Μ’ άρεσε η διατύπωση -λογοπαίγνιο και ουσία- «τα σκουπίδια δεν είναι για πέταμα» (Χαράς Τζαναβάρα «Σκουπίδια… χρυσάφι», «Εφ.Συν.» 29/5). Πρόθεση (κυβερνητική, αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος), αλλά και νομοσχέδιο (ένα ακόμα) που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση (θα πει: θα συζητηθεί από κόμματα και γενικώς) έως τις 26 Ιουνίου που θα πάρει σειρά να γίνει νόμος, «στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας».

Έτσι λέει το δημοσίευμα, που λέει η κυβέρνηση: «κυκλική οικονομία», εξ ου και ανακύκλωση. Παλιά, στις διορθώσεις, το γράφαμε ανακύκληση, ανα-κυκλώ το ρήμα, μεταγενέστερα: ανα-κυκλώνω. Είτε ανακύκληση όμως (παλιά), είτε ανακύκλωση (μετέπειτα και τώρα), η ουσία παραμένει… αλώβητη: ούτε ανακύκληση είχαμε τότε, ούτε ανακύκλωση έχουμε τώρα. Είχαμε όμως και έχουμε, τότε και τώρα, νόμους για την ανακύκλωση, όπως λέμε… ρεπανάκια για την όρεξη.

Όμως… μόλις προχθές μου το έλεγαν, το βλέπουν, όλοι το βλέπουμε: «Γράψε κι εσύ κάτι…». Κι αν δεν έχω γράψει, από τα παλιά χρόνια της «Ελευθεροτυπίας», χτίκιασα να γράφω: Τα απορριμματοφόρα του δήμου (δήμων) καίνε και τα χλωρά με τα ξερά: συχνά, συχνότατα, στο ίδιο απορριμματοφόρο οι πράσινοι και οι μπλε κάδοι, τα κοινά σκουπίδια με τα ανακυκλώσιμα. Όλοι το ξέρουν και όλοι κάνουν πως δεν το ξέρουν! «Καλέ τι κιτρινισμός! Είναι κι αυτοί οι δημοσιογράφοι ώρες - ώρες…».

Λοιπόν, μια ευχή: Μακάρι -τώρα- τα υποσχόμενα -με όλα τα καλά τους- να γίνουν έργο -και τα κακά- να φύγουν στο πυρ το εξώτερον. Και δεν εννοώ καύση (σκουπιδιών) αλά Βόλο και Τσιμέντα. Εννοώ, σοβαρή πολιτική και συνέπεια λόγου - πράξης. Διότι τα σκουπίδια μεν δεν είναι για πέταμα, αλλά έως τώρα είδαμε αμέτρητους νόμους «διαχείρισης σκουπιδιών» στα σκουπίδια. Αυτοί να μην ανακυκλωθούν…

 Πέτρος Μανταίος