Πέτρος Τατσόπουλος, καθόλου «ο πάσα εις». Συγγραφέας, «αριστερός, ελευθέρας βοσκής, κόκορας αλανιάρης» κατά δήλωσή του, στην πρώτη συνέντευξή του μετά την απόφαση να στρατολογηθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη! Μας έχει χαρίσει εξαιρετικές ατάκες ως δημόσιο πρόσωπο. Πριν μερικά χρόνια δήλωσε ότι έχει «πηδήξει τη μισή Αθήνα». Το είπε τόσο απροκάλυπτα, με την αθυροστομία λαϊκού μοντέλου του Τσαρούχη! Μπορεί καθ’ υπερβολήν, μπορεί να τα έχασε στο μέτρημα, ίσως να ήταν και λίγο ομοφοβικός.

Ο Πέτρος είναι εδώ. Σε μια συνέντευξη ποταμό, σε έναν ευφυή άνθρωπο σαν τον Δημήτρη Δανίκα, μιλά ξεκάθαρα και λέει πολλά από αυτά που αρκετοί ίσως θα ήθελαν να ομολογήσουν και οι ίδιοι, διστάζουν όμως από καθωσπρεπισμό. Ευτυχισμένοι, όπως ξέρουμε, δεν υπήρξαν ποτέ όσοι κέρδισαν επί μακρόν τα κοινωνικά εύσημα, αλίμονο σε όσους τα διατηρούν. Σταχυολογώ ενδεικτικά:

Στην ερώτηση αν πιστεύει στη μονογαμία, απαντά: «Οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν στηρίζονται στο σεξ». Δεν έχω διαβάσει ειλικρινέστερη δήλωση. Ως αίλουρος αποφεύγει τον σκόπελο: «Πώς εσύ ένας αριστερός, φλερτάρεις με το Μητσοτακέικο»: «Άλλο εσύ, άλλο οι απόψεις σου», σχολιάζει και συμπληρώνει σε μια αποστροφή: «Γιατί πρέπει να ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά τους γουστάρεις». Παραδέχεται ότι δεν υπήρξε οργανωμένος αριστερός: «Στα δεκαοχτώ μου, όταν έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα, κυκλοφορούσα με ένα γκρουπούσκουλο, κάτι μεταξύ Ζαχαριαδικών και Ιεχωβάδων, ενδοκαπιταλιστική, σοσιαλιστική κοινότητα. Έπρεπε να ήσουν Ιντιάνα Τζόουνς για να αποκρυπτογραφήσεις τα ιδεολογήματα αυτού του συρφετού». Έχω πολύν καιρό να διαβάσω τόσο εύστοχο κείμενο.

Συνεχίζω και ανακαλύπτω ότι ο πρωθυπουργός τον έχει απογοητεύσει: «Όλα τα χαρακτηριστικά του Τσίπρα δεν κολλάνε καθόλου με το αριστερό πρόσωπο, […] που τάχα μου στις πλάτες του, κουβαλά όλο το φορτίο της ανθρωπότητας. Ο Τσίπρας ήταν cool. Χαλαρός. Όλα τού είχαν έρθει εύκολα. Πάντα καβάλα στο κύμα». Και κρεσεντάρει: «Και κάτι άλλο σχετικά με τον Τσίπρα: Δεν έχει διαβάσει τίποτα. Παντελώς αγράμματος. Εκπρόσωπος κι αυτός του 50% των Ελλήνων πολιτών. Που μετά το σχολείο δεν ανοίγουν μισό βιβλίο. Άλλωστε το ίδιο λένε και άνθρωποι του περιβάλλοντος. Η θεωρητική του κατάρτιση εντελώς επιδερμική. Όταν τον γνώρισα δεν έκανε την παραμικρή θεωρητική συζήτηση. Πάντα πρακτικός».

Αισθάνομαι ότι διαβάζω την προδημοσίευση από ένα καινούριο μυθιστόρημα, μέσα στο οποίο χωράνε όλα τα τελευταία κρίσιμα και δύσκολα χρόνια. Ιδωμένα μέσα από τον καθρέφτη μιας απογοήτευσης που δεν ξέρεις να πεις αν είναι ειλικρινής ή αν βασίζεται στη διάψευση προσωπικών φιλοδοξιών και οραμάτων. Η εκμυστήρευσή του διατηρεί αδιάπτωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον.

Δηλώνει ότι παρέμενε στον Σύριζα όσο πίστευε ότι «θα πρυτανεύσουν οι ρεαλιστές και οι ευρωπαϊστές. […] Επικράτησαν οι καιροσκόποι. Περισσότερο καιροσκόπος πεθαίνεις. Natural Born Killers (γεννημένοι δολοφόνοι), όπως η Αχτσιόγλου και ο Τζανακόπουλος. Δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα. Και κανέναν ενδοιασμό».

Θυμάται το πρώτο εξάμηνο του 2015: Αποδίδει σε τυχοδιωκτισμό τη συνεργασία του Σύριζα με τους Ανέλ, «την επιτομή του ρατσισμού, της ομοφοβίας και της παραφροσύνης περί ψεκασμών […]. Χρειάστηκε να περάσουν έξι μήνες καταστροφής με τον Βαρουφάκη που οι μπλόφες του μας κόστισαν 100 δισ. ευρώ. Μα όταν στην πόκα συνεχίζεις να μπλοφάρεις και κάποιος που έχει καλό χαρτί δεν μασάει και διαρκώς ποντάρει, τότε με το πείσμα σου και τις εμμονές σου οδηγείσαι στη χρεοκοπία. Με τη διαφορά ότι ο λαός θα πληρώσει τον λογαριασμό».

Πέτρος Τατσόπουλος: Αν μπορείτε ταξινομείστε τον. Ύστερα μάλιστα από το μεταγραφικό μπαράζ στα μισά κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου.

Το διεισδυτικό βλέμμα του συγγραφέα καταληκτικά εντοπίζει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που η τελευταία τετραετία προκάλεσε: «το γεγονός ότι περίπου οι μισοί γυρίζουν την πλάτη και αποφεύγουν τις κάλπες. Σου λένε «όλοι το ίδιο είναι, δεν έχουν ιερό και όσιο, μόνο η καρέκλα, μόνο η εξουσία, άι σιχτίρ με τα κόμματα και τους πολιτικούς». Στο τελευταίο φοβάμαι έχει δίκιο.