Είναι πανθομολογούμενο πως η χώρα μας περνά μια από τις δυσκολότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής της ιστορίας. Πολλά προβλήματα που αλληλο-τροφοδοτούνται την απειλούν, όπως το μεταναστευτικό, το υγειονομικό, το οικονομικό και, το πιο σοβαρό, οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, που την αναγκάζουν να δαπανά υπέρογκα ποσά σε εξοπλισμούς και να βρίσκεται διαρκώς σε μια ψυχοφθόρα εγρήγορση. Όμως το πρόβλημα που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση είναι αυτό της πανδημίας που καθώς εντάσσεται μέσα στο γενικότερο υγειονομικό πρόβλημα  που απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα γίνεται ολοένα και πιο σύνθετο και πολύπλοκο  και η επίλυσή του φαντάζει όλο και πιο δύσκολη.  

Όλοι οι ειδικοί δηλώνουν με κάθε διαθέσιμο τρόπο πως το μόνο όπλο που διαθέτει η ανθρωπότητα εναντίον αυτού του αόρατου εχθρού είναι το εμβόλιο. Θα έλεγα, όμως,  πως πέρα από το εμβόλιο σημαντικό όπλο είναι και η κοινωνική συνοχή, που δυστυχώς δεν υπάρχει εξαιτίας και των μικροπολιτικών πρακτικών των κομμάτων που κοιτάζουν πως θα εκμεταλλευτούν την πανδημία και θα επωφεληθούν από την κρίση. Σήμερα υπάρχει στη χώρα μας ένας εσωτερικός αντίπαλος που αντιστρατεύεται κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αυτό τον εχθρό. Μιλώ για τους αντεμβολιαστές που λειτουργούν ως «Πέμπτη φάλαγγα» και διευκολύνουν με τη στάση τους τη διάδοση του ιού. Το κακό είναι πως δεν έχει γίνει καμιά συστηματική και επίσημη προσπάθεια για τη ταυτοποίηση αυτών των αντιδραστικών ατόμων, με αποτέλεσμα και τα μέτρα που λαμβάνονται σχετικά με αυτούς  να είναι αποσπασματικά, άτολμα και αναποτελεσματικά. Υποτίθεται πως στους αντεμβολιαστές ανήκουν κάποια άτομα που φοβούνται τις συνέπειες του εμβολίου και γι’ αυτό το αποφεύγουν ή κάποιοι ακροδεξιοί ιδεολόγοι ή, ακόμη,  κάποιοι βαθιά θρησκευόμενοι που νομίζουν πως το εμβόλιο αποτελεί απειλή για τον Χριστό και την Ορθοδοξία! Αυτοί εμφορούμενοι από ένα αδικαιολόγητο θρησκευτικό φανατισμό  παίρνουν μέρος στις διάφορες λαοσυνάξεις διαμαρτυρίας κρατώντας τον Σταυρό και τις Εικόνες του Χριστού και της Παναγίας που υποτίθεται πως υπερασπίζονται ευτελίζοντας στην πραγματικότητα τα σύμβολά της Ορθοδοξίας. Και αν αυτοί έχουν μεγάλη ευθύνη, μεγαλύτερη έχουν κάποιοι φανατικοί και ανιστόρητοι ιερείς που οδηγούν το «ποίμνιό» τους σε ατραπούς επικίνδυνους και καταστροφικούς.  Έτσι, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακήρυκτο πόλεμο ανάμεσα στη Θρησκεία και την Επιστήμη που είναι βέβαιο πως στο τέλος η Θρησκεία θα βγει ζημιωμένη. 

Βέβαια ο πόλεμος αυτός δεν είναι κάτι νέο. Η Θρησκεία που είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη ύπαρξη αντιμαχόταν διαχρονικά την Επιστήμη. Ο Πλούταρχος λέει:  «Θα μπορούσες να βρεις πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς γραφή, χωρίς βασιλείς, χωρίς σπίτια, χωρίς ιδιοκτησίες, που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν έχουν εμπειρία από θέατρα και γυμναστήρια, αλλά πόλεις ανίερες και άθεες, που δεν χρησιμοποιούν προσευχές μήτε όρκους και μαντείες μήτε θυσίες για το καλό ούτε και αποτροπές από τα κακά κανείς δεν είδε και ούτε πρόκειται να δει  στο μέλλον» (Προς ΚΩΛΩΤΗΝ 1125 Ε). Γι’ αυτό αρχικά η Θρησκεία επικρατούσε και ρύθμιζε τη ζωή των ανθρώπων. Όσο όμως η Επιστήμη αναπτυσσόταν και ερμήνευε τα διάφορα φυσικά φαινόμενα που ο άνθρωπος θεοποιούσε, τόσο αφαιρούσε από τη δικαιοδοσία της Θρησκείας, μέχρι  που αυτή  περιορίστηκε στο λεγόμενο «ανυπόθετο», δηλαδή στα διάφορα μεταφυσικά   προβλήματα που δεν ερμηνεύονται με τη λογική και την Επιστήμη.  

