι γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Στο άρθρο ο Γραμματέας της ΚΝΕ υιοθετεί όλα τα αιτήματα των μαθητών, που έχουν κλείσει τα σχολεία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι αυτά τα παιδιά έχουν να μπουν στις αίθουσες από το Μάρτιο του 2020 λόγω κορονοϊού. Το παλιό σλόγκαν των κομμουνιστών «πρώτοι στους αγώνες, πρώτοι στις σπουδές» αναθεωρήθηκε κ. Γραμματέα; Θα μπορούσαν τα παιδιά να διεκδικήσουν τα αιτήματα τους μένοντας στις αίθουσες τους. Δεν θέλω να το προχωρήσω γιατί στις τάξεις σας έχετε ανθρώπους που συμπαθώ, λίγους μεν και τους ψηφίζω στην αυτοδιοίκηση. Αν χρειαστεί όμως εδώ είμαστε.

Σε υπό κατάληψη σχολείου 255 μαθητών

Το διάβασα στον Αθηναϊκό Τύπο και το μεταφέρω: Έγινε λοιπόν γκάλοπ μεταξύ των 255 μαθητών που είχαν βάλει λουκέτο στο σχολείο τους. Το ερώτημα ήταν: «Τι θέλετε ν’ αλλάξετε στο σχολείο σας;» Οι 99 μαθητές είπαν ότι επιθυμούν ν’ αλλάξουν τα βιβλία. Οι 81 μαθητές θέλουν να αλλάξουν τους καθηγητές. Οι 70 να βελτιωθούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις. Β΄ Ερώτηση: Τι γνώμη έχετε για την πολιτική; Η μεγάλη πλειοψηφία δήλωσε αδιάφορη.

Η Αμερική του Τραμπ

«Τοιούτος έπρεπεν αυτοίς αρχιερεύς» διότι στη μεγάλη αυτή χώρα υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι της ίδιας άποψης με τον Πρόεδρο τους. Δεν έχω καμία ανησυχία για τις αμερικανικές εκλογές διότι σ’ αυτή τη χώρα λίγο λόγο παίζουν τα πρόσωπα που κατοικούν στο Λευκό Οίκο. Η πολιτική των ΗΠΑ είναι μια: όπου εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της. Το παρήγορο των τελευταίων εκλογών του 2016 είναι ότι 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους περισσότερους πήρε η αντίπαλος του Τράμπ, Χίλαρυ Κλίντον, αλλά υστέρησε σε εκλέκτορες. Θέλω να χάσει ο Τραμπ μόνο γιατί δεν αντέχω την ψευτιά και χυδαιότητα στην πολιτική. Έχουμε δει και χειρότερες καταστάσεις στην απέραντη αυτή χώρα. Ο Μπερνάρ Σω πριν πολλά πολλά χρόνια είχε πει «οι εκατό τοις εκατό Αμερικανοί είναι κατά 90% ηλίθιοι». Μου φαίνεται η ρήση του Σω υπερβολική διότι αν το 90% των Αμερικανών ήταν «ηλίθιοι» πως κατάφεραν να κάνουν τη χώρα τους υπερδύναμη;

Δωρεές

Η οικογένεια Θεοδώρου Αγγελόπουλου δώρισε πεντακόσιους υπολογιστές για να διανεμηθούν δωρεάν σε ακριτικά σχολεία. Το αναφέρω γιατί και οι μαθητές των ακριτικών σχολείων της Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, Νησιών Ανατολικού Αιγαίου και Νοτίου Αιγαίου πρέπει να διδαχθούν την τεχνική της νέας «επιστήμης» που θα κυριαρχήσει στον κόσμο.

Αποφθέγματα του Μέγα Ναπολέοντα

«Τον έξυπνο και τεμπέλη τον κάνεις αρχηγό. Τον έξυπνο και εργατικό επιτελάρχη. Τον βλάκα και τεμπέλη στρατιώτη. Τον βλάκα και εργατικό τον εκτελείς».

«Εάν θέλεις να επιτύχεις υποσχέσου τα πάντα στο λαό και μην κάνεις τίποτα».

«Μην επιδιώξεις ποτέ σου να γίνεις λαοφιλής εάν δεν έχεις την πεποίθηση πως θα είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις την οργή του πλήθους».

«Αποφεύγετε το υπερβολικό πνεύμα. Δεν χρειάζεται στον πόλεμο. Αυτό που χρειάζεται είναι ακρίβεια, χαρακτήρας, απλότητα».

«Είχα πολλούς αυλικούς και κόλακες, δεν έκανα ποτέ φίλους. Ο μεγάλος άνδρας δεν πρέπει να έχει ούτε καρδιά ούτε όρχεις».

«Η Κωνσταντινούπολη είναι μια αυτοκρατορία από μόνη της».

Η στήλη δεν είναι συμπαθής και το ξέρει...

Είπε ο αείμνηστος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ «για να κάνεις εχθρούς δεν χρειάζεται να κηρύξεις πόλεμο. Αρκεί να πεις ανοιχτά αυτό που σκέπτεσαι». Δεν επιδιώξαμε ποτέ να χαϊδέψουμε αυτιά, ούτε να κάνουμε χειραψίες. Αυτό είναι το προνόμιο των πολιτικών και το τιμούμε ευλαβώς… Ούτε και προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε φίλους μέσω της στήλης, γιατί δεν τους χρειαζόμαστε. Προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί, όσο μπορούμε και να σεβόμαστε την αλήθεια, όσο μπορούμε. Πιστέψτε με ότι και τα δύο είναι πολύ δύσκολα γιατί δεν είμαστε αλάνθαστοι. Έχουμε τις συμπάθειες, τις κακίες, τις αδυναμίες μας σε πρόσωπα τις οποίες προσπαθούμε να τις ξεχνούμε όταν γράφουμε. Δεν είναι εύκολο. Προσπαθούμε όμως και επιμένουμε. Αυτό θα θέλαμε να μας αναγνωριστεί κάποτε!