Όμως σήμερα η σύγκρουση ανάμεσα στη Θρησκεία και την Επιστήμη εμφανίζεται με μια περίεργη διάσταση! Οι φανατικοί οπαδοί της  θρησκείας θεωρούν το εμβόλιο, ένα δώρο της Επιστήμης και του Θεού, κάτι το διαβολικό και επικίνδυνο, εργαλείο μέσω του οποίου κάποιοι επιδιώκουν το κλείσιμο των εκκλησιών και την κατάργηση της Θρησκείας! Και διερωτάται κανείς από πού οι  «πιστοί» αυτοί αντλούν αυτά τα συμπεράσματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, φερόμενοι με απλοϊκό και αφελή τρόπο, παρασύρονται από κάποιους επιτήδειους, από κάποιους τσαρλατάνους,  που εξυπηρετούν τους δικούς τους ανομολόγητους σκοπούς. Αναφέρεται πως ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης ζήτησε κάποτε από τον Μ. Βασίλειο κείμενά του, για να πληροφορηθεί σχετικά με τον Χριστιανισμό. Αυτός, αφού τα διάβασε, απάντησε «ανέγων, έγνων,  κατέγνων», δηλαδή «τα διάβασα, τα κατάλαβα, τα καταδίκασα». Και ο Μ. Βασίλειος  ανταπάντησε «ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως,  ουκ αν κατέγνως» δηλαδή «τα διάβασες, αλλά δεν τα κατάλαβες. Γιατί, αν τα καταλάβαινες, δεν θα τα καταδίκαζες».  Φαίνεται πως αυτοί οι άνθρωποι, οι θρησκευόμενοι αντεμβολιαστές,  ή δεν διάβασαν την Αγία Γραφή ή, αν τη διάβασαν,  δεν την κατάλαβαν, γιατί αλλιώς δε θα στρέφονταν εναντίον των γιατρών, των εμβολίων  και της Επιστήμης.  

Τα λέω αυτά, γιατί  στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλά εδάφια που καταξιώνουν το έργο των γιατρών και των φαρμάκων. Και δεν είναι λογικό οι αρνητές του εμβολίου πιστοί να θεωρούν «διαβολικό» το συγκεκριμένο μόνο εμβόλιο και να μη λαμβάνουν υπόψη πως και οι ίδιοι έχουν λάβει στη διάρκεια της ζωής τους πολλά εμβόλια και  έχουν βάλει στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους κ.λπ. πολλά άλλα. Αν κανείς διαβάσει τη Σοφία Σειράχ (38. 1-15), θα δει πως δίνεται προτροπή προς τους πιστούς «να τιμούν τον ιατρό, όπως του αρμόζει, έχοντας  υπόψη τους τις υπηρεσίες του στην αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών τους, διότι ο Κύριος τον δημιούργησε, διότι από τον Ύψιστο Θεό προέρχεται η θεραπεία, που δίδει ο ιατρός».  «Εκείνος», λέγεται εκεί, «όρισε να γίνονται τα φαρμακευτικά είδη και ένας  φρόνιμος άνθρωπος δεν τα αποστρέφεται».  

Αλλά και στην Έξοδο (15 23-25) δίνονται παρόμοιες συμβουλές. Εκεί λέγεται πως «ο ίδιος ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους  την ιατρική επιστήμη …. πως μέσω των ιατρών και των φαρμάκων θεραπεύει ο Θεός και αφαιρεί τις ενοχλήσεις του ασθενούς». Εκεί δίνεται στον πιστό η συμβουλή να εκτελεί τα προς τον Θεό θρησκευτικά του καθήκοντα, αλλά στο τέλος «να προσφύγει στον ιατρό, γιατί ο Θεός τον δημιούργησε και τον ανέδειξε* να μην τον απομακρύνει από κοντά του, γιατί έχει την ανάγκη του και γιατί πολλές φορές η θεραπεία της ασθένειας και η κατευόδωση της υγείας του βρίσκεται στα χέρια των ιατρών».   

Εξάλλου, η Ορθόδοξη Χριστιανική λατρεία είναι γεμάτη από Αγίους που διέπρεψαν στην ιατρική επιστήμη. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς,  συνεργάτης και φίλος του Αποστόλου Παύλου, ήταν ιατρός και με αυτή την ιδιότητα τον προβάλλει ο Παύλος στην Προς  Κολοσσαείς επιστολή του (4.14). Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, ήταν ιατροί και ως ιατρός και ιαματικός λατρεύεται ο Άγιος  Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς. Και διερωτάται κανείς αν οι αρνητές του εμβολίου πιστοί είναι γνήσιοι οπαδοί του Χριστιανισμού που διδάσκει την αγάπη ακόμη και προς τον εχθρό μας* αν είναι γνήσιοι Χριστιανοί αυτοί που με τη βία προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους στους άλλους, που βιαιοπραγούν εναντίον των ιατρών που πασχίζουν να τους σώσουν από τον θάνατο* αν είναι γνήσιοι Χριστιανοί αυτοί  που αγωνίζονται δήθεν για τη δημοκρατία, αλλά  δεν πειθαρχούν και δεν σέβονται ούτε στους άρχοντες ούτε τους νόμους, ιδιαίτερα τους άγραφους.  

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν η Πολιτεία επιδεικνύει μια ανεκτική στάση απέναντί τους ακολουθώντας, ως φαίνεται, την προτροπή του  Αποστόλου  Παύλου που λέει στην   Προς Τίτον επιστολή του «Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές, διδασκαλίες, «τον αιρετικόν»,   συμβούλεψε τον μια και δυο φορές και, αν δεν ακούσει, άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει διαστραφεί και αμαρτάνει καταδικάζοντας ο ίδιος τον εαυτό του